Τέσσερις διαχρονικές playlists για τις τελευταίες μέρες της καραντίνας

Λατρέψαμε και μισήσαμε και ξαναλατρέψαμε τα σπίτια μας. Τα αγαπήσαμε, τους βάλαμε πίνακες, κεριά και φυτά. Καλέσαμε τους πιο στενούς μας φίλους μερικές φορές. Καθαρίσαμε, μαγειρέψαμε, διαβάσαμε, κολλήσαμε στις σειρές μας.

Τώρα, ξημέρωσε Απρίλης και οι προσδοκίες μας για ανοιξιάτικες και καλοκαιρινές αποδράσεις είναι υψηλές. Μέχρι την στιγμή που θα μπορέσουμε να νιώσουμε πάλι σχετικά ασφαλείς και να μοιραστούμε στιγμές με ποτά, φίλους, βόλτες και αμαξάδες, μέχρι να κλείσουμε εισιτήρια για εκείνο το πολυπόθητο ταξίδι, βάζουμε τα ηχεία λιγάκι πιο δυνατά, να γεμίσουν τα μπαλκόνια μας τα ανθισμένα μελωδίες και αισιοδοξία.

Όσο μπορούμε. Όσο αντέχουμε.

Έρωτας με την Λατινική Αμερική (Κυψέλη-Κολομβία, ένα τσιγάρο δρόμος)

Ρίχνουμε και μια στροφή καθώς ποτίζουμε την μπιγκόνια, σκεφτόμαστε ήλιο και μοχίτο σε εξωτικές παραλίες…

Αδέρφια μας, τσιγγάνοι…

Καθώς τινάζουμε το χαλί, τινάζουμε και το μαλλί. Φοράμε το αγαπημένο μας πουκάμισο της εποχής και τρώμε μεζέδες στο ξύλινο τραπεζάκι του μπαλκονιού, οραματιζόμενοι καυτά φιλιά και πάθη κάτω από αυγουστιάτικες πνσελήνους.

Ιντελεκτουέλ ρεμπέτικα και φιλοσοφικές συζητήσεις

Νωχελικά απογεύματα με την ψύχρα να κρατά ακόμα, μισογεμάτα τασάκια και φτηνό κρασί. Ταπεινά και πολύτιμα τα συστατικά της εαρινής μας ψευδαισθητικής ευτυχίας. Ο Δημήτρης Μυστακίδης και η κιθάρα του αποτελούν εγγύηση στα ταξίδια του νου με θέα κεραίες και γειτονικές μπουγάδες.

Πόλεις γεμάτες άγρια τρυφερότητα

Με κορωνίδα την Νέα Υόρκη, τα αστικά περιβάλλοντα μας γεμίζουν έμπνευση και μας μεταμορφώνουν σε μικρούς Μπουκόφσκι της κάθε μέρας. Μουσική, λοιπόν, για διάβασμα, γράψιμο και περίσκεψη. Στο πιάτο μας φρούτα, τυριά, στα ποτήρια μας ουίσκι και λεμονάδες σπιτικές…