Το Σαββατοκύριακο αυτό δεν είναι ένα συνηθισμένο Σαββατοκύριακο.

Eίναι το Σαββατοκύριακο των διαδημοτικών μετακινήσεων, της δυνατότητας δηλαδή να διασχίσεις με όχημα δύο – τρεις δήμους μέχρι να φτάσεις στην εξοχή που τόσο σου έλειψε.

Η στέρηση της εξοχής, ειδικά σε όσους ζουν σε μεγάλα αστικά κέντρα, ήταν τέτοια , που άρχισαν να βλέπουν το γεμάτο από μωρά που στριγγλίζουν, σκυλιά που γαυγίζουν, παππούδες που καπνίζουν – και μέχρι πρότεινος περιφρονημένο – παρκάκι της γειτονιάς τους, σαν τον Κήπο της Εδεμ.

Σήμερα λοιπόν που μπορούμε επιτέλους να φύγουμε λίγο πιο μακριά από τις γειτονές μας, είναι σαν να ‘ρθε το Πάσχα νωρίτερα.

Προσοχή όμως στις παγίδες.

Σε αυτό το μερικό «άνοιγμα», καθώς τα κρούσματα και η πίεση στο σύστημα υγείας δεν έχουν υποχωρήσει, οι επιστήμονες μάς ζητούν να επιδείξουμε εγκράτεια ενώ ο πρωθυπουργός ανέφερε πως δεν θα έπρεπε να  μιλάμε για άνοιγμα αλλά «για αναπροσαρμογή των δραστηριοτήτων».

«Και τότε γιατί προχωράμε σε άρση μέτρων;», προκύπτει το εύλογο ερώτημα.

Πέρα από τις τοποθετήσεις των επιστημόνων περί έξαρσης ενδοοικογενειακών και ενδοκτιριακών κρουσμάτων, ίσως ακόμα πιο πειστική απάντηση είναι του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος παραδέχτηκε πως εκτός των πολιτών «κουρασμένοι είναι και οι μηχανισμοί επιτήρησης».

Είναι σαν να βρισκόμαστε δηλαδή,  στη μέση μιας αυστηρής δίαιτας και παρ’ όλο που δεν έχουμε ακόμα χάσει τα κιλά που πρέπει, ο διαιτολόγος μας, επειδή και εμείς έχουμε ξελιγωθεί στην πείνα και εκείνος έχει κουραστεί να μας ζυγίζει και να μας μετράει τις μπουκιές, μας άφησε να πάμε μία βόλτα ως τον μπουφέ, υπό την αίρεση βέβαια ότι θα αποφύγουμε τις υπερβολές.

Θάλασσα, βουνό, μεγάλα πάρκα, έλλειψη αστυνομικών ελέγχων, που έτσι κι αλλιώς έχουν εξαφανιστεί εδώ και καιρό, όλα στο πιάτο μας.

Πολλές επιλογές ανοίγονται μπροστά σου, όταν ο διαιτολόγος σού αφήνει το ελεύθερο να το ρίξεις λίγο έξω, και ως συνήθως, η πιο ελκυστική αποδεικνύεται και η χειρότερη δυνατή.

«Γράφεις» τον ενοχλητικό διαιτολόγο σου εκεί που όλοι φαντάζονται, και ορμάς στον μπουφέ. Τρως και πίνεις σαν να μην υπάρχει αύριο. Όταν όμως τελικά «σκάσεις» απ’ όσα έφαγες και ήπιες, σε τρώνε, εσένα, ημιλιπόθυμο, η απογοήτευση και οι ενοχές σου για το πισωγύρισμα και τον άδικο χαμό των πολύμηνων προσπαθειών σου.

Αντίστοιχα σήμερα και αύριο, και κάθε φορά που θα προσπαθούμε να επιστρέψουμε σε αυτό που ονομάζαμε κανονικότητα, υπάρχουν αρκετές και ελκυστικότατες επιλογές με τις οποίες θα μπορούσαμε να τινάξουμε την όλη κατάσταση με την Covid-19 στον άερα.

Και επειδή το τίμημα του να ξεφύγει η κατάσταση με την πανδημία είναι πολύ βαρύτερο από το τίμημα μιας χαμένης δίαιτας, είτε συμπαθούμε τον «διαιτολόγο» μας είτε όχι, καλό θα ήταν να προσέξουμε διπλά.

Headlines