Τρομερά πράγματα γίνονται στον ΣΥΡΙΖΑ, τις τελευταίες ώρες, πράγμα το οποίο με λυπεί βαθύτατα διότι ως γνωστόν, με ενδιαφέρει ζωηρά η πορεία της αξιωματικής αντιπολίτευσης (αν δεν ενδιέφερε εμένα, άλλωστε, ποιον άλλον θα ενδιέφερε περισσότερο;). Στη βάση φυσικά του θεωρήματος ότι «μια καλή (αξιωματική) αντιπολίτευση, κάνει καλύτερη μια κυβέρνηση».

Το θεώρημα δεν ξέρω αν το ενστερνίζονται όλοι, αλλά έχω την αίσθηση ότι ο «Λεγάμενος» θα πρέπει να το διορθώσει κάπως το μοντέλο της αντιπολίτευσης που εφαρμόζει, καθότι το μηχάνημα ρετάρει επικίνδυνα, τα γρανάζια τρίζουν σαν ξεχαρβαλωμένος σομιές (πού τον θυμήθηκα τώρα…) και γενικώς η απόδοση είναι κάτω του μετρίου, με ό,τι αυτό συνεπάγεται – δεδομένου ότι… καταρρέει και η κυβέρνηση κατά το ανέκδοτο που διακινεί από μηνών και σε κάθε ευκαιρία ο ΣΥΡΙΖΑ.

Η ενδεικτική, επ’ αυτού, υπόθεση της ψήφου των αποδήμων, αποδεικνύει καθαρά πως υπάρχει σοβαρό πρόβλημα στο μαγαζί, διότι κάποια στιγμή από το λέγε λέγε, ξεκουμπώνεται και η άτιμη ρόμπα, και αποδεικνύεται ότι το μέσα δεν είναι και τόσο ελκυστικό ούτε ενδιαφέρον. Αντιθέτως προκαλεί από ναυτία έως αποστροφή…

Αγριο bullying

Υπό την έννοια αυτή, αισθάνομαι την ανάγκη να καταγγείλω με τον πιο έντονο τρόπο το bullying που ασκείται από προχθές το απόγευμα συστηματικά εις βάρος της φίλης μου Θεοδώρας Τζάκρη, επειδή υποτίθεται ότι έκανε «άστοχες» δηλώσεις για την ψήφο των απόδημων Ελλήνων, στην εφημερίδα «Εθνικός Κήρυξ» της Νέας Υόρκης. Δηλώσεις οι οποίες παραλίγο να της στοιχίσουν τη θέση της στην Προανακριτική για το Παππάς-Καλογρίτσας and Co σκάνδαλο. Αποκεφαλισμός, ο οποίος αποσοβήθηκε με την παρέμβαση ψυχραιμοτέρων, οι οποίοι εκτίμησαν ότι οι συνέπειες θα ήταν βαρύτερες αυτού καθ’ εαυτό του γεγονότος το οποίο θα προκαλούσε την «καρατόμηση».

Τους καταγγέλλω λοιπόν, του «Λεγάμενου» συμπεριλαμβανομένου (κυκλοφόρησε μάλιστα ότι με εντολή του τηλεφώνησε η Γεροβασίλη, ως γραμματέας της ΚΟ, στην Τζάκρη για να την επιπλήξει, που έκανε αυτές τις δήθεν «άστοχες» δηλώσεις…), ότι άσκησαν άγριο bullying στη γυναίκα. Η οποία, για να λέμε και το δίκιο, δεν έκανε τίποτε, μα τίποτε, περισσότερο από το να εκφράσει δημόσια αυτό που ο ΣΥΡΙΖΑ διακινεί ως επίσημη θέση του – ότι δηλαδή άμα επανέλθει στην εξουσία θα καταργήσει τις δικλίδες που έχουν τεθεί για την ψήφο των αποδήμων. Αρμόδια τομεάρχης είναι, δήλωσε ό,τι έχει αποφασίσει το κόμμα, δεν τα έβγαλε από το μυαλό της. Ούτε ήθελε με τις δηλώσεις αυτές να δώσει την ευκαιρία στην κυβέρνηση να πετύχει γκολ από τη σέντρα.

Η δε επίσημη θέση της Κουμουνδούρου ότι ήταν «άστοχες» οι δηλώσεις της Τζάκρη στον «Εθνικό Κήρυκα» έδωσε το έναυσμα – κι αυτό το καταγγέλλω επίσης – για μια χυδαία επίθεση σε βάρος της, στο Διαδίκτυο, ότι δεν ξέρει τι λέει, δεν ξέρει τι της γίνεται, τι τη θέλουμε στον ΣΥΡΙΖΑ κ.λπ. κ.λπ.

Αλλά έτσι είναι ο ΣΥΡΙΖΑ: κρύβεται πίσω από τις λέξεις, όπως ο Αλέξης, και όταν αποκαλύπτεται η αλήθεια, προτιμάει να «αδειάσει» το στέλεχός του, παρά να αναγνωρίσει ίσως κεντρικά το λάθος ή το ψέμα.

(Την αθλιότητα, να υποχρεώσουν τη Θ. Τζάκρη να βάλει την υπογραφή της κάτω από διάταξη που κατέθεσαν στη Βουλή, και με την οποία ουσιαστικά ακυρώνει ό,τι έλεγε, δεν τη σχολιάζω καν. Ούτε το γεγονός πως τα φιλοσυριζέικα έντυπα ανακάλυψαν… απόπειρα νοθείας των εκλογών στην πρωτοβουλία Μ. Βορίδη να αξιοποιήσει την «πάσα» ΣΥΡΙΖΑ)

Απουσία με νόημα

Η Θεοδώρα Τζάκρη είναι το ένα σκέλος του (εσωκομματικού) προβλήματος του ΣΥΡΙΖΑ. Το άλλο φέρει όνομα «βαρύ σαν ιστορία» – είναι εκείνο του Ευκλείδη Τσακαλώτου. Ο οποίος παίρνει όλο και πιο διακριτές αποστάσεις από τον «Λεγάμενο» και τις επιλογές του. Ο δε άλλος, στο ίδιο κλίμα, και με την άνεση που του δίνει να είναι ο αρχηγός του κόμματος, κάνει ό,τι μπορεί για να απαξιώσει τον Τσακαλώτο και την επιρροή του στον χώρο. Αν μπορούσε δε να τον σβήσει από τον χάρτη, θα το έκανε με μεγάλη ευχαρίστηση…

Προχθές, ας πούμε, παρουσίασε ο «Λεγάμενος» εν επισήμω τελετή το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ για την επανεκκίνηση της ελληνικής οικονομίας και την οικονομική ανάκαμψη της χώρας. Είχε δίπλα του την εγκυμονούσα κυρία Αχτσιόγλου, και παραδίπλα τον καθηγητή κύριο Αιμίλιο Αυγουλέα – μια (ακόμη) «συνεισφορά» του αγαπητού Γιώργου Παπανδρέου στην ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ, δεδομένου ότι ο κ. Αυγουλέας ήταν μια δική του μεταγραφή κατά την περίοδο που διατελούσε πρωθυπουργός, από τα βρετανικά πανεπιστήμια.

Ο Τσακαλώτος, που χειρίστηκε τις διαπραγματεύσεις με την τρόικα για το 3ο (και χειρότερο) Μνημόνιο, και εν συνεχεία διατήρησε το χαρτοφυλάκιό του ως πανίσχυρος υπουργός των Οικονομικών, για σχεδόν τέσσερα χρόνια, δεν είχε θέση δίπλα του. Ούτε ως σχολιαστής. Να πει κι αυτός μια γνώμη. Να συνεισφέρει με μια πρόταση. Να πει μια ιδέα, να κάνει μια κρίση. Σαν να μην πέρασε ποτέ από τη θέση αυτή, και σαν να είναι ο εντελώς άσχετος με την οικονομία (σε αντίθεση προφανώς με τον «Λεγάμενο» που είναι πασίγνωστο ότι είναι ΚΑΙ οικονομολόγος).

Σε λίγο θα σφάζονται στον ΣΥΡΙΖΑ, να μου το θυμηθείτε…

Συντροφικά μαχαιρώματα

Εκανα χθες ένα σύντομο πέρασμα από το commonality.gr, που μπορεί να το χαρακτηρίσει κάνεις, σε γλώσσα καθαρά κομμουνιστική ή κάτι παρεμφερές «εκφραστικό όργανο του Ευκλείδη Τσακαλώτου». Δεν βρήκα κάτι δικό του, για όλη αυτή την κατάσταση, και ειδικότερα για το πώς κρίνει το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Βρήκα όμως κάτι ενός… δικού του! Του κυρίου Χαράλαμπου Γεωργούλα, ο οποίος μέσα σε πέντε αράδες κάνει φιτίλια, και ραπανάκια για την όρεξη, το πρόγραμμα «επανεκκίνησης» της οικονομίας, διά στόματος «Λεγάμενου» και των συν αυτώ.

Μεταφέρω, απλώς εδώ, τον πρόλογο του άρθρου του κ. Γεωργούλα, όπως δημοσιεύθηκε στην «Εποχή», και αναδημοσιεύθηκε από το commonality.gr για να έχετε μια μικρή, ωραία, γεύση, του τι υποστηρίζουν οι «τσακαλωτικοί» για όσα υποστηρίζει το κόμμα υπό την καθοδήγηση του «Λεγάμενου»:

«Αυτή τη στιγμή, τα όπλα που διαθέτει η αξιωματική αντιπολίτευση, είναι ένα σχέδιο προγράμματος διαμορφωμένο για τις ανάγκες ενός συνεδριακού σώματος. Με την αναγκαστική γενικότητα των διατυπώσεών του δεν είναι το κατάλληλο μέσο για τη στήριξη μιας εκλογικής μάχης. Δεν ευνοεί την πειστικότητα, τη δεσμευτικότητα των προτάσεων. Αφήστε που μπορεί να προσβληθεί σαν σκόπιμη, για να μην υπάρχει συγκεκριμένη δέσμευση.»!!!

Μαχαιριές στην καρδιά…

Νέος «δράκος»

Ευτυχώς όμως ο λατρεμένος ΣΥΡΙΖΑ τα πάει… καλά στην πολιτική αντιμετώπιση της πανδημίας. Θα αναφέρω μικρό, και πάλι, παράδειγμα, διότι τέτοιος είμαι εγώ – έχω την κακή συνήθεια να επικαλούμαι παραδείγματα για να τεκμηριώσω όσα αναφέρω. Τι έλεγε όλους αυτούς τους μήνες ο ΣΥΡΙΖΑ για τα κλειστά σχολεία λόγω της πανδημίας; Πότε θα ανοίξουν, προκειμένου να συμμετάσχουν οι μαθητές των μαθημάτων, και πως είναι εγκληματικές οι ευθύνες της κυβέρνησης η οποία δεν φροντίζει να διασφαλίσει την υγεία των παιδιών και των εκπαιδευτικών. Μάλιστα. Τώρα όμως που άνοιξαν έστω και μερικώς τα σχολεία, μετά τη χρήση self tests από μαθητές και εκπαιδευτικούς, το παραμύθι έχει άλλο δράκο: επικίνδυνο το άνοιγμα, διότι, το οποίον, το αυτό και το άλλο! Το μόνο που έμεινε σταθερό, είναι φυσικά οι εγκληματικές ευθύνες της κυβέρνησης.

Δεν τους βρίσκεις τελικά, πουθενά. Σκεφτείτε μόνο η πανδημία να είχε ξεσπάσει, ας πούμε το 2018, τίποτε άλλο δεν λέω. Μόνο αυτό…

Headlines