Η εποχή των T-shirt έφτασε και θυμόμαστε την ιστορία τους

Το T-Shirt, πλέον unisex και με πολυχρηστικό, ξεκίνησε τη ζωή του ως κομμάτι εσωρούχων που χρησιμοποιούσαν οι άντρες. Στο Μεσαίωνα συνήθιζαν να φοράνε πουκάμισα σε σχήμα T από λινό ή βαμβάκι κάτω από την ενδυμασία τους. Αυτά τα πουκάμισα ήταν υγιεινά για το δέρμα και εύκολο να πλυθούν. Όσοι, δε, τα φορούσαν σήμαινε ότι ανήκαν στην καλή κοινωνία.

Το ιδιαίτερο αυτό πουκάμισο υπέστη αρκετές σημαντικές αλλαγές τον 19ο αιώνα. Νέες τεχνολογίες πλέξης σήμαιναν ότι θα μπορούσε να παραχθεί μαζικά σε σχήμα πιο προσαρμόσιμο. Με κάποιες πρόσθετες βελτιώσεις και με χρήσεις περισσότερων κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων όπως calico, jersey και μαλλί. Οι γιατροί επαινούσαν αυτό το ιδιόμορφο πουκάμισο ως προστασία από κρυολογήματα και ασθένειες.

Συνέστησαν στις γυναίκες να το φορούν αντί για κορσέδες, ενώ έχρι τα τέλη του 19ου αιώνα οι Βρετανοί ναυτικοί είχαν αρχίσει να φορούν λευκές φανέλες σε σχήμα T κάτω από τις μάλλινες στολές τους. Στη συνέχεια, το βρετανικό βασιλικό ναυτικό επέτρεψε στους ναύτες του να φορούν αυτές τις φανέλες και όταν δούλευαν στο κατάστρωμα.

Αυτή η συνήθεια, το να φοριέται αυτό το μπλουζάκι ως εξωτερική ενδυμασία, υιοθετήθηκε και από τους άντρες της εργατικής τάξης τα Σαββατοκύριακα. Το 1880 το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ περιλάμβανε στη στολή του μια φαρδιά φανέλα με τετράγωνο λαιμό. Το 1913 υιοθέτησε ένα λευκό βαμβακερό μπλουζάκι ως επίσημο εσώρουχο του, καθώς ήταν πιο άνετο.

20ος αιώνας: Η πλήρης άνθιση

Η εταιρεία P.H. Hanes Knitting άρχισε να παράγει ανδρικά εσώρουχα το 1901, ενώ το Fruit of the Loom άρχισε να εμπορεύεται μπλουζάκια σε μεγάλη κλίμακα τη δεκαετία του 1910. Μέχρι τη δεκαετία του 1930, τα μπλουζάκια ήταν στάνταρ ένδυμα για τους αθλητές κολεγίων. Το 1938, η αμερικανική εταιρεία λιανικής πώλησης Sears, Roebuck και Company άρχισε να προσφέρει λευκά βαμβακερά Τ-shirts για να αυξήσει τις αγορές της.

Μέχρι τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Στρατός των ΗΠΑ και το Πολεμικό Ναυτικό παρήγαγαν λευκά μπλουζάκια στα στρατεύματά τους. Βαμβακερά, με κοντό μανίκι. Οι πολεμικές και μεταπολεμικές απεικονίσεις των στρατιωτών βοήθησαν στο συσχετισμό του T-shirt με τον ανδρικό ηρωισμό.

Η βιομηχανία των t-shirts εκτοξεύθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα. Το 1901 η P.H. Hanes Knitting Company ξεκίνησε να παράγει ανδρικά εσώρουχα, ενώ η Fruit of the Loom άρχισε να μεγάλη έμφαση στο marketing του συγκεκριμένου κομματιού τη δεκαετία του ’10.

Το 1938 η αμερικάνικη αλυσίδα καταστημάτων Sears διοργάνωσε μιας μεγάλης κλίμακας καμπάνια με σλόγκαν «It’s an undershirt, it’s an outershirt», με σκοπό να προωθήσει τη πώλησή τους στο ανδρικό κοινό. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, το αμερικανικό ναυτικό και ο στρατός διένεμε λευκά, κοντομάνικα t-shirts στους στρατιώτες και τους ναύτες, με αποτέλεσμα να συνδεθεί άμεσα με την εικόνα του εθνικού ήρωα.

Τα Sears δεν άργησαν να εκμεταλλευτούν εμπορικά αυτή την ιδέα, δηλώνοντας το 1941, «δεν χρειάζεται να είσαι στρατιώτης για να αποκτήσεις το δικό σου t-shirt».

«Δεν χρειάζεται να είσαι στρατιώτης για να έχεις το δικό σου προσωπικό μπλουζάκι», δήλωσε η Sears το 1941

Από τη δεκαετία του ’50 το Hollywood άρχισε να ντύνει τους ηθοποιούς με λευκά T-shirts για να συμβολίσει την επαναστατικότητα του χαρακτήρα τους. Σκεφτείτε για παράδειγμα τον Marlon Brando στο The Wild One (1953) και τον James Dean στο Rebel Without A Cause (1955). Από τότε, το T-shirt εισήχθη επισήμως στη ντουλάπα των ανδρών ως ένδυμα που μπορούσε να φορεθεί και μόνο του, εκτός του χώρου εργασίας.

Φορεμένο κολλητά στο δέρμα και διαγράφοντας το σώμα, το T-shirt άρχισε να φοριέται απ’ όλο και περισσότερους ηθοποιούς και τραγουδιστές, γυναίκες και άντρες. Μέχρι τη δεκαετία του 1970 είχε γίνει πλέον unisex. Το 1977 η Jacqueline Bisset σκανδάλισε τους Αμερικανούς κινηματογραφιστές με το βρεγμένο, ανοιχτό μπλουζάκι της στην ταινία The Deep.

Καθώς το T-shirt έκανε τη μετακίνησή του από τα εσώρουχα μέχρι την εξωτερική ενδυμασία, αποτέλεσε ιδανικό item για πολιτικά, διαφημιστικά, γραφικά ή χιουμοριστικά μηνύματα.

Οι τεχνολογικές εξελίξεις στην εκτύπωση της μεταξοτυπίας στις αρχές της δεκαετίας του 1960 κατέστησαν εύκολη, γρήγορη και φθηνή την εκτύπωση σχεδίων σε μπλουζάκια. Μέχρι τη δεκαετία του 1970, οι καταναλωτές θα μπορούσαν να έχουν εξατομικευμένα, ειδικά κατασκευασμένα μπλουζάκια. Οι επιχειρήσεις συνειδητοποίησαν σύντομα τις δυνατότητες των T-shirts για μάρκετινγκ.

Λόγω της συσχέτισής του με την εργατική τάξη και της ανατρεπτικής του φύσης, το T-shirt πέρασε με επιτυχία από γενιές μουσικών, συγγραφέων, ηθοποιών και διανοούμενων. Στα 90ς το T-shirt έγινε σήμα κατατεθέν των rappers, pop idols και μοντέλων. Και ενώ η ίδια η φύση του T-shirt μπορεί να ισοπεδώσει την κοινωνικοοικονομική τάξη, μπορεί επίσης να γίνει και trademark από διάσημους σχεδιαστές. Ήδη «high-fashion» T-shirts κυκλοφορούν από τη δεκαετία του 50.

Από τους Yves Saint Laurent και Dior στη δεκαετία του 1970 έως τους Chanel, Lacoste, Calvin Klein και Polo Ralph Lauren στη δεκαετία του 1990. Ο Giorgio Armani, ο Helmet Lang και ο Nicolas Ghesquière έχουν το T-shirt ως χαρακτηριστικό κομμάτι κάθε τους εμφάνισης.

Ξέρετε κάποιον άνθρωπο σήμερα που να μην διαθέτει έστω ένα Tshirt στην ντουλάπα του;