Τα νησιά Γκαλαπάγκος είναι αρχιπέλαγος αποτελούμενο από 13 κύρια ηφαιστειακής προέλευσης νησιά, 6 μικρότερα νησιά, και 107 βράχους και νησάκια. Το αρχιπέλαγος ανήκει πολιτικά στην Δημοκρατία του Ισημερινού, χώρα στη βορειοδυτική Νότια Αμερική.

Το πρώτο νησί θεωρείται πως σχηματίστηκε 5 έως 10 εκατομμύρια έτη πριν, ως αποτέλεσμα της τεκτονικής δραστηριότητας.

Τα νεότερα νησιά, Isabela (Ισαβέλα) και Fernandina (Φερναντίνα), διαμορφώνονται ακόμα, μέσω της πιο πρόσφατης ηφαιστειακής έκρηξης του 1998.

Σύμφωνα με το el.wikipedia.org, νησιά κατανέμονται γύρω από τον Ισημερινό, 965 χιλιόμετρα (περίπου 600 μίλια) δυτικά του Ισημερινού (0°Ν 91°Δ). Είναι φημισμένα για τον απέραντο αριθμό ενδημικών ειδών τους και τις μελέτες που πραγματοποίησε εκεί το 1835 ο Κάρολος Δαρβίνος, οι οποίες οδήγησαν στη θεωρία της φυσικής επιλογής.

Εξετάζοντας ο Δαρβίνος την πανίδα της περιοχής ανέπτυξε τη θεωρία του σύμφωνα με την οποία η γεωγραφική απομόνωση επηρέασε την απόκλιση των διαφόρων έμβιων ειδών.

Για παράδειγμα οι λεγόμενες σπίζες του Δαρβίνου, κατά πάσα πιθανότητα εξελίχθηκαν από ένα κοινό πρόγονο και στη συνέχεια αναπτύχθηκαν σε πολυάριθμα σημεία στα νησιά λόγω έλλειψης ανταγωνισμού από άλλα είδη πουλιών, όπως επίσης τα θαλάσσια ιγκουάνα και οι γιγάντιες χελώνες που βρίσκονται εκεί και είναι άξιες ενδιαφέροντος.

Με την ίδια θεωρία υποστηρίζεται η τεράστια ανάπτυξη των κάκτων σε μορφή δένδρων, που σε κανονικές συνθήκες είναι μικροί, λόγω ακριβώς της έλλειψης φοινίκων και κωνοφόρων δένδρων στη περιοχή. Τα νησιά Γκαλαπάγκος βρίσκονται μια ώρα πίσω από την ώρα Ισημερινού.

Φώτο

Headlines