Αφού τη συζήτηση στη Βουλή, για την κατάσταση της πανδημίας, προκάλεσε με αίτημά της η πρόεδρος του (ΠΑΣΟ)ΚΙΝΑΛ, ήταν επόμενο να περιμένουμε ότι θα είχε να πει κάτι αξιοσημείωτο τουλάχιστον.

Το μόνο που ανακάλυψα ήταν το σύνθημα «τώρα είναι η ώρα της εθνικής μάχης», το οποίο ήταν η κορωνίδα της ομιλίας της προέδρου. Ο στόμφος της διατύπωσης έχει κάτι το προδήλως πασοκικό και στέλνει τη μνήμη πίσω στην ηρωική «μάχη του τελάρου». Φαντάζεσαι, ας πούμε, το ραδιόφωνο να παίζει Βέμπο και Κάρμινα Μπουράνα, τη Φώφη ντυμένη σε στυλ μιλιτέρ – δηλαδή όπως τώρα, αλλά με χρυσές επωμίδες ναυάρχου (με κρόσια) πάνω στις βάτες.

Οσο και αν εξάπτει το φρόνημα η «εθνική μάχη» της Φώφης, τι μας λέει που δεν συμβαίνει εδώ και ένα χρόνο; Πόλεμος είναι αυτό διεξάγεται ως προς τη διαχείριση της πανδημίας και μάλιστα σε εθνικό επίπεδο. Πόλεμος, χωρίς ταρατατζούμ, υστερίες και Βέμπο. Δεν αλλάζει και τίποτε αν το πούμε «εθνική μάχη», επειδή έτσι πηγαίνει καλύτερα στην πρόεδρο. Ειδάλλως, κάτω από την ηχηρή μπούρδα της «εθνικής μάχης» που θέλει να κηρύξουμε η πρόεδρος του (ΠΑΣΟ)ΚΙΝΑΛ είναι η πολιτική της αλόγιστης δαπάνης για προληπτικούς λόγους. Ξοδέψτε γενναιόδωρα και εκ των προτέρων, είναι σε έξι λέξεις η πολιτική που προτείνει.

Δώστε αυξήσεις στους γιατρούς, λέει το σχέδιο για την «εθνική μάχη» της Φώφης και, προφανώς, δεν την απασχολεί αν αυτό θα προκαλούσε χιονοστιβάδα αυξήσεων στο Δημόσιο, διότι θα υποστηρίξει εξ αρχής κάθε σχετικό αίτημα. Φυσικό, διότι το ΠΑΣΟΚ εδραίωσε το ανορθολογικό σύστημα της εξομοίωσης στο Δημόσιο, που στέρησε το δημοσιοϋπαλληλικό δυναμικό από ταλέντο και φιλοδοξία.

Προτείνει, επίσης, ένταξη στα βαρέα και ανθυγιεινά των εργαζομένων στο σύστημα Υγείας. Των ίδιων εργαζομένων, παρεμπιπτόντως, που αρνούνται να εμβολιασθούν, μήπως με την ένταξή τους στα βαρέα φιλοτιμηθούν.

Σε γενικές γραμμές, η λογική πίσω από το σχέδιο, για χάρη του οποίου η προέδρος Φώφη προκάλεσε τη συζήτηση της περασμένης Παρασκευής, είναι η άμεση ενίσχυση και επέκταση του συστήματος με όλους τους διαθέσιμους πόρους, αδιαφορώντας για το αύριο και τις άλλες ανάγκες που πρέπει να εξισορροπηθούν. Πνίξτε τον κορωνοϊό στο χρήμα, δηλαδή. Να επιτάξουμε, λ.χ., τώρα τον ιδιωτικό τομέα της Υγείας, ανεξαρτήτως του αν θα χρειαστεί να χρησιμοποιηθούν οι υποδομές του: να προπληρώσουμε, δηλαδή, κάτι που ίσως δεν χρειαστούμε. Η γνωστή largesse του γνήσιου ΠΑΣΟΚ, που τόσο μας έλειψε!

Αν τα πράγματα ήσαν όσο απλοϊκά τα συλλαμβάνει ο νους της κυρίας προέδρου, τότε ο Δημήτρης ο Μάρδας θα ήταν ήδη πρόεδρος του Harvard…

ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΟΡΙΑ

Καταστηματάρχες της Πάτρας και διαφωνούντες με την κυβερνητική πολιτική, που είχαν συγκεντρωθεί για να γιουχάρουν τον Στέλιο Πέτσα, παρεξηγήθηκαν, επειδή εκείνος απάντησε με το σήμα της νίκης στο σύνθημα «ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά». Τι το προσβλητικό ή ειρωνικό είχε η χειρονομία του δεν καταλαβαίνω. Στο κάτω κάτω, γιατί συγκεντρώνονται οι άνθρωποι και φωνάζουν εκεί που ξέρουν ότι θα περάσει ένας υπουργός; Για να τους προσέξει, προφανώς. Λοιπόν, αυτό ακριβώς έκανε και ο Πέτσας! Θα προτιμούσαν μήπως να τους είχε αγνοήσει;

Πέραν αυτού, η θερμή υποδοχή του αναπληρωτή υπουργού στην Πάτρα, καθώς και το πάρτι των χιλίων ατόμων στο ΑΠΘ, δείχνουν ότι έχουμε φθάσει στα όρια της ανοχής του κόσμου. Πώς μπορεί η κυβέρνηση να διαχειριστεί την άρνηση του κόσμου να δεχθεί παράταση των μέτρων στις περιοχές του βαθέος κόκκινου (Αχαΐα, Κοζάνη, Θεσσαλονίκη); Αν επιβάλει το σωστό, χάνει ψήφους λόγω της δυσαρέσκειας. Αν υποχωρήσει και πάλι χάνει ψήφους, εξαιτίας των επιπτώσεων της σημερινής χαλαρότητας. Τι κάνει λοιπόν; Κάνει το σωστό, ανεξαρτήτως του πρόσκαιρου κόστους, διότι ο αγώνας κατά της πανδημίας είναι κούρσα αντοχής και το έπαθλο δίνεται στο τέλος.

Headlines