Νιότη

«Καθώς κάθομαι εδώ και γράφω κάθε μέρα, άρρωστος και γέρος πια,/ Με βαραίνει η αγωνία μήπως και των χρόνων η αμβλύτητα, η δυσφο-/ρία,/ Η άχαρη κακοκεφιά, (…)/ Διεισδύσουν στα τραγούδια μου» (Walt Witman, από την ενότητα-πρώτο παράρτημα «Στις αμμουδιές των εβδομήντα»).

Κάθε νιότη βρίσκει τη χαρά που της δίνει η εποχή της. Η γενιά της δεκαετίας του ’70 γέμισε από την παρανοϊκή χρωματιστή ψυχεδέλεια των χίπις. Τα 80s ξεφάντωναν στις ντίσκο, τα 90s μελαγχολούσαν με συναυλίες που δίνονταν σε αίθουσες παλιών κινηματογράφων, τα 00s χόρευαν σαν ηλεκτρισμένα χέλια σε ρέιβ πάρτι. Και τώρα τα νιάτα ξέπεσαν στα corona-parties που στην καλύτερη εκδοχή γίνονται σε ανοιχτούς χώρους και αστικές πλατείες.

Μπανγκόκ, Ταϊλάνδη, στα μέσα της δεκαετίας του ’70: Εκεί όπου μας ταξιδεύει η σειρά «Το ερπετό» που μεταδίδεται από την πλατφόρμα του Netflix και αναφέρεται στον ανατριχιαστικό κατά συρροήν δολοφόνο Σαρλ Σoμπράζ . Ο Σομπράζ, ύπουλος, δόλιος, ευφυής, αποκαλούμενος «ερπετό» επειδή απρόσμενα δολοφονούσε χίπι τουρίστες στην Ταϊλάνδη και το Νεπάλ, μας παγιδεύει στη δική του αληθινή ιστορία. Την οποία ξεσκέπασε ένας αξιωματούχος της ολλανδικής πρεσβείας στην Μπανγκόκ το 1976. Καθεμία από τις ευνοϊκές κριτικές που λαμβάνει η σειρά εστιάζει σε διαφορετικά σημεία του «Ερπετού». Για άλλους είναι ο πρωταγωνιστής, ως έξοχος ερμηνευτής. Σε κάποιους ερέθισμα δίνει η μουσική και η αναπαράσταση της εξωτικής κουλτούρας των χίπις. Σε άλλους η πολιτική αλήθεια στις εξομολογήσεις του Σομπράζ προς τους αυστραλούς δημοσιογράφους Ρίτσαρντ Νέβιλ και Τζούλι Κλαρκ, στις οποίες αναφέρεται η ιστορία στο insidestory.gr για το πέρασμα του Σομπράζ από την Αθήνα, την εποχή του Πολυτεχνείου, τον Νοέμβριο του 1973.

«Με τους χίπις πρέπει να κινείσαι γρήγορα. Είναι συνήθως μαστουρωμένοι με χασίς οπότε οι άμυνές τους είναι πεσμένες. Είναι νεαροί φοιτητές που ζουν τη μεγάλη περιπέτεια πριν βολευτούν ως μικροαστοί με δουλειά και οικογένεια. Μοιάζουν απένταροι αλλά έχουν πάνω από χίλια δολάρια σε ταξιδιωτικές επιταγές. Αν κερδίσεις την εμπιστοσύνη τους, τα παίρνεις σε δέκα λεπτά» καθοδηγεί  ο Σομπράζ τον ινδό συνεργό του στον εντοπισμό των θυμάτων τους ανάμεσα στους νεαρούς χίπις που ταξίδευαν από τη Δύση προς αναζήτηση της μαγείας της Ανατολής. Για τον Σαμπράζ, στόχος ήταν οι πιο ευαίσθητοι από αυτούς, εκείνοι που έγραφαν γράμματα προς τις οικογένειές τους με την υπόσχεση ότι σύντομα θα επέστρεφαν κοντά τους. Αφού προηγουμένως έκαναν στάση στο σπίτι του Αλέν (ένα από τα πολλά ψευδώνυμα του «Ερπετού» ) στην Μπανγκόκ όπου ήταν καλεσμένοι στα θρυλικά κοκτέιλ πάρτι στην πισίνα. Για ορισμένους από αυτούς το πάρτι τελείωνε με ένα ποτό που περιείχε ισχυρή δόση υπνωτικών. Και για τους οποίους το ταξίδι αυτογνωσίας τους όλο «αγάπη και ειρήνη» κατέληγε στη βίαιη εμπειρία του θανάτου.

Αθήνα, πλατεία Βαρνάβα, Απρίλιος 2021: εκεί όπου η ελληνική νιότη δοκιμάζει τους αυτοσχέδιους μηχανισμούς κοινωνικότητάς της και επιδίδεται στον αμήχανο ηδονισμό της εντός πανδημικών απαγορεύσεων. Κάτω από δύο χλοερά πλατάνια και δίπλα σε ένα περίπτερο οι συμμετέχοντες και συμμετέχουσες στο κάλεσμα της φύσης επιτελούν σε αυτήν τη μικρή ορχήστρα της πλατείας τον ρόλο τους. Για τους ίδιους έκσταση είναι η εκτόνωση με οχλοβοές και πανηγυρικά συνθήματα. Χύμα χαρά σε μια μικρή πλατεία.