Το εμβόλιο δεν είναι παγωτό ξυλάκι να διαλέξεις ποιο σου αρέσει. Πανδημία έχουμε. Αν έχεις αντιρρήσεις και προτιμήσεις και δεν θες το AstraZeneca τότε πρέπει άμεσα και γενναία να παραχωρήσεις την θέση σε όποιον θέλει να εμβολιαστεί και να ζήσει κανονικά, χωρίς περιορισμούς.

Ακούγεται παιδαριώδες αλλά ένα σύστημα όπου οι αρνητές θα  κατανοούσαν σαφώς  πως την ευκαιρία τους «την  δίνουν αλλού», θα λειτουργούσε εξόχως: Να βγαίνει μια ρομποτική φωνή να τους λεει: «δεν πειράζει, θα το πάρει το εμβόλιο σας ο κύριος Παπαδόπουλος που ζει στο Περιστέρι και δεν κάνει κόνξες και θέλει να νιώσει ασφαλής, αν έρθει άλλη μάρκα εμβολίου θα σας γράψουμε!», διότι αν δεν πεις στο παιδάκι που κάνει πείσματα πως αυτό που απορρίπτει το «κερδίζει» άλλος, δεν ωριμάζει. Πρόκειται για θεμελιώδη αρχή που οι περισσότεροι αντιλαμβάνονται από την  προσχολική ηλικία, οι υπόλοιποι είναι ειδική κατηγορία.

Ή τους λείπει αυτή η εμπειρία ολοκλήρωσης ή έχουν τέτοιον χαρακτήρα και βαθύτερη κουλτούρα .Παζαρεύουν ακόμη και  σε καταστάσεις που είναι ανήθικο γιατί σκοπεύουν να  κερδίσουν εις βάρος των άλλων έτσι  ικανοποιούνται με την πρωτόγονη επίτευξη τους: να πάρουν το «καλό εμβόλιο, που έκαναν οι πολιτικοί» με τις δήθεν «λιγότερες παρενέργειες» λες και οι σπάνιες παρενέργειες, είναι σίγουρο πως θα τους πλήξουν.

Καταλαβαίνω μόνο τον δισταγμό ανθρώπων με επιβαρυμένη υγεία, όμως καμία κυβέρνηση που μας έχει κλεισμένους μέσα μήνες για λόγους προστασίας, δεν θα αποφάσιζε ξαφνικά να μας ξεπαστρέψει μαζικά δίνοντας «κακά» εμβόλια στους ευπαθείς πολίτες.

Η παρότρυνση να εμβολιαστούν όλοι, δεν  προσφέρεται για αντιπολίτευση γιατί αν οι πολίτες δεν καταλάβουν την επιτακτική ανάγκη, θα πάμε πίσω. Δεν είναι ώρα ούτε για να αναμασάμε τα ίδια και τα ίδια . Δυστυχώς οι πατέντες δεν θα παραχωρηθούν πριν περάσουν χρόνια, προέχει λοιπόν «οι ακυρωτές» εμβολιασμών να ξυπνήσουν.

Φταίει και η αμορφωσιά.  Αν και μέχρι ενός σημείου είναι δικαίωμα του καθένα να μην κάνει εμβόλιο και να είναι και όσο κουτοπόνηρος θέλει,δεν είναι ηθικό να εμποδίζει το να χτίσουμε επιτέλους τείχος ανοσίας.

Δικαίωμα των αρνητών – «ακυρωτών» εμβολιασμών AstraZeneca να απομονωθούν, κανέναν δεν θα ενοχλούσαν να μαζεύονταν όλοι σε μια Σπιναλόγκα για παράδειγμα, με παρέα μόνο όμοιους τους, να έβλεπαν πως είναι και οι υπόλοιποι «έξυπνοι» της συνομοταξίας και να αντάλλασσαν παχύρευστες σκέψεις. Σας παραθέτω ένα από τα πιο pop βλακώδη επιχειρήματα τους: «Όλα τα φάρμακα μέχρι να αποσυρθούν λόγω παρενεργειών, κυκλοφορούσαν»!

Τι να τους πεις; Τα «φάρμακα» έχουν παρενέργειες , οι γιατροί δίνουν το καταλληλότερο στο καθένα από αυτά που διαθέτουν και όλοι έχουμε πάρει και έχουμε γίνει καλά με σκευάσματα που αργότερα απαγορεύτηκαν, κάποια υπάρχουν ακόμη στα συρτάρια μας. Να μέναμε με τον πονόδοντο; Το έλκος στομάχου;

Όμως για εκείνους που δεν σκέφτονται απλά και λογικά, ένα από τα προβλήματα της πανδημίας είναι πως «οι γιατροί» φάνηκαν πολλές φορές  διχασμένοι σε  θέματα που ο τηλεθεατής  δεν μπορούσε να καταλάβει πλήρως και αυτό ακόμη συμβαίνει και καλό θα ήταν να περιοριστεί γιατί πλήττει την αξιοπιστία της επιστήμης γενικότερα. Ας σταματήσουν να  βγαίνουν τόσοι τηλεγιατροί, να εκφράζουν την γνώμη τους αν δεν είναι η επικρατέστερη ή αυτή που υιοθετεί η επιτροπή λοιμωξιολόγων- βέβαια  είναι δύσκολο να μαζέψεις επιστήμονες που γλυκάθηκαν από την δημοσιότητα , αφήστε που κάνουν και τηλεθέαση που έχουν ανάγκη τα τηλεοπτικά προγράμματα .

Βασική προϋπόθεση για να ανήκεις στην κατηγορία των αρνητών AstraZeneca είναι να μην εμπιστεύεσαι , ούτε θεσμούς ,ούτε καλές προθέσεις αλλά και να μην σκέφτεσαι. Διανοούνται πως υπάρχει φαρμακοβιομηχανία που θέλει να δει εκατομμύρια να πέφτουν ξεροί εξ αιτίας του δικού της σκευάσματος;

Ενδεχομένως να μην ειχαμε να παλέψουμε με τόση ανοησία και αρνητές AstraZeneca, αν ζούσαμε σε μια χούντα με ελεγχόμενη πληροφόρηση, όπου δελτία ειδήσεων θα μπορούσαν να παρακολουθήσουν μόνο όσοι καταλάβαιναν τι είναι οι πιθανότητες . Έχουμε όμως δημοκρατία και μια από τις λιγοστές παρενέργειες της είναι πως «όλοι έχουν άποψη», ακόμη και σε συνθήκες όπου «δεν είμαστε όλοι  ελεύθεροι» αλλά δυστυχώς περιορισμένοι και για την άρση των περιορισμών εξαρτώμενοι από την συμπεριφορά του συνόλου.

Φανταστείτε να είχαμε πόλεμο, τι θα έκαναν όλες αυτές οι κατηγορίες εγωκεντρικών, όπως οι «εγώ δεν θα γίνω πειραματόζωο να κάνω εμβόλιο που βγήκε τόσο γρήγορα» ή οι «εγώ δεν θέλω AstraZeneca,ας το κάνουν τα κορόιδα ».Σκεφτείτε και τι θα έκαναν αν ζούσαμε σε συνθήκες γενικευμένου λοιμού και περιμέναμε να μας πετάξουν καρβέλια για να φάμε…

Κανονικά σε μια υγιή κοινωνία ,ακόμη και ένα αποδεδειγμένα, προβληματικό εμβόλιο ( δεν υπάρχει τέτοιο σε πρόγραμμα εμβολιασμού ) θα έπρεπε να βρει, αντί για αρνητές εθελοντές, «γενναίους» να μπουν μπροστά για να μην χρειαστεί να επιβαρυνθούν οι αδύναμοι και θα ήταν λογική η αυταπάρνηση σε τέτοια κρίση, όμως το μέγεθος εξακολουθεί να μας διαφεύγει.

Είναι γνωστή η εξίσωση: Οι γιατροί στα δημόσια νοσοκομεία τρέχουν ενώ οι περισσότεροι καθόμαστε σπίτι και  βλέπουμε σήριαλ, φτωχότεροι, αγανακτισμένοι, αγχωμένοι αλλά σχετικά ασφαλείς, ποτισμένοι από μια  κωδικοποιημένη συμπαγή παθητικότητα. Χωρίς εμβόλια όμως δεν γίνεται.

Headlines