Ιταλία: Στις 26 Απριλίου το άνοιγμα του εμπορίου σε ανοιχτούς χώρους

Η κυβέρνηση του Μάριο Ντράγκι αποφάσισε ότι η επαναλειτουργία των εμπορικών επιχειρήσεων σε ανοικτούς χώρους στην Ιταλία θα ξεκινήσει, σταδιακά, από τις 26 Απριλίου. Ο Ιταλός πρωθυπουργός, κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου, εξήγησε ότι η αρχή θα γίνει με καφε -μπαρ και εστιατόρια τα οποία, στις περιοχές που θα γίνουν «κίτρινη ζώνη», θα μπορούν να σερβίρουν πελάτες στο τραπέζι το μεσημέρι και το βράδυ, αλλά μόνο σε ανοικτούς χώρους.

Παράλληλα, αποφασίσθηκε η επιστροφή των μαθητών στις σχολικές αίθουσες, επίσης από τις 26 του μηνός. Η επιστροφή θα είναι ολική στις περιοχές σε κίτρινη και πορτοκαλί ζώνη, και μερική στις περιφέρειες που θα παραμείνουν στην κόκκινη ζώνη.

Ο Ντράγκι εξήγησε ότι η χαλάρωση αυτή βασίζεται σε ένα «λογικό ρίσκο», που η κυβέρνησή του αποφάσισε να πάρει και ότι κύρια προϋποθέση είναι η τήρηση όλων των κανόνων ασφαλείας, από μέρους των πολιτών, στους ανοικτούς χώρους.

Ο Ιταλός υπουργός Υγείας, Ρομπέρτο Σπεράντσα, πρόσθεσε ότι αν τα επιδημιολογικά στοιχεία συνεχίσουν να βελτιώνονται, τα γυμναστήρια μπορεί να ανοίξουν στις αρχές Ιουνίου και τα εκθεσιακά κέντρα, ενδεχομένως, στις αρχές Ιουλίου.

Αναφερόμενος επίσης στη νέα αύξηση του κρατικού ελλείμματος κατά 40 δισ. ευρώ, για να δοθούν επιπλέον βοήθειες σε επιχειρήσεις και ιδιώτες, ο Μάριο Ντράγκι τόνισε:

«Πρόκειται για καλό χρέος, παράγουμε και θα συνεχίσουμε να παράγουμε χρέος, αλλά αυτό που έχει σημασία είναι να γίνουν προσεκτικά στοχευμένες επενδύσεις, με την απλούστευση των σχετικών κανονισμών».  Ο Ιταλός πρωθυπουργός δήλωσε ότι η κυβέρνηση στηρίζει τους πολίτες που έμειναν χωρίς εισόδημα, αλλά και τις επιχειρήσεις που κινδυνεύουν να κλείσουν, «ή να παρουσιαστεί, ξαφνικά, κάποιος επίδοξος αγοραστής».

Σε ό,τι αφορά τη γενικότερη αντιμετώπιση του αυξανόμενου χρέους των χωρών-μελών της ΕΕ, ο επικεφαλής της ιταλικής κυβέρνησης υπογράμμισε ότι «αυτή η συζήτηση θα συνεχιστεί και καθ΄όλη την επόμενη χρονιά και το πιο λογικό είναι να ληφθούν σοβαρές δεσμεύσεις για τη μείωση του δημόσιου χρέους, αλλά χωρίς να ζημιωθεί η οικονομική ανάπτυξη των χωρών-μελών».