H γυναικεία κυριαρχία στη φετιχιστική τέχνη του Namio Harukawa

Πριν από περίπου έναν χρόνο, στις 24 Απριλίου 2020, ο αινιγματικός Ιάπωνας καλλιτέχνης Namio Harukawa πέθανε σε ηλικία 72 ετών, αφήνοντας πίσω τα μοναδικά έργα μέσα απ’ τα οποία εξερεύνησε την αγάπη του για την γυναικεία κυριαρχία.

Ο ίδιος συνήθιζε να σχεδιάζει, σχεδόν εμμονικά, σκηνές ερωτικής ασφυξίας, στις οποίες γυναίκες με πλούσιες καμπύλες κάνουν face-sitting (κάθονται δηλαδή στα πρόσωπα ανδρών) μεταμορφώνοντάς τους σε «έπιπλα».

Στη δεκαετία του ‘60 και του ’70 ο Harukawa καθιερώθηκε ως ένας απ’ τους διασημότερους δημιουργούς φετιχιστικής τέχνης στην Ιαπωνία.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη namio hurakawa (@harukawaart)

Το ψευδώνυμό του προέκυψε από έναν συνδυασμό αναφορών: «Naomi», από την ηρωίδα του μυθιστορήματος του Jun’ichirō Tanizaki, «Chijin no ai» και Harukawa, από το επώνυμο της ηθοποιού Masumi Harukawa.

Ο Harukawa ξεκίνησε να σχεδιάζει σε νεαρή ηλικία και τα έργα του δημοσιεύτηκαν αρχικά στο Kitan Club, ένα cult μεταπολεμικό περιοδικό σαδομαζοχιστικών έργων τέχνης και πεζογραφίας.

Από το 2000 και έπειτα ωστόσο το έργο άρχισε να γνωρίζει ευρεία αποδοχή και να αποκτά διάσημους θαυμαστές- από τον Onoroku Dan μέχρι τη Madonna.

«Η δημοτικότητα του έργου του Harukawa συμβαδίζει με την άνοδο του φεμινισμού και του κινήματος του  body positivity» σημειώνει η ακαδημαϊκός Pernilla Ellens που υπογράφει και την εισαγωγή της νέας έκδοσης «Namio Harukawa» (εκδόσεις Baron) η οποία περιλαμβάνει μερικά από τα πιο εμβληματικά σχέδιά του καλλιτέχνη.

Μέσα στη μακρόχρονη παράδοση του ιαπωνικού erotica και του BDSM, το έργο του Harukawa ξεχωρίζει, σε ένα μεγάλο ποσοστό εξαιτίας του τρόπου που εξυψώνει τους γλουτούς.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Baron Books (@baron_books)

Σε έναν κόσμο γεμάτο συμβουλές για δίαιτες ο Harukawa απεικονίζει τις παχουλές γυναίκες ως σύμβολα ομορφιάς, επιθυμίας, γοητείας και απόλαυσης. «Αγαπούσε πραγματικά τα μεγάλα κορίτσια και νομίζω ότι ήθελε να αγαπούν και εκείνα τον εαυτό τους», σημειώνει η Ellens. Στα έργα του Harukawa ο μεγάλος πισινός όχι μόνο λατρεύεται αλλά μετατρέπεται σε σύμβολο κυριαρχίας.

«Απεικονίζει τα αρσενικά του θέματα μικρά, ασήμαντα, μερικές φορές απρόσωπα και πάντα τα χρησιμοποιεί στην υπηρεσία της απόλαυσης των γυναικών. Τα αντικειμενοποιεί αλλά δεν τα σεξουαλικοποιεί. Είναι μια πλήρης αντιστροφή των ρόλων που επικρατούν στη σύγχρονη πατριαρχική κοινωνία μας» λέει η ίδια.