«Κυψέλη ο Νους» της Μαρίνας Μελίδου

Έφθασε στα χέρια μου, την δεύτερη μέρα του Απρίλη, ένα βιβλίο ανάλαφρο, με εξώφυλλο φοβερό και τρομερό.

«Κυψέλη ο Νους» στο κέντρο του εξωφύλλου κι από πάνω ένα εύηχο όνομα, γλυκό και κάπως οικείο, χάρη στου «μ» την παρήχηση.

Η Μαρίνα Μελίδου είναι 26 ετών και γράφει ποίηση-αυτό από μόνο του είναι είδηση.

Η συλλογή της «Κυψέλη ο Νους» εμπεριέχει, μεταξύ άλλων, και τα ποιήματα που βραβεύτηκαν σε διαγωνισμούς, καθώς επίσης, συνοδεύεται από φωτογραφικό υλικό, αποδίδοντας οπτικά τη θεματική κάποιων ποιημάτων.

Μέσα στο καλοκαίρι, κορωναϊού επιτρέποντος, η Μαρίνα και η ποιητική της συλλογή θα ταξιδέψει σε ολόκληρη την Ελλάδα για την παρουσίαση.

Με τον γραφίστα Γιώργο Κολοβό, κατάφεραν να δουλέψουν μαζί, ώστε το εξώφυλλο να αποδώσει την ιδιοσυγκρασία της ποιήτριας : η θάλασσα, το αρχαίο άγαλμα, τα ραγίσματα και τα αποτεφρωμένα κομμάτια τους στη θάλασσα, η κυψέλη, ο φάρος, το κύμα…

Η ποίηση της Μαρίνας Μελίδου

Υπάρχουν μερικές αστραποβόλες ποιητικές στιγμές μες στο βιβλίο της νεαρής ποιήτριας: «το’ χουν στο βάθος οι καιροί να συνωστίζουν παντογνώστες καθώς αθροίζονται», «συχνά εγκατάλειψη είναι κι η παρουσία» και «όταν τα δύο πολλαπλασιαστούν συγχρόνως διαιρούνται/Και τούτο αποτελεί, κατά μίαν έννοια τη μαθηματική ελπίδα».

Υπάρχει σκέψη πίσω από τις λέξεις, υπάρχει δουλειά και υπάρχουν διαβάσματα. Άλλωστε, όλη η ποιητική συλλογή είναι αφιερωμένη στο σχολείο της Μαρίνας, που, όπως λέει η ίδια αποτελεί «την μήτρα της ποιητικής της ταυτότητας».

Ποια είναι όμως η ταυτότητά της; Μάλλον τελεί υπό διαμόρφωση ακόμα και καλώς, γιατί 26 χρόνια ζωής, όσο σπουδαίο κι αν είναι το ταλέντο, είναι μικρά για ν’ αποστάξουν επαρκώς το βίωμα και τη γνώση σε Τέχνη.

Μικροί ύμνοι της ζωής, πλατωνική αίσθηση του ανολοκλήρωτου επί γης, φόρος τιμής, δηλαδή, στην Ιδέα, ρομαντισμός. Αυτά είναι μερικά από τα υλικά που κυριαρχούν στην ποίηση της Μαρίνας, η οποία κατέχει άριστα, καθώς φαίνεται, την ελληνική γλώσσα, αλλά μπορεί κάλλιστα να θέσει ως στόχο στην επόμενη δουλειά της την Αφαίρεση, μια θεία διαδικασία, αναγκαία στον κάθε της γης Γραφιά για να αγγίξει την επιζητούμενη Αρμονία.

Προς το παρόν, η τρυφερή ποίηση της Μαρίνας Μελίδου αφορά κυρίως την ίδια και αυτό είναι ο πρώτος στόχος του ποιητή: η έκφραση. Για να μπορέσει όμως ν’ αγγίξει επίπεδα οικουμενικότητας, χρειάζεται κι άλλος περίπατος επί χάρτου, κι άλλο ξύσιμο μολυβιών. Ίσως, ενίοτε, προτίμηση σε πιο απλές φόρμες και μορφές, για να αποδοθούν τα νοήματα απελευθερωμένα από τα σύνθετα ρούχα τους.

Πόσο αληθοφανές είναι όταν ένα κορίτσι που γεννήθηκε στα μέσα του ’90 χρησιμοποιεί λέξεις όπως «ξαλεργέψεις», «ανέσπερο» και «εγκαρτέρηση»; Εμφανείς οι καβαφικές και οι σεφερικές επιρροές στην γραφή, αλλά για ένα πλάσμα γένους θηλυκού μ’ αίμα που βράζει και με ψυχή φουρτούνα, ίσως χρειάζεται μια απλούστευση. Τα νοήματά της θα παραμείνουν στιβαρά, η τέχνη της είναι, με έναν τρόπο, φιλοσοφική.

Απογυμνώνοντάς τα από το Κάλλος, όμως, που τους κομίζει η περίτεχνη και γλαφυρή, συχνά, γραφή της, θα τα οξυγονώσει μοναδικά, θα τα αποκαλύψει στο Φως που η ίδια αναζητά επίμονα και προς τιμήν της.

Για μένα, μια σχεδόν συνομήλική της αναγνώστρια, ο πυρήνας της ποίησής της κουρνιάζει στην παρακάτω της στροφή:

Κυψέλη ο νους

ολόγυρα σαν σφήκες

τσιμπούν οι σκέψεις

Συνέχισε να σκέφτεσαι, Μαρίνα, συνέχισε να «πληγώνεσαι» από τα κεντριά των λογισμών σου. Και μην πάψεις στιγμή να χορεύεις μες στην ποίηση, των Άλλων και την Δική σου.

*Η ποιητική συλλογή της Μαρίνας Μελίδου κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΔΕΚΠΟΤΑ του Δήμου Δράμας