Η Μυρτώ Αλικάκη είναι γεμάτη τσαγανό και εργατικότητα
Από την πρώτη της εμφάνιση στη θρυλική Αναστασία, μέχρι τη φετινή της τηλεοπτική επιστροφή στον «Σιωπηλό Δρόμο», την ολοκαίνουργια σειρά του MEGA, η Μυρτώ Αλικάκη είχε πάντα μια θέση στους δέκτες και στις καρδιές μας
Κάντε ένα πείραμα: Δοκιμάστε μια επίσκεψη στη σελίδα της Μυρτώς Αλικάκη στη Βικιπαίδεια. Μπορούμε να σας ενημερώσουμε για τη συνέχεια. Θα σκρολάρετε, θα σκρολάρετε, θα σκρολάρετε λιγάκι ακόμη και πάλι θα μένει κάποια παράσταση, ταινία ή τηλεοπτική σειρά στην οποία θα έχει παίξει – και ο ρόλος της σε αυτή, θα σας έχει μείνει αξέχαστος.
Από την πρώτη της εμφάνιση στην τηλεόραση, σε ηλικία μόλις επτά ετών, στην εκπομπή «Έλα να παίξουμε» της ΕΡΤ, μέχρι τη φετινή της παρουσία στη νέα σειρά του MEGA «Σιωπηλός Δρόμος», το κορίτσι που μεταμορφώθηκε μπροστά στα μάτια του κοινού σε γοητευτική γυναίκα παραμένει γεμάτο δυναμισμό, ταλέντο και εργατικότητα.
Αυτή τη φορά, θα έχουμε την ευκαιρία να την παρακολουθήσουμε στον ρόλο της Βιολέτας Φωτοπούλου, ιδιοκτήτριας του σχολείου που βρίσκεται στο επίκεντρο των συνταρακτικών συμβάντων, χήρα και μητέρα μιας 17χρονης κόρης. Αν και έχει αφιερωθεί από καιρό στη δουλειά της, το ψυχικό φορτίο που θα κληθεί να σηκώσει – αλλά και οι εξηγήσεις που θα πρέπει να δώσει στους γονείς – θα απαιτήσουν όλο της το σθένος.
Παιδί καλλιτεχνών (και οι δυο γονείς της απόφοιτοι της Σχολής Καλών Τεχνών), είχε από μικρή κλίση στο διάβασμα, τις τέχνες, τον κινηματογράφο – ναρκωτικό, τα έχει χαρακτηρίσει ως ενήλικη σε συνέντευξή της. Μοναχοπαίδι, έμαθε από πολύ νωρίς να αγαπά τον χρόνο της με τον εαυτό της – και την ελευθερία.
Η αγάπη της για την τέχνη μετουσιώθηκε γρήγορα σε δράση: Αμέσως μόλις τέλειωσε το σχολείο, έδωσε εξετάσεις στο Θέατρο Τέχνης. Και παρά το γεγονός ότι είχε περάσει και στη Γαλλική Φιλολογία, δεν την παρακολούθησε ποτέ. Το μόνο που την ενδιέφερε ήταν να παίζει θέατρο.
Δεν ανήκει στις ηθοποιούς που έγιναν γνωστές μετά από χρόνια και χρόνια στο θέατρο, γνώριμες μόνο στους θιασώτες της «υψηλής τέχνης». Ο πρώτος της πρωταγωνιστικός ρόλος, που τη χάραξε ανεξίτηλα στις μνήμες όλων μας, ήρθε όταν ήταν ακόμη μόλις 21 ετών, πριν καν προλάβει καλά-καλά να ολοκληρώσει τις σπουδές της στο Θέατρο Τέχνης. Παρά το γεγονός ότι μετατράπηκε αυτοστιγμεί σε sex symbol μέσα από την παρουσία της στην «Αναστασία», η πορεία που διέγραψε από εκεί και έπειτα ήταν κάθε άλλο παρά αναμενόμενη.
Η ίδια έχει δηλώσει ότι όσο δύσκολο κι αν ήταν να ξεφύγει από την πεπατημένη, γνώριζε τι ήθελε να κάνει στην καριέρα της ως ηθοποιός. Και το έκανε. Γενικώς, η Μυρτώ Αλικάκη είναι μια γυναίκα που κάνει τα πάντα να φαίνονται απλά. Όχι επειδή όλα της έχουν έρθει εύκολα, αλλά επειδή είναι αποφασισμένη, εργατική και εκπέμπει αυτοπεποίθηση από όλο της το είναι.
Το βλέπεις από τον τρόπο που μιλά για το πέρασμα του χρόνου, μια ερώτηση που της γίνεται ίσως πιο συχνά από ό,τι θα ήταν απαραίτητο. Μικροδείχνω, λέει, λόγω του ότι είμαι μικροκαμωμένη, αναγνωρίζει ότι είναι νεανική, όμως πάντα διευκρινίζει ότι το πέρασμα του χρόνου, από την άποψη του γήρατος δεν την τρομάζει. Λέει ότι βρίσκει τις ρυτίδες γοητευτικές, και την πιστεύεις. Γιατί πρόκειται για έναν άνθρωπο που έχει όντως ζήσει μια ζωή γεμάτη.
Αναστασία, Ανατομία ενός Εγκλήματος, Τμήμα Ηθών, Η Αίθουσα του Θρόνου, Η Ζωή μας Μία Βόλτα, Singles, 10η Εντολή, Αν Μ’αγαπάς, Υπέροχα Πλάσματα, Άγρια Παιδιά, Ταμάμ, το Τατουάζ, Έτερος Εγώ. Και Μαύρο Γάλα, Επικίνδυνες Μαγειρικές, Μια Ιστορία της Πόλης, Do It Yourself. Κι ακόμα Γέρμα, Οθέλλος, Δον Ζουάν, Περιμένοντας τον Γκοντό, Άννα Καρένινα, Το Ψέμα, Ο Κατά Φαντασίαν Ασθενείς, Βάκχαι. Μόνο μερικές σειρές από το ατέλειωτο βιογραφικό της.
Και αυτή είναι μια μόνο πτυχή. Η Μυρτώ Αλικάκη, εκτός από επιτυχημένη ηθοποιός είναι και μητέρα δυο αγοριών, του Δημήτρη και του Γιώργη, τους οποίους απέκτησε με τον πρώην σύζυγό της Πέτρο Λαγούτη. Οι γιοι της την έχουν βοηθήσει να αντιμετωπίσει την πάροδο του χρόνου με άλλα μάτια και είναι εμφανές ότι της έχουν επιτρέψει να εξελιχθεί ακόμη περισσότερο. Άλλωστε, έχει πει πολλές φορές ότι ποτέ δεν μπορούσε να φανταστεί τον εαυτό της να μην αποκτά παιδιά.
Με τον Πέτρο Λαγούτη έχει χωρίσει εδώ και χρόνια, χωρίς όμως να πάρουν διαζύγιο. Η σχέση τους είναι αξιοθαύμαστη: Σχέση συνεργασίας, αγάπης, αλληλοθαυμασμού. Σε συνέντευξή της στο Bovary, έχει δηλώσει:
«Το διαζύγιο είναι πραγματικά κάτι πολύ δύσκολο και για μένα ήταν ό,τι πιο δύσκολο έχω ζήσει στη ζωή μου. Γιατί δεν είναι σαν έναν θάνατο που πρέπει να διαχειριστείς την απώλεια. Είναι κάτι που πρέπει να λειτουργήσεις ενεργητικά, να δράσεις. Ενώ έχεις τον δικό σου πόνο, με τη βοήθεια κάποιων ανθρώπων και την καλή συνεννόηση που είχαμε με τον Πέτρο, παρά τα προβλήματα, τα καταφέραμε. Ημασταν πάντα μαζί σ΄ αυτό. Και νομίζω ότι σχετικά γρήγορα ισορρόπησε η κατάσταση.
Θεωρώ ότι τα παιδιά, όταν χωρίζουν οι γονείς τους, αγχώνονται για το τι τα περιμένει. Αν σχετικά γρήγορα συνειδητοποιήσουν ότι αυτό που ήρθε ως αντικατάσταση αυτού που ζούσαν, δεν είναι πολύ χειρότερο, ξαναμπαίνουν σε μια κανονικότητα. Οτι η μαμά και ο μπαμπάς μιλάμε καλά ο ένας για τον άλλον, ότι τον βλέπουν όποτε θέλουν, νομίζω ότι βρίσκεις την άκρη γρήγορα…»
Στις συνεντεύξεις της εμφανίζεται πάντα γήινη, σταθερή. Δεν έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό της, όμως αναγνωρίζει την αξία της. Ξέρει ότι είναι ταλαντούχα, ξέρει και πως η υποκριτική, εκτός από πάθος, είναι και δουλειά. Κι αυτό σημαίνει ότι παρά το γεγονός ότι είναι σαφέστατα επιλεκτική στις επιλογές της, έχοντας συμμετέχει σχεδόν αποκλειστικά σε ποιοτικές παραγωγές, δεν ανήκει στην κάστα των ηθοποιών που σνομπάρουν την τηλεόραση ως κάτι που υποτιμά την τέχνη τους.
Σε συνέντευξή της στο monopoli.gr, τη ρωτούν ποια πράγματα είναι θεμελιώδη για εκείνη, σε σχέση με τη δουλειά της. Και απαντά:
«Ξέρω να επιβιώνω. Όπου και να με πετάξεις, θα επιβιώσω. Αυτόν τον καιρό, διαβάζω την «Κάρι μας» του Θίοντορ Ντράιζερ που εκτυλίσσεται στο Σικάγο του 1890 μ’ έναν επιφανή ήρωα σε ελεύθερη πτώση. Αναφέρεται, λοιπόν, στο βιβλίο πως «υπάρχουν άνθρωποι, η αξιοπρέπεια των οποίων είναι εμπόδιο στην επιβίωση τους». Επειδή, δηλαδή, έχουν μάθει σ’ έναν τρόπο δεν μπορούν ν’ αντιληφθούν με τίποτα τον εαυτό τους σε καινούργιο πλαίσιο. Εγώ, λοιπόν, πιστεύω το αντίθετο. Η αξία μου δεν σχετίζεται με την κοινωνική μου θέση, αλλά με την ικανότητα μου να επιβιώνω. Αυτός είναι ένας πυλώνας της προσωπικότητας μου. Από εκεί και πέρα, είμαι δοτική με όσους αγαπώ κι όσο μεγαλώνω γίνομαι όλο και πιο επιεικής με τις αδυναμίες των ανθρώπων, μα και πιο επιεικής με τον εαυτό μου. Εκείνο που με εμποδίζει, σαν ελάττωμα, είναι η ανάγκη μου να ελέγχω καταστάσεις. Δεν χαλαρώνω εύκολα. Κι επίσης, είμαι πολύ πεισματάρα – αλλά αυτό έχει καλή και κακή πλευρά».
Στην ίδια συνέντευξη λέει κάτι που μοιάζει ανοίκειο να ακούγεται από τα χείλη μιας ηθοποιού. Σχολιάζοντας την τόσο πρώιμη επιτυχία της ως «Αναστασία», αναφέρει ότι την «απάλλαξε από μια δύσκολη διαδικασία για κάθε ηθοποιό, την ανωνυμία». Μια παραδοχή τόσο ειλικρινής και ανθρώπινη, που συνήθως χάνεται πίσω από ισχυρισμούς δυσαρέσκειας για την απώλεια της προσωπικής ζωής.
Αλλά έτσι είναι η Μυρτώ Αλικάκη. Πάντα μοιάζει να λέει αυτό που σκέφτεται, πάντα σε ξαφνιάζει με τον τρόπο που απαντά, μοιάζει αφιλτράριστη, σαν να μην δίνει πολλή βάση στο πώς θα ερμηνευτούν τα όσα λέει. Άλλωστε, στο παρελθόν έχει δηλώσει ότι προτιμά τις ζωντανές από τις μαγνητοσκοπημένες συνεντεύξεις, γιατί στις πρώτες, αν κάτι ακουστεί λάθος, υπάρχει περιθώριο να το διευκρινίσεις – στις άλλες, ποτέ δεν ξέρεις πού θα κόψει την φράση σου ο δημοσιογράφος. Κι αυτό δείχνει έναν άνθρωπο αποφασισμένο να μιλήσει χωρίς σκονάκια.
Τι γνωρίζουμε για τον «Σιωπηλό Δρόμο» που θα την ξαναφέρει στις οθόνες μας;
Ο «Σιωπηλός Δρόμος», η νέα δραματική σειρά με την υπογραφή του κορυφαίου συγγραφικού διδύμου Πέτρου Καλκόβαλη και Μελίνας Τσαμπάνη και σε σκηνοθεσία Βαρδή Μαρινάκη έρχεται στο MEGA.
Κινηματογραφική αισθητική υψηλών προδιαγραφών, ερμηνείες που θα συγκλονίσουν και ένα καστ σπουδαίων πρωταγωνιστών σε μία σειρά που υπόσχεται να καθηλώσει τους τηλεθεατές.
Την πρωτότυπη μουσική της σειράς υπογράφει ο μουσικοσυνθέτης Θοδωρής Ρέγκλης, που «έντυσε» μουσικά το τρέιλερ της ταινίας «Παράσιτα», η οποία απέσπασε 4 βραβεία Όσκαρ το 2020.
Ένα σχολικό λεωφορείο. Εννέα μαθητές. Μία καλοστημένη ομαδική απαγωγή.
Ένα αναπάντεχο γεγονός έρχεται να ταράξει τη φαινομενικά ήρεμη ζωή μιας εύρωστης κοινωνίας. Τα ίχνη ενός σχολικού λεωφορείου χάνονται ξαφνικά, ένα πρωινό. Μέσα στο λεωφορείο βρίσκονται εννέα μαθητές του δημοτικού, παιδιά εύπορων και ισχυρών οικογενειών, μαζί με τον οδηγό και μια συνοδό. Οι αστυνομικές έρευνες κινούνται σε αχαρτογράφητα νερά και όλα δείχνουν πως έχουν να κάνουν με μία ομαδική απαγωγή. Μια νεαρή δημοσιογράφος βρίσκεται αναπάντεχα στο επίκεντρο των γεγονότων. Μία ολόκληρη κοινωνία κλυδωνίζεται. Ένα παζλ υπόπτων σχηματίζεται, πάθη μυστικά και ίντριγκες, αποκαλύπτονται. Τα προσωπεία πέφτουν και οι κρυφές ζωές των πρωταγωνιστών βγαίνουν στο φως.
Αντιμέτωποι με μια εφιαλτική πραγματικότητα οι ήρωες αναγκάζονται να αντιμετωπίσουν τους δικούς τους δαίμονες. Θα καταφέρουν να διαβούν τον «Σιωπηλό Δρόμο» για να φτάσουν στην αλήθεια, στην εξιλέωση και τελικά στη λύτρωση;
H γενιά των ενοικιαστών ή Generation Rent, αναγκάζεται να πληρώνει ως και το 60% ενός μέσου μισθού για όλο και πιο μικρά διαμερίσματα. Ο ένας στους τέσσερις δυσκολεύεται να πληρώσει το νοίκι.
Ακολουθήστε το in.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
«O πρόεδρος και η οικογένεια του Ολυμπιακού έχουν την συνείδησή τους πεντακάθαρη, δεν εκβιάζονται, δε λυγίζουν» τονίζεται στην ανακοίνωση της ΠΑΕ Ολυμπιακός σχετικά με την κλήση πλημμεληματικού χαρακτήρα, κατά μελών της διοίκησης.
Στην πρώτην πανελλαδική έρευνα για το αποτέλεσμα των αμερικανικών εκλογών καταγράφεται η απογοήτευση των Ελλήνων για τις συνέπειες στα ελληνοτουρκικά, το Κυπριακό και την ομογένεια.
Προωθούνται αλλαγές για 1.213 νέους διορισμούς στη Δημοτική Αστυνομία σε 158 δήμους - Οι δημοτικοί αστυνομικοί θα μπορούν να ανακρίνουν, αλλά και να προβαίνουν σε συλλήψεις
«Είναι που αγαπάω ρε παιδί μου...» λέει ο Λάκης Λαζόπουλος όταν η ερώτηση αφορά το MEGA στο οποίο επιστρέφει με το Αλ Τσαντίρι Νιους. «Είναι για μένα μνήμη, ζωή, χαρά»
Μετά το «δεν είμαι Πασόκα δεν είμαι ούτε ΚΚΕ» του Σαββόπουλου, έρχεται το «Ούτε ΣΥΡΙΖΑ, ούτε ΚΚΕ» που λέει ο Λάκης Λαζόπουλος όταν καλείται να επιλέξει και το ύφος του είναι... όλα τα λεφτά.
