Η φαντασίωση της κουστωδίας

Πόσοι Έλληνες χρειάζονται εικοσιτετράωρη φύλαξη; Η απάντηση είναι, «ευτυχώς»  λίγοι. Δεν ζούμε στην λατινική Αμερική για να πρέπει να φοβούνται τις απαγωγές όλοι οι σχετικά εύποροι αλλά ίσως μόνο οι ζάμπλουτοι και ειδικότερα εκείνοι που είναι επιφανείς. Οι αφανείς μπορούν σαφώς να είναι πιο ήσυχοι καθώς είναι  σπανιότατο να σε κυνηγάνε στα αλήθεια να σε εξοντώσουν.

Οι ελάχιστοι που πράγματι χρειάζονται ασφάλεια μπορούν συνήθως να την πληρώνουν οι ίδιοι.

Ανεργία έχουμε, καλό είναι να υπάρχει ο επαγγελματικός κλάδος της φύλαξης  και όλοι να είναι ευτυχισμένοι δηλαδή και οι σωματοφύλακες και οι φυλασσόμενοι, αν και δεν νομίζω πως υπάρχει κάτι πιο επικίνδυνο για έναν πραγματικό στόχο από το να διατηρεί κουστωδία, αποτελούμενη από τρωτούς ανθρώπους που να ξέρουν τις κινήσεις του, όμως φαντάζομαι δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Θα έπρεπε να είναι πολύ ιδιόρρυθμος ένας επιφανής για να κινείται με ταξί. Κάποιοι άλλοι χρειάζονται κανονικούς αστυνομικούς, περιπολικά ολόκληρα, λογικό είναι να τους παρέχονται, κανείς φορολογούμενος  δεν θέλει να γίνουμε far west και κατά καιρούς έχουν γίνει προσπάθειες ώστε να φυλάσσονται λίγοι και καλά και να μην απασχολούνται πέρα από μερικές εκατοντάδες αστυνομικοί .

Μάλιστα επι Χρυσοχοΐδη,  με διαταγή του Αρχηγείου της ΕΛ.ΑΣ, μειώθηκαν το 2019 , οι αστυνομικοί των υπουργών της κυβέρνησης σε τέσσερις και των υφυπουργών σε δύο, ενώ οι γενικοί γραμματείς αποφασίστηκε να μην έχουν αστυνομικό, και οι βουλευτές και οι ευρωβουλευτές να δικαιούνται από έναν, είναι λοιπόν απορίας άξιο το πως φτάσαμε μέχρι εδώ και ίσως η απάντηση είναι πως υπάρχουν πάντα απατεώνες .

Ένας άλλος λόγος είναι πως εθνικά υποφέρουμε από την φαντασίωση  της κουστωδίας γιατί μαλλον δεν θεωρείται για την ψυχοσύνθεση μας  εφιάλτης το να ζεις «φρουρούμενος» αλλά αντιθέτως αποτελεί πρεστίζ! Αφήστε που πρέπει να είναι εθιστικό για τον μεγαλομανή  να έχει έναν αστυνομικό ή και περισσότερους να τον ακολουθούν και κάπως  έτσι  ο καθένας,  αν καταφέρει και  φτάσει να πληροί τυπικά κριτήρια που δυστυχώς υπάρχουν ώστε να θεωρηθεί επίσημος ή  ευπαθής στόχος, τρέχει  να  ζητήσει να τον φυλάνε γιατί το δικαιούται κι ας είναι κατά φαντασιαν στόχος …

«Άλλο όμως το ηθικό και άλλο το νόμιμο», φαίνεται να είναι το μήνυμα που προκύπτει  από την πρόσφατη  επικαιρότητα.

Οι τρύπες σε κάθε  σύστημα προστασίας  υπάρχουν. Δεν είναι όμως κάθε φυλλάδα εφημερίδα και δεν είναι κάθε κανάλι που εκπέμπει  πραγματικός τηλεοπτικός σταθμός για να απασχολούνται αστυνομικοί για να φυλάνε εγκαταστάσεις  και «στελέχη» .

Να πούμε και μια άλλη αλήθεια: ένας αστυνομικός έτσι κι αλλιώς δεν μπορεί να αποτρέψει μια πραγματική δολοφονική επίθεση, ούτε όμως και δέκα.

Τι να κάνουν  οι άνθρωποι; Να πέσουν πάνω σε αυτόν που προστατεύουν πριν ο εκτελεστής τραβήξει την σκανδάλη, να απορροφήσουν την ενέργεια της έκρηξης  ; Όσοι αφοσιωμένοι στο καθήκον τους κι αν είναι, δεν πρόκειται συνήθως για εθνάρχη και δεν ζούμε σε μεξικάνικο σήριαλ !

Θωρακισμένα αυτοκίνητα και συνοδείες που βοηθούν τον στόχο να κινηθεί με ασφάλεια  για παράδειγμα  χωρίς να σταματήσει σε φανάρι, είναι άλλα  σημαντικά βοηθήματα αν έχουν βαλθεί  να σε σκοτώσουν ή να σε φοβίσουν, όμως το ερώτημα είναι αν πρέπει να φυλάσσεται από την αστυνομία  γιατί θεωρείται «ευπαθής» κάποιος που έχει πολύ απλά «ανοιχτούς λογαριασμούς».

Ευτυχώς οι περισσότεροι γκάνγκστερ  δεν ζητούν την προστασία της αστυνομίας όμως όταν υπάρχουν κριτήρια θεωρητικώς, ας ακούγεται σοκαριστικο,  αν έχουν το θράσος μπορούν, εφόσον απειλούνται ή έχουν  δεχθεί επιθέσεις στο παρελθόν!

Οι πιέσεις των κατά φαντασίαν στόχων για να αποκτήσουν αστυνομικούς και συνοδείες  είναι αφόρητες, η αποφασιστικότητα τους επίσης και δεν πρέπει να ξεχνάμε και την κωμικοτραγική πτυχή των  αδειών οπλοφορίας, η χρησιμότητα των οποίων είναι άξια προβληματισμού.

Τις δίνουν άραγε γιατί υπάρχει ενδεχόμενο να τραβήξει το θύμα της επίθεσης  πρώτο πιστόλι, αν του την έχουν στα αλήθεια στημένη, σαν αν είναι ο Λουκι Λουκ ; Έχει σωθεί κανείς επειδή τράβηξε όπλο, «πιο γρήγορα από τη σκιά του» ή  πάλι μιλάμε για  φαντασίωση και πρεστίζ ; Έχουμε δει στο πρόσφατο παρελθόν τι προσωπικότητες μπορούν να αποκτήσουν άδειες οπλοφορίας, με την δικαιολογία πως εργάζονται νύχτα και με τον κίνδυνο να κυκλοφορούν με όπλα ακόμη και όταν αυτές οι άδειες λήξουν … Δεν μπορεί λοιπόν  να είναι πρόβλημα τις αστυνομίας να απαλύνει  προσωπικές φοβίες και να πραγματοποιεί φαντασιώσεις. Το θράσος περισσεύει!