Δολοφονίες χαρακτήρων: Μια επιχείρηση γκεμπελικής προέλευσης

Μια ιστορία λέει ότι το μακρινό 1964 στις Ηνωμένες Πολιτείες ο τότε πρόεδρος Λίντον Τζόνσον αναζητούσε τρόπο να κατατροπώσει προεκλογικά τον αντίπαλό του, υποψήφιο των Δημοκρατικών, Μπάρι Γκολντγουότερ. Λέει ο Τζόνσον στους συνεργάτες του ότι πρέπει να διαδώσουν μια φήμη για τον αντίπαλό του που θα πλήξει την τιμή του.

«Να διαδώσουμε ότι ο Μπάρι έχει… σχέση με αγελάδες» είπε ο πρόεδρος για να του απαντήσουν οι σύμβουλοί του: «Με όλο τον σεβασμό, κύριε πρόεδρε. Κανείς δεν θα πιστέψει ότι έχει ερωτικές σχέσεις με αγελάδες».

Για να πει ο πρόεδρος αφοπλιστικά: «Το ξέρω, αλλά θέλω να τον δω να το διαψεύδει δημόσια».

Είναι ένα χαρακτηριστικό γεγονός της λεγόμενης «δολοφονίας χαρακτήρων», της χωρίς ηθικούς φραγμούς στοχοποίησης του αντιπάλου με μοναδικό σκοπό την εξόντωσή του.

Φανταστείτε, πριν από 60 χρόνια δεν υπήρχε ο «μαγικός» κόσμος των social media όπου μια είδηση, ένα fake news, μια στημένη υπόθεση ή ένα κουτσομπολιό θα μπορούσε να πάρει παγκόσμια προβολή μέσα σε λίγα λεπτά.

Στα καθ’ ημάς, από την εποχή των Μνημονίων παρουσιάστηκε έντονα το φαινόμενο της «δολοφονίας χαρακτήρων».

Πολλές φορές η στοχοποίηση έλαβε κι έντονα πολιτικό χαρακτήρα και οδήγησε σε εξεταστικές επιτροπές, «ανακρίσεις» στη Βουλή, στα δάκρυα του Παναγιώτη Πικραμμένου ή την οργή του Γιάννη Στουρνάρα και του Αντώνη Σαμαρά.

Κι αν για τον πολιτικό αντίπαλο θα μπορούσε να δικαιολογηθεί ακόμη και ο «βρώμικος» πόλεμος, ακόμη και τα αθέμιτα μέσα των trolls και των κομματικών στρατών, σε άλλες περιπτώσεις αναρωτιέται κανείς πού οδηγεί όλη αυτή η κατάσταση.

Τον τελευταίο καιρό παρατηρείται μια προσπάθεια απαξίωσης προσώπων που δεν ταιριάζουν με την… mentalité ορισμένων χώρων, είτε δεξιά είτε αριστερά του πολιτικού φάσματος.

Από τον Αντετοκούνμπο στον Καβάκο

Ποιος ξεχνά τη στοχοποίηση του Γιάννη Αντετοκούνμπο, του καλύτερου παίκτη του NBA αλλά και καλύτερου πρεσβευτή της Ελλάδας της ανεκτικότητας, της αγάπης για τον συνάνθρωπο ανεξαρτήτου χρώματος.

«Δεν γεννήθηκε Ελληνας, είναι Νιγηριανός, δεν μας εκπροσωπεί» έγραψαν κάποιοι, παρά το γεγονός ότι το κέρδος της Ελλάδας από τον Γιάννη είναι τεράστιο.

Το μίσος για το διαφορετικό υπερίσχυσε σε ακροδεξιούς ή ακραία συντηρητικούς κύκλους που «αφόρισαν» τον Αντετοκούνμπο ακόμη κι όταν τίμησε τα εθνικά χρώματα, ακόμη κι αν η Ελλάδα είναι στην καρδιά του.

Ενας ακόμη Ελληνας που διακρίνεται, τιμά τη χώρα του και την κάνει γνωστή στα πέρατα του κόσμου είναι ο Στέφανος Τσιτσιπάς.

Μύδροι κατά του Στέφανου όταν βρέθηκε την Πρωτοχρονιά σε πάρτι στο Ντουμπάι. «Κοροϊδεύει τον ελληνικό λαό που είναι σε καραντίνα, κι αυτός γλεντάει» ήταν το πιο… κομψό σχόλιο για το νούμερο 5 της παγκόσμιας κατάταξης στο τένις.

Μάλιστα κάποιοι… πολιτικοποίησαν τον Στέφανο δίνοντας τον χαρακτηρισμό του «αρίστου» που ειρωνεύεται τον κόσμο.

Κανείς, βεβαίως, δεν ζήτησε συγγνώμη όταν αποκαλύφθηκε ότι ο Τσιτσιπάς δεν έσπασε καμιά καραντίνα αλλά ήταν στο Ντουμπάι για προετοιμασία εβδομάδες πριν.

Επειδή η καριέρα είναι χολέρα, που έλεγε ο Νίκος Καρανίκας, και η αριστεία είναι ρετσινιά σύμφωνα με τον πρώην υπουργό, Αριστείδη Μπαλτά, δολοφονία χαρακτήρων επέλεξαν τα «πιστόλια» των social media και για δύο άλλους διαπρεπείς Ελληνες.

Η πρώτη ήταν η Αναστασία Ζάννη, η οποία έψαλε τον Εθνικό Υμνο στο Ιερό Βράχο της Ακρόπολης. Ούτε την καριέρα της, ούτε τα καλλιτεχνικά της διαπιστευτήρια είδαν όσοι ανέλαβαν να «σκοτώσουν» την επιλογή της κυβέρνησης γι’ αυτήν την ιστορική στιγμή.

Ανθρωποι που ελάχιστα γνωρίζουν από μουσική, από όπερα, από φωνές, την «καθάρισαν» από το Τwitter πολιτικοποιώντας την παρουσία της στην Ακρόπολη.

«Την επέλεξαν, είναι… από τις άριστες του Μητσοτάκη» έγραψαν ουκ ολίγοι. Την κατηγόρησαν για τη φωνή της, αμφισβήτησαν την καριέρα της, επέκριναν μέχρι και το φόρεμα που φόρεσε. Επικρίσεις μάλιστα και από φιλικά στον ΣΥΡΙΖΑ μέσα ενημέρωσης.

Σταμάτησαν μόνο όταν δημοσιεύτηκε βίντεο με τον Αλέξη Τσίπρα ως πρωθυπουργό να παρακολουθεί την Αναστασία Ζάννη να απαγγέλλει τον Εθνικό Υμνο στη ΔΕΘ.

Στο στόχαστρο των trolls και ο διακεκριμένος μουσικός Λεωνίδας Καβάκος.

Η κλήση του να παίξει βιολί στην επίσημη δεξίωση για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση τον κατέστησε ταυτόχρονα «νεοδημοκράτη».

Κάποιοι θυμήθηκαν ότι είχε δηλώσει πως ένα από τους λόγους που έφυγε από την Ελλάδα «ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ. Μου δημιουργούσε τεράστια δυστυχία αυτή η αισθητική με αρνητικό πρόσημο…», είχε πει.

Κι έτσι ο Καβάκος «κατακρεουργήθηκε από φιλοσυριζαϊκα μέσα και λογαριασμούς στο Διαδίκτυο.

Ο σύντροφος της Σακελλαροπούλου

Από… δεξιά αυτή τη φορά ήταν η «δολοφονία χαρακτήρων» για έναν… μη πολιτικό που είχε την τύχη ή την ατυχία να βρίσκεται στο πλευρό της Προέδρου της Δημοκρατίας.

Ο σύντροφος της Κατερίνας Σακελλαροπούλου, δικηγόρος, Παύλος Κοτσώνης, μπήκε στο «σφαγείο» των social media γιατί… τόλμησε να βρεθεί δίπλα στην Πρόεδρο στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου.

Αίφνης αναπαρήχθησαν όλα τα στερεότυπα και η χολή που έχουν εμφιλοχωρήσει στην ελληνική κοινωνία και το πολιτικό σκηνικό.

Ο σύντροφος έγινε «γκόμενος» της Προέδρου ή «αστεφάνωτος» που δεν είχε καμιά δουλειά στην εξέδρα και που πρόσβαλε με την παρουσία του την ιερή στιγμή.

Ο στόχος προφανής: Η Κατερίνα Σακελλαροπούλου. Το μέσον προφανέστερο. Ο σύντροφος που… τολμά να βρίσκεται δίπλα της με αξιοπρέπεια, ήθος και ταπεινότητα.