Γιατί δεν σηκώθηκες να φύγεις Ούρσουλα;

Ο Ερντογάν, πέραν της επίδειξης δύναμης και εξουσίας που θέλησε να επιδείξει με τη στάση του απέναντι στην Ούρσουλα φον Ντερ Λάιεν, στόχευσε και στο δικό του κοινό, στο εσωτερικό της χώρας του, στην τουρκική κουλτούρα.

Μια κουλτούρα που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τον δυτικό τρόπο ζωής, μιας κουλτούρα βαθιά συντηρητική, που δεν έχει καμιά σχέση με την αστική ευγένεια, με τον σεβασμό στον συνομιλητή, ακόμη κι αν αυτός είναι αντίπαλος.

Αλλά το κυριότερο: Με τον σεβασμό απέναντι σε μια γυναίκα. Κι εδώ είναι το μεγάλο πρόβλημα με το πρωτοφανές αυτό περιστατικό. Ότι η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής είναι γυναίκα και δέχθηκε μια ανοίκεια συμπεριφορά χωρίς να αντιδράσει.

Εχει μεγαλύτερη σημασία από το να ήταν άνδρας και να τον έβαζε ο Ερντογάν να καθίσει στον καναπέ, μη θεωρώντας τον ισότιμο.

Είναι γυναίκα που έφτασε στα ανώτατα αξιώματα της Ευρώπης, που έγινε παράδειγμα για εκατομμύρια γυναίκες, που έσπασε τα στερεότυπα μιας ανδροκρατούμενης Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Είναι ένα πρόσωπο που μαζί με την Μέρκελ, την Λαγκάρντ και φυσικά την Καμάλα Χάρις, την αντιπρόεδρο των ΗΠΑ, και πολλές άλλες, έδειξαν σε όλο τον κόσμο ότι ναι και οι γυναίκες μπορούν να φτάσουν ψηλά.

Ότι ναι, η εξουσία μπορεί να έχει άρωμα γυναίκας, ότι μπορούν να μειωθούν οι ανισότητες στην πολιτική, στον επαγγελματικό χώρο, στην κοινωνία γενικότερα.

Η ανάδειξη της Ούρσουλα φον Ντερ Λάιεν στο αξίωμα που κατέχει ήταν κι ένα μήνυμα ότι ο δυτικός τρόπος ζωής μπορεί να δεχθεί ισότιμα τη γυναίκα.

Ή τουλάχιστον να σπάσει την ανδροκρατούμενη βιτρίνα. Κι εν τέλει να διαφοροποιηθεί από κοινωνίες όπως η τουρκική η οποία στο μεγαλύτερο μέρος της θεωρεί τη γυναίκα κατώτερη, ιδιοκτησία του άνδρα και σίγουρα ανίκανη να γίνει κάτι περισσότερο από νοικοκυρά.

Θα πει κανείς: «Ναι αλλά η Τουρκία είχε πρωθυπουργό γυναίκα πριν από χρόνια, ενώ εδώ στην Ελλάδα ή άλλες χώρες συζητάμε για το αν πρέπει να δουλεύουν ή να κάθονται σπίτι και να περιμένουν το αφεντικό».

Ετσι είναι. Ακόμη και η Τουρκία μπορεί να σπάει ταμπού που δεν μπορούν να σπάσουν άλλες πιο προηγμένες κοινωνίες, κι αυτό είναι το πρόβλημα της Ευρώπης.

Αυτό είναι και το μήνυμα που έστειλε η Ούρσουλα φον Ντερ Λάιεν με τη στάση της απέναντι στον αγενή Σουλτάνο.

Η πρόεδρος της ΕΕ, η εκπρόσωπος της δυτικής κουλτούρας και του τρόπου ζωής, και κυρίως η γυναίκα – πολιτικός έπρεπε να σηκωθεί και να φύγει.

Επιδεικτικά ώστε να προκαλέσει σεισμό, σοκ σε όλους, και στον Σαρλ Μισέλ που κοίταζε ανίκανος να αντιδράσει.

Επρεπε να προστατέψει τη γυναίκα, τους αγώνες που έχει δώσει και τις κατακτήσεις που έχει πετύχει όλα αυτά τα χρόνια.

Όταν ολόκληρη Ούρσουλα δεν αντιδρά απέναντι στον άνδρα – αφεντικό τι να περιμένουμε από ένα μικρό κορίτσι σε οποιοδήποτε μέρος της Ευρώπης;

Τι να περιμένουμε από μια γυναίκα που δέχεται συντηρητικές πατριαρχικές αντιλήψεις γιατί βλέπει ότι δεν έχει τη δύναμη να τις αλλάξει;

Τι να περιμένουμε από την επαγγελματία που υπομένει καρτερικά τις ανισότητες στον εργασιακό της χώρο;

Όταν το πρότυπο, το σύμβολο, είναι τόσο προβληματικό και «θολό», τι να περιμένουμε από όλες τις γυναίκες που αναζητούν στηρίγματα για να σταθούν σε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία;

Και το ερώτημα είναι ένα: Γιατί δεν σηκώθηκες να φύγεις Ούρσουλα;