Οι εργαζόμενοι γυρίζουν την πλάτη στα συνδικάτα

Είναι σχεδόν αστείο αλλά κάθε φορά, από τις πολλοστές, που ειδικοί, σχολιαστές και πολιτικές παρατάξεις κηρύσσουν τον θάνατο του νεοφιλελευθερισμού και την επάνοδο του δημόσιου παρεμβατισμού και των συλλογικών προτύπων έρχεται η κοινωνία και τραγικά τους διαψεύδει. Ετσι έγινε με τον Μπιλ Κλίντον κι αργότερα με τον Τζορτζ Μπους Τζούνιορ. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τότε τα θεαματικά πρωτοσέλιδα μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδων, και στην Ελλάδα, με τίτλους «Η επιστροφή του Κράτους»! Ολες αυτές οι προβλέψεις όμως διαψεύσθηκαν δραματικά. Είτε διότι διαφορετικές πολιτικές τελικά ακολουθήθηκαν (περίπτωση Κλίντον), είτε διότι η μεγαλύτερη παρέμβαση του κράτους έφερε οικονομικά αδιέξοδα και δυσπραγία (Μπους Τζ.).
Το ίδιο φαίνεται να γίνεται και τώρα με τις πρώτες κινήσεις της κυβέρνησης Μπάιντεν που σηματοδότησε μεγάλες κρατικές δαπάνες και διάθεση παρεμβατικών ελέγχων στην κοινωνία και στις αγορές.

Η πιο ηχηρή απάντηση ήρθε από χιλιάδες εργαζόμενους της Amazon στους αποθηκευτικούς της χώρους στην Αλαμπάμα των ΗΠΑ. Σε σχετική παρέμβαση του πολύ ισχυρού συνδικάτου των εργαζομένων στο λιανεμπόριο (Retail, Wholesale and Department Store Union) με αίτημα την ένταξη των εργαζομένων στην εταιρεία στη συνδικαλιστική του προστασία, η απάντησή τους, κατόπιν σχετικής ψηφοφορίας, υπήρξε κατηγορηματική: Οχι! Αν και είχαν προηγηθεί δημοσιεύματα, υποστήριξη από σημαντικές αμερικανικές προσωπικότητες (ηθοποιοί του Χόλιγουντ, ο Μπέρνι Σάντερς, οργανωτές του Black Lives Matter κ.ά.), μεγάλες πικετοφορίες του συνδικάτου και μια σοβαρή καμπάνια σπίλωσης της εταιρείας, πως μεταχειρίζεται δήθεν τους υπαλλήλους της σχεδόν σαν σκλάβους κι ότι έχει επιβάλλει συνθήκες «εργασιακού μεσαίωνα» στις εγκαταστάσεις της (σας θυμίζει κάτι η φρασεολογία;), η ετυμηγορία των εργαζομένων, κατά της συνδικαλιστικής ένταξης, υπήρξε καταλυτικά συντριπτική.

Μια παρόμοια ιστορία είχε επαναληφθεί στις μικρότερες εγκαταστάσεις της Amazon, στην πολιτεία Delaware των ΗΠΑ το 2014. Που βρίσκεται μάλιστα στην πολιτεία – πατρίδα του νέου προέδρου των ΗΠΑ. Εκεί αφορούσε τεχνικούς κι επιστήμονες. Κι εκεί όμως το αποτέλεσμα της σχετικής ψηφοφορίας υπήρξε απορριπτικό για τη δημιουργία συνδικάτου.

Είναι σίγουρο πως αυτές οι εξελίξεις κάτι σηματοδοτούν. Στην περίπτωση των Αποθηκευτικών Χώρων της Amazon στο Μπέσεμερ της Αλαμπάμα αυτό που έπαιξε κυρίαρχο ρόλο για την απόφαση των εργαζομένων ήταν η ανάμνηση της κατάστασης της περιοχής (φτώχεια, παρακμή), πριν από την εγκατάσταση εκεί της γιγαντιαίας εταιρείας οn line πωλήσεων. Κοντά στα τελη του 20ου αιώνα έκλεισαν εκεί οι περισσότερες βιομηχανίες κι έπαψε να παράγεται ατσάλι – για δεκαετίες βασικό προϊόν της περιοχής. Πριν από λίγα χρόνια η «Wall Street Jουrnal» είχε ανακηρύξει το Μπέσεμερ, τη χειρότερη πόλη της Αλαμπάμα για να μένει κανείς! Είχε τη μεγαλύτερη εγκληματικότητα μεταξύ πόλεων άνω των 20.000 κατοίκων των ΗΠΑ! Αφηγήματα αριστεράς κοπής περί εκμετάλλευσης (πραγμάτων που δεν υπήρχαν) δεν ήταν εύκολο να ριζώσουν.

Ενόχλησαν επίσης και οι αλαζονικές συμπεριφορές των επαγγελματιών συνδικαλιστών, πως «εμείς ξέρουμε τι είναι καλό για εσάς». Θεμελιώδη όμως ρόλο έπαιξαν και οι προοπτικές μειωμένου paycheck (εβδομαδιαίας αμοιβής) για τους μισθωτούς λόγω σοβαρών υποχρεωτικών κρατήσεων για το συνδικάτο, αφού αυτό συσταθεί. Οταν η εταιρεία παρείχε ημερομίσθιο πολύ πάνω από τα επίπεδα της περιοχής (ίσως και της πολιτείας), δωρεάν μετακίνηση, γενναίες κοινωνικές παροχές και περίθαλψη, δίχως νέες επιβαρύνσεις, τι θα ωφελούσε το πανάκριβο συνδικάτο;