Ο «Ξένος» Ανδρέας Χριστοδουλίδης φέρνει την «Αποκάλυψη» στην μόδα
Νέος, ωραίος και πολύ ταλαντούχος. Μια βόλτα στο Instagram του θα σας πείσει. Αυτό συνέβη και με μένα. Τυχαία έπεσα επάνω στο brand του, με το όνομα The Stranger, ένα απόγευμα από εκείνα τα βαρετά της καραντίνας και με γέμισε χαρά, ελπίδα και μεγάλη όρεξη για shopping!
Νέος, ωραίος και πολύ ταλαντούχος. Μια βόλτα στο Instagram του θα σας πείσει. Αυτό συνέβη και με μένα. Τυχαία έπεσα επάνω στο brand του, με το όνομα The Stranger, ένα απόγευμα από εκείνα τα βαρετά της καραντίνας και με γέμισε χαρά, ελπίδα και μεγάλη όρεξη για shopping!
Ο ανερχόμενος Κύπριος σχεδιαστής μόδας Ανδρέας Χριστοδουλίδης μας μίλησε για τα neon όνειρα του, την δεύτερη συλλογή του (που την θέλω όλη κρεμασμένη στην ντουλάπα μου), την καραντίνα και πως μια «Ψηφιακή Μετάλλαξη» μπορεί να οδηγήσει στην πιο τρέντι «Αποκάλυψη».
Τι είναι για σένα μόδα και πως ήρθε στην ζωή σου;
Μόδα για μένα είναι η τέχνη του να μεταδίδεις τα δικά σου πιστεύω, τα προσωπικά σου μηνύματα μέσα από ρούχα/αντικείμενα τα οποία γίνονται στην ουσία ένα με το κόσμο, παρά με λόγια. Είναι μια αλληλένδετη σχέση επικοινωνίας η μόδα. Είναι το μέσων με το οποίο νιώθω άνετα να μιλήσω στη κοινωνία. Το κοινό επιλέγει εσένα όπως και εσύ το κοινό σου με έναν υποσυνείδητο τρόπο. Έτσι ακριβώς, και η μόδα επέλεξε εμένα. Μεγάλωσα μέσα στο εργοστάσιο ρούχων των παππούδων μου. Πάντα χαρούμενος θυμάμαι που ήμουν εκεί ˙ οι στιγμές, η αγάπη των γυναικών που δούλευαν εκεί σαν να ήμουν παιδί τους, η οικογένεια, όλα. Αυτά ήταν που με έκαναν να έχω αγάπη για τη μόδα και να στρέφομαι πάντα σ αυτήν με έναν συνειδητό/υποσυνείδητο τρόπο.
Πως προέκυψε η πρώτη συλλογή σου «Digital Metallaxis» και ποιες οι διαφορές με την δεύτερη;
Η μόδα δεν είναι μόνο υφές, χρώματα και σχήματα. Η μόδα είναι ιστορία, αναμνήσεις, αισθήσεις, εικόνες και χίλια δύο άλλα πράγματα. Έτσι και εγώ ξεκινώντας, αποφάσισα να πάρω 2 άκρα σαν έννοιες και να τα φέρω σε ένα κοινό σημείο αναφοράς. Επέλεξα λοιπόν το παρελθόν και το μέλλον και τους έδωσα μια μορφή στο σήμερα. Περνάμε ίσως την εποχή με τους περισσότερους πολέμους, όλων των ειδών (ρεαλιστικών και μη), και ήταν κάτι που ήθελα να θίξω λόγω του ότι με προβληματίζει αρκετά συχνά. ‘Ένας πόλεμος θα λέγαμε πως είναι το τέλος? Ή μπορεί να θεωρηθεί ως μια αρχή? Στη συλλογή «Digital Metallaxis» ξεκίνησα λοιπόν από το παρελθόν παίρνοντας έμπνευση από τις στολές των στρατιωτών (κυρίως του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου) φέρνοντας τες να συναντηθούν με το μέλλον μέσα από ψηφιακά σφάλματα και παραμορφώσεις που συμβαίνουν σε διάφορες εικόνες/βίντεο όταν τα δουλέψεις μέσα από τη τεχνολογία. Με αυτό τον τρόπο ήθελα να δημιουργήσω μια στιγμή στο τώρα και στο κενό ταυτόχρονα. Αυτό λοιπόν είναι που μου έφερε ποικίλες αντιδράσεις όταν βγήκε η συλλογή. Κάποιοι είδαν το μήνυμα και κάποιοι άλλοι απλώς πολύ έντονα ρούχα. Στη τελική όμως αυτό είναι και η μόδα, ελευθερία άποψης και «διάλογος». Μέσα από διάφορες συζητήσεις και feedback που πήρα από τον κόσμο (και είμαι απόλυτα ευγνώμων γι’ αυτό) κατάφερα να δημιουργήσω τη συλλογή «The Apocalypse». Η Αποκάλυψη μετά τη Μετάλλαξη. Η γνώμη του κοινού συνδυασμένη με τη δική μου δημιούργησαν κάτι νέο. Η πρώτη συλλογή θα έλεγε κάποιος πως είναι η «παρουσίαση» μου, χωρίς να σκεφτώ τίποτα και κανέναν. Είναι η μόδα ως ο τρόπος έκφρασής μου, γι’ αυτό και θα δείτε προσωπικά prints τυπωμένα, πολύ πιο limited και δυσεύρετες υφές κτλ. Ενώ η δεύτερη συλλογή είναι η σύνδεσή μου με το κοινό. Είναι μια πιο προσιτή μεριά δική μου, της ιδεολογίας μου, των ρούχων μου
Τι κάνει την συλλογή «The Apocalypse» ιδιαίτερη;
Η ιδιαιτερότητα πιστεύω της συλλογής δεν είναι κάτι άλλο πέρα από το ίδιο το process. Για να γίνει μια συλλογή, ξέρετε, χρειάζεται χρόνος και άτομα καθώς είναι από τα λίγα επαγγέλματα που έχουν πάρα πολλές διαδικασίες μέχρι να φτάσεις στο τελικό αποτέλεσμα. Αν οι περισσότεροι γνώριζαν τις μισές έστω από αυτές που γίνονται στα ρούχα που φοράμε καθημερινά τόσο αβίαστα, θα ήταν ευχής έργων. Σε αυτή τη συλλογή λοιπόν, αποφάσισα να δοκιμάσω και τα δικά μου όρια με το να κάνω όλα τα στάδια μόνος μου. Ίσως ακούγεται αυτονόητο για κάποιους αλλά διαβεβαιώνω πως δεν είναι. Κατάφερα να κάνω σχεδόν το 100% της δουλείας μόνος μου. Σκέφτηκα πως έτσι είναι όντως το σημείο όπου έρχομαι κοντά με το κοινό μου. Είναι το σημείο που όταν κάποιος αγοράζει κάτι από εμένα ξέρει πως δεν παίρνει απλά μια ιδέα. Παίρνει χρόνο, θυσίες και αυθεντικότητα κάθε φορά. Η κάθε ραφή, η κάθε ψαλιδιά, τα πάντα γίνονται γι’ αυτόν και μόνο στο ρούχο που αγοράζει, από εμένα τον ίδιο. Σαν ένα σύγχρονο Ready-to-wear αλλά made-to-measure handmade. Κι αυτό νομίζω είναι που μας συνδέει με κάποιο τρόπο και ας μην έχουμε γνωριστεί ή ιδωθεί ποτέ από κοντά.
Τι μπορεί να γίνει έμπνευση για την δουλειά σου και πως θα χαρακτήριζες το στιλ των δημιουργιών σου;
Έμπνευση για τη δουλειά μου είναι οτιδήποτε με προβληματίζει, κοινωνικά και μη. Είναι τα άκρα όταν συναντιούνται, οι αντιθέσεις. Οτιδήποτε abnormal, μη συνηθισμένο ή όποιο είδος «ανωμαλίας» μπορεί να υπάρξει μέσα σε ένα σύστημα και τι πρεσβεύει αυτό. Γενικότερα ότι μου προκαλεί συναισθήματα. Το στυλ των δημιουργιών μου θα τα χαρακτήριζα conceptual, πειραματικά, σύγχρονα, cool, edgy και, με κάποια έννοια που εγώ βλέπω, ποιητικά.
Πόσο εύκολο είναι για ένα 27χρονο να έχει τον δικό του οίκο μόδας; Τι όραμα έχει το bramd «The Stranger» γιατί διαφέρει από τους άλλους;
Αρκετά δύσκολο θα έλεγα! Πολύ περισσότερο από όσο το υπολόγιζα πάντως χαχα! Όπως κάθε ατομική επιχείρηση έτσι και αυτό, όμως με την έξτρα δυσκολία πως πρέπει να το σκέπτεσαι τόσο επιχειρηματικά όσο και δημιουργικά ταυτόχρονα.. και είναι μεγάλη η σύγκρουση όταν γίνεται μεταξύ τους και πρέπει να υπάρξουν θυσίες από τη μια μεριά, πίστεψέ με! Το «The Stranger˙» διαφέρει γιατί προσπαθεί να θεσπίσει κάτι νέο. Να φέρει στα όρια το φορέσιμο αντρικό/unisex, με την πιο edgy εκδοχή του όμως, σε μία χώρα που δεν είχε ποτέ κάποια ιδιαίτερη σχέση με τη μόδα όπως και με τα άκρα μέχρι και πριν λίγα χρόνια. Στόχος λοιπόν είναι να κερδίσει περισσότερο κοινό και όχι μόνο στο εξωτερικό αλλά κυρίως από Κύπρο/Ελλάδα. Να σπρώξει στα όρια τον τρόπο σκέψης του κοινού και όχι να τον ακολουθήσει απλώς για να βγει κερδισμένος. Έτσι θα μπορέσουν να προχωρήσουν παράλληλα.
Πως διαχειρίστηκες την πανδημία; Τι έφερε στην έμπνευση σου και τι σου στέρησε;
Αρχικά να αναφέρω πως η συλλογή «digital metallaxis» προετοιμαζόταν από ένα χρόνο πριν. Μόλις ήταν έτοιμη να βγει λοιπόν σκάει και η πανδημία με όλα της τα παρεμφερή. Κυριολεκτικά με διάφορα μόνο μιας εβδομάδας. Με σόκαρε ομολογώ και έφτασα μέχρι και στο σημείο να σκεφτώ πως ήταν καλύτερα να το αφήσω για την ώρα. Αρκετά δύσκολο σημείο όταν φτάνεις έχω να πω. Εκεί όμως ήταν που ήρθε μια φλασιά διαύγειας και συνειδητοποίησα πως ήταν η κατάλληλη στιγμή και όχι η λάθος! Η όλη ιδεολογία της έμπνευσης της συλλογής! Ένας «πόλεμος» ανάμεσα σε τόσους άλλους ταυτόχρονα, μια κοινωνική «παραμόρφωση» και ένα αβέβαιο μέλλον. Ήταν εκεί όλο το concept, το έβλεπα, δεν γινόταν να μην βγει! Έχασα πολλά απ’ αυτό? Ναι! Κάποιος θα έλεγε πως ίσως δεν έπρεπε να το ξεκινήσω τότε? Ίσος. Ότι πλάνα και βλέψεις είχα ήταν όλα πια αβέβαια. Η προσοχή του κοινού που υπάρχει συνήθως όταν κάτι νέο συμβαίνει είχε χαθεί στο φόβο του ιού. Ότι είχα επενδύσει ήταν σε μια λεπτή κλωστή έτοιμο να χαθεί. Ξέρω όμως ότι κέρδισα ίσως το πιο σημαντικό για μένα. Να νιώσω βέβαιος πως ήταν τόσο σωστό αυτό που έκανα! Ήταν σαν να ήμουν στο σωστό σημείο, τη σωστή ώρα μέσα σε έναν λάθος αλγόριθμο.
Ποια διασημότητα θα ήθελες να φορέσει ρούχα από την συλλογή σου;
Ο Timothee Hal Chalamet! Έχει έναν συνδυασμό απλότητας και πολυπλοκότητας ταυτόχρονα που δημιουργεί ένα τόσο ενδιαφέρον αποτέλεσμα για εμένα!
Έχεις σκεφτεί την επόμενη συλλογή;
Ναι και όχι! Είναι το κατάλληλο σημείο να αναφέρω πως δεν θέλω να παίζω με τους παλιούς όρους σ ένα «παιχνίδι» το οποίο αλλάζει. Πλέον στη μόδα προτιμώ να ακολουθήσω το δικό μου τρόπο και αναλόγως πώς το νιώθω κάθε φορά. Απλώς να πω πως μια συλλογή δεν σημαίνει κατ ανάγκη άλλο concept κάθε φορά αλλά διαφορετική οπτική.
Τελικά οι Έλληνες έχουν γούστο;
Οι Έλληνες είναι λαός με Ιστορία, πλούσια ερεθίσματα, ευστροφία και με χαρακτήρα κυρίως. Αυτό πολλές φορές φαίνεται πως επηρεάζει και το γούστο τους. Εννοείτε πως δεν λειτουργεί για όλους η ίδια ροή παρόλα αυτά! Όταν γίνεται όμως, ομολογώ πως μένω άναυδος με το αποτέλεσμα, και δεν αναφέρομαι μόνο στη μόδα! Το γούστο είναι κάτι που το έχεις έμφυτο μεν αλλά το εξελίσσεις. Οι βάσεις σαν λαός υπάρχουν αδιαμφισβήτητα! Το θέμα είναι κατά πόσο επαναπαυόμαστε σ αυτό και πόσο θέλουμε να το εξελίξουμε εμείς οι ίδιοι μέσα μας
- Ουκρανικό πλωτό drone κατέστρεψε για πρώτη φορά ρωσικό ελικόπτερο
- «Να πει κανείς ή να μην πεί» – Τελικά, υπάρχει Άγιος Βασίλης;
- Τα βεγγαλικά είναι ο χειρότερος «εφιάλτης» για πάμπολλους σκύλους – Πώς γίνεται να μετριάσουμε τον τρόμο τους
- Δημοσκόπηση για το 2025: Ελπίδα εναντίον ανασφάλειας – Ποιος νικάει στην Ελλάδα
- Νικόλαος Κάλας: Του Ορέστη φαντασιοπληξίες
- Από κρητικά σωματεία άκουσε τα πρωτοχρονιάτικα κάλαντα ο Νίκος Ανδρουλάκης
