Το δέντρο (του Πάσχα) και το δάσος (του τουρισμού)

Ήταν, λίγο έως πολύ, αναμενόμενο. Ειδικοί και μη ειδικοί, καθηγητές πνευμολογίας, φοροτεχνικοί, εργατολόγοι και …ψυχολόγοι έχουν αρχίσει να στριμώχνονται στα τηλεοπτικά παράθυρα λαμβάνοντας μέρος στη νέα εθνική κουβέντα. «Θα κάνουμε Πάσχα στο χωριό;»

Ευτυχώς, μέχρι στιγμής, από τη συζήτηση και τις προφητείες για το τι θα γίνει απουσιάζουν οι υπουργοί της κυβέρνησης. Που το προηγούμενο διάστημα, όπως παραδέχθηκε και ο Πρωθυπουργός, συνέβαλαν στη σύγχυση που υπήρξε στην κοινωνία όσον αφορά τη γραμμή πλεύσης της κυβέρνησης και τις προτεραιότητες στα βήματα εξόδου από το τούνελ των περιοριστικών μέτρων, με τα αντιφατικά μηνύματα που έστελναν στους πολίτες.

Εμβόλιο AstraZeneca: Ρωγμή στο τείχος ανοσίας από την πολυφωνία της ΕΕ – Το plan B της κυβέρνησης
Δεν είναι ώρα για να αρχίσουμε να ξαναπαίζουμε την κολοκυθιά. Και ένας τρόπος υπάρχει για αυτό. Να ξεκαθαρίσει η κυβέρνηση τη στάση της, το συντομότερο δυνατό. Και μέχρι τότε να μην τροφοδοτεί με ελπίδες απόδρασης εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου που περιμένει πως και πώς να δει τους δικούς του ανθρώπους. Δεν είναι ώρα για να δίνονται αβάσιμες ελπίδες σε ένα κόσμο που αναρωτιέται πόσα χιλιόμετρα είναι αυτό το «τελευταίο μίλι του τούνελ» που διανύουμε.

Αν ένα ερώτημα έχει αξία αυτές τις μέρες είναι ποιο είναι το πραγματικό στοίχημα της χώρας.

Δεν είναι, το Πάσχα στο χωριό. Δεν παραγνωρίζω τη σημασία αυτής της δυνατότητας, λαχταρώ και εγώ να ξαναδώ τους δικούς μου ανθρώπους στον τόπο που γεννήθηκα.

Αλλά το μεγάλο στοίχημα της χώρας είναι ο τουρισμός. Δηλαδή, προηγουμένως, το άνοιγμα της εστίασης στους εξωτερικούς χώρους. Διότι χωρίς εστίαση δεν υπάρχει τουρισμός.

Αν λοιπόν θα πρέπει να προσέξουμε αυτή την περίοδο είναι να μην εστιάσουμε στο δέντρο (Πάσχα) και χάσουμε το δάσος (τουρισμός)

Η απόφαση για το Πάσχα θα πρέπει να λάβει υπόψη της και αυτήν την παράμετρο.

Ότι αρχές Μαΐου θα πρέπει να ανοίξει η εστίαση. Και στις 14 Μαΐου, σύμφωνα με τον σχεδιασμό που υπάρχει, να ανοίξει ο τουρισμός.

Μέχρι τότε θα πρέπει να τρέξει σύμφωνα με τον σχεδιασμό, μακάρι και να τον ξεπεράσει, το πρόγραμμα των εμβολιασμών.

Δεν είναι λοιπόν το μεγάλο στοίχημα της κυβέρνησης οι 3 μέρες του Πάσχα.

Είναι οι 3 μήνες του καλοκαιριού.

Το στοίχημα του τουρισμού, σε σχέση με αυτό του Πάσχα, είναι ότι δεν έχει να κάνει με την ψυχολογία.

Έχει να κάνει με την οικονομία. Έχει να κάνει με κάτι δις ευρώ.

«Τα θέλουμε, ή όχι;» Είναι το ερώτημα με το οποίο απάντησε, πέρσι, ο Κυριάκος Μητσοτάκης στις επικρίσεις που δέχθηκε ότι βιάστηκε και άνοιξε τον τουρισμό χωρίς σχέδιο.

Φέτος τα πράγματα είναι διαφορετικά.

Λέμε, ότι δεν ανοίγουμε τον τουρισμό «και ότι μαζέψουμε αρκεί να περιορίσουμε τη ζημιά».

Υποτίθεται ότι ανοίγουμε με σχέδιο, με τρόπο συντεταγμένο και με στόχο να πάμε πολύ καλύτερα από πέρσι.

Αυτή είναι η προσδοκία που έχει καλλιεργήσει το Μέγαρο Μαξίμου.

Αυτή η προσδοκία θέτει και τον πήχη για την κυβέρνηση.

Που λογικά δεν θα θελήσει να περάσει από κάτω «για να κάνουμε Πάσχα στο χωριό».