Οι αράχνες διαθέτουν οκτώ μάτια, στην πράξη όμως θεωρούνται σχεδόν τυφλές. Είναι όμως άκρως ευαίσθητες στις δονήσεις των ιστών τους, τις οποίες αντιλαμβάνονται με τις άκρες των ποδιών.

Ερευνητές του MIT πήραν μια ιδέα του πώς μπορεί να αντιλαμβάνεται το περιβάλλον μια αράχνη μεταφράζοντας τις δονήσεις του ιστού σε ήχους άρπας που μπορούν να ακούσουν οι άνθρωποι.

Το αποτέλεσμα είναι μια σειρά από απόκοσμους τόνους που προκαλούν ανατριχίλα. Σύμφωνα όμως με τους ερευνητές, η αλλόκοτη παραφωνία ρίχνει φως στην βιολογία των αραχνών και ίσως θα μπορούσε να προσφέρει έμπνευση για νέα είδη μουσικής.

«Οι αράχνες ζουν σε ένα περιβάλλον δονούμενων χορδών» λέει ο Μάρκους Μπιούλερ, επικεφαλής της ασυνήθιστης μελέτης που παρουσιάστηκε στο εαρινό συνέδριο της Αμερικανικής Εταιρείας Χημείας. «Δεν βλέπουν πολύ καλά, οπότε αντιλαμβάνονται τον κόσμο γύρω τους μέσω των δονήσεων σε μια ποικιλία συχνοτήτων» λέει ο ερευνητής, ο οποίος ασχολείται με τη μουσική ως χόμπι.

Οι μεταξένιες ίνες του ιστού –πέντε φορές πιο γερές από το ατσάλι- δονούνται για παράδειγμα όταν ένα ανυποψίαστο έντομο πέσει στην παγίδα, ή όταν η αράχνη τεντώνει νέες ίνες και τις συνδέει πάνω στις προηγούμενες.

Η συχνότητα των δονήσεων μπορεί εύκολα να υπολογιστεί βάσει του μήκους κάθε ίνας και της ελαστικότητάς της, εξηγεί ο Μπιούλερ.

Σε πρώτη φάση, ο ερευνητής και οι συνεργάτες του χρησιμοποίησαν σαρωτή λέιζερ για να σκανάρουν σε τρεις διαστάσεις ιστούς της αράχνης Cyrtophora citricola, είδους που απαντά και στην Ελλάδα. Στη συνέχεια υπολόγισαν τη συχνότητα ταλάντωσης κάθε ίνας και δημιούργησαν ένα περιβάλλον εικονικής πραγματικότητας που επιτρέπει στον χρήστη να «ακούσει» τις ίνες που εμφανίζονται στην οθόνη.

Σε μια δεύτερη σειρά πειραμάτων, οι ερευνητές ηχογράφησαν τις δονήσεις που παράγουν οι αράχνες σε διάφορες δραστηριότητες, όπως η ύφανση του ιστού, το κυνήγι και τα ερωτικά καλέσματα προς άλλες αράχνες.

Όλοι οι ήχοι ακούγονταν παρόμοιοι στο ανθρώπινο αυτί, ωστόσο ένα σύστημα τεχνητής νοημοσύνης που δημιούργησαν οι ερευνητές έμαθε σταδιακά να τους ξεχωρίζει.

«Προσπαθούμε τώρα να παραγάγουμε συνθετικά σήματα ώστε να μπορέσουμε ουσιαστικά να μιλήσουμε στη γλώσσα της αράχνης» αναφέρει ο Μπιούλερ.

«Αν τις εκθέσουμε σε συγκεκριμένους ρυθμούς ή δονήσεις, μπορούμε άραγε να επηρεάσουμε το τι κάνουν, ή να επικοινωνήσουμε μαζί τους;» διερωτάται.

Και συμπληρώνει ότι η μελέτη θα μπορούσε δυνητικά να βρει πρακτικές εφαρμογές στην τεχνολογία της εκτύπωσης τριών διαστάσεων, η οποία έχει ακόμα δρόμο να διανύσει πριν φτάσει τις επιδόσεις των αραχνών.

Headlines