Εθνικό Θέατρο : «Ανάληψη» κεντρικής σκηνής από ηθοποιούς

Η πρωτοβουλία εξέδωσε σχετικό δελτίο τύπου:

Το Εθνικό Θέατρο αναλαμβάνεται.
Το εθνικό θέατρο ανοίγει.

Αναλαμβάνουμε το Εθνικό Θέατρο για τρεις μέρες και τοποθετούμε τον δημόσιο διάλογο για το Νέο Θέατρο εκεί που ούτως ή άλλως θα έπρεπε να ακούγεται κατεξοχήν ο λόγος των πολλών, ο λόγος της ετερότητας, ο λόγος μας: στην Κεντρική Σκηνή.

Δεν υπάρχει άλλωστε καταλληλότερος χώρος για αυτήν την συζήτηση, λειτουργικά και συμβολικά, από την Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου.
Προσκαλούμε όλη την θεατρική κοινότητα της Αθήνας, κοινό και δημιουργούς, να συμμετάσχουν στις δράσεις και τις συζητήσεις που προγραμματίζουμε για τις επόμενες τρεις μέρες.

Ελπίζοντας πως η δράση μας θα αποτελέσει μόνο την αφετηρία μιας σειράς αντίστοιχων δράσεων.
Πάνω από ένα χρόνο τα θέατρα παραμένουν σφραγισμένα και η κυβερνητική απροθυμία και ανικανότητα αφήνουν απροστάτευτη τη θεατρική δημιουργία.
Δύο μήνες μετά την προσωρινή αλλαγή καλλιτεχνικής διεύθυνσης στο Εθνικό Θέατρο μετά από ένα κύμα καταγγελιών για σεξουαλικές κακοποιήσεις και κακοποιητικές συμπεριφορές, το Υπουργείο Πολιτισμού ετοιμάζεται για άλλη μια φορά να πάρει αποφάσεις για εμάς χωρίς εμάς.

Οι μόνες αφανείς διαδικασίες που εγκρίνουμε είναι οι δημόσιες και συμμετοχικές.
Γι’ αυτό εμείς παίρνουμε την ευθύνη, αναλαμβάνουμε τον χώρο και τον χρόνο.
Η υποεκπροσώπηση των γυναικών και των μειονοτήτων στο θέατρο, το κίνημα καταγγελιών για σεξουαλικές παρενοχλήσεις και κακοποιητικές συμπεριφορές, η υποτίμηση της καλλιτεχνικής εκπαίδευσης, οι επισφαλείς συνθήκες εργασίας, αλλά και η συλλογική προετοιμασία μας για την επόμενη μέρα, είναι τα πρώτα αυτονόητα θέματα που η θεατρική κοινότητα επείγεται να συζητήσει.

Λίγο πριν την προκήρυξη του διαγωνισμού για την καλλιτεχνική διεύθυνση του Εθνικού Θεάτρου, η Αφανής Συμμετοχική Εταιρεία προτείνει ένα Ανοιχτό Εθνικό Θέατρο: χωρίς εξαιρέσεις, χωρίς διακρίσεις, συμπεριλαμβάνοντας όλο το εύρος των εργαζομένων στον πολιτισμό.

Ελάτε, λοιπόν, να μιλήσουμε.
Ελάτε να ξανασυστηθούμε.
Γιατί θέατρο δεν σήμαινε ποτέ τίποτα άλλο παρά συζητώ.