«Διασωληνωμένη» η επαγγελματική ανέλιξη των γυναικών επιστημόνων;

Όπως πολλές γυναίκες κατά τη διάρκεια της πανδημίας, η Alisa Stephens αντιλήφθηκε πως η τηλεργασία φέρει μια σειρά δύσκολων προκλήσεων.

Η Δρ Stephens είναι βιοστατιστικός στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβανίας και η τεχνική και λεπτομερής φύση της δουλειάς της απαιτεί μακρά αδιάλειπτη σκέψη. Η εύρεση του χρόνου και συγκέντρωσης για αυτήν την εργασία με δύο μικρά παιδιά στο σπίτι αποδείχθηκε αδύνατη.

«Ο πρώτος μήνας ήταν πολύ δύσκολος» λέει στους New York Times.

Όταν o βρεφονηπιακός σταθμός στον οποίο πήγαινε η 5χρονη κόρης της έκλεισε, έπρεπε αναγκαστικά να βρίσκεται μαζί της στο σπίτι. Καθώς η νταντά τους δεν μπορεί να έρθει στο σπίτι, ο Δρ Stephens φροντίζει τα παιδιά της όλη μέρα και εργάζεται μέχρι αργά το βράδυ. Το φθινόπωρο, όταν η κόρη της ήταν έτοιμη να ξεκινήσει νηπιαγωγείο, τα σχολεία δεν άνοιξαν ξανά.

Τα πράγματα χαλάρωσαν όταν η οικογένεια μπορούσε να φέρει με ασφάλεια μια νταντά, αλλά υπήρχε ακόμη λίγος χρόνος για την αυτοσυγκέντρωση που χρειαζόταν η Δρ Stephens για να ξεκινήσει το πρωί της δουλειά της. Με την πάροδο του χρόνου, έχει προσαρμόσει τις προσδοκίες της για τον εαυτό της.

«Ίσως είμαι στο 80 τοις εκατό σε αντίθεση με το 100 τοις εκατό, αλλά μπορώ να κάνω τα πράγματα στο 80 τοις εκατό σε κάποιο βαθμό», είπε. «Δεν είναι το τέλειο, δεν είναι το καλύτερο μου, αλλά είναι αρκετό για την ώρα».

Γυναίκες και εργασία

Αρκετές μελέτες έχουν δείξει ότι οι γυναίκες έχουν δημοσιεύσει λιγότερα άρθρα, οδηγώντας σε λιγότερες κλινικές δοκιμές, ενώ έλαβαν λιγότερη αναγνώριση για την εμπειρία τους κατά τη διάρκεια της πανδημίας.

Προσθέστε σε αυτό τη συναισθηματική αναταραχή και το άγχος της πανδημίας, την ανησυχία για την ψυχική υγεία και την εκπαίδευση των παιδιών και την έλλειψη χρόνου για σκέψη ή εργασία, και μια ήδη μη βιώσιμη κατάσταση γίνεται αφόρητη.

«Ο συνδυασμός όλων αυτών των παραγόντων δημιουργεί την τέλεια καταιγίδα. Οι άνθρωποι βρίσκονται στα όριά τους» δήλωσε η Michelle Cardel στους NYT, ερευνήτρια παχυσαρκίας στο Πανεπιστήμιο της Φλόριντα.

Γυναίκες επιστήμονες αγωνίζονταν ακόμη και πριν από την πανδημία. Δεν ήταν ασυνήθιστο για αυτές να ακούνε ότι οι γυναίκες δεν είναι τόσο έξυπνες όσο οι άνδρες, ή ότι μια γυναίκα που ήταν επιτυχής πρέπει να έχει λάβει ελεημοσύνη κατά τη σταδιοδρομία της, δήλωσε η Daniela Witten, βιοστατιστικός στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον στο Σιάτλ. Κάποια πράγματα αλλάζουν, είπε, αλλά μόνο με μεγάλη προσπάθεια, και με αμείωτο ρυθμό.

Η επαγγελματική ανέλιξη είναι αρκετά δύσκολη για τις μητέρες. Ακόμη και κατά τη διάρκεια της άδειας μητρότητας, αναμένεται να συμβαδίζουν με την εργαστηριακή εργασία, τις απαιτήσεις διδασκαλίας, τις δημοσιεύσεις και την καθοδήγηση των μεταπτυχιακών φοιτητών.

Όταν επιστρέφουν στη δουλειά, οι περισσότεροι δεν έχουν προσιτή φροντίδα παιδιών. Οι γυναίκες στην ακαδημαϊκή κοινότητα εκλείπει αρκετά όταν πρόκειται για διακρίσεις. Τα ιδρύματά στις περισσότερες των περιπτώσεων στερούνται δομών ανθρώπινου δυναμικού στον επιχειρηματικό κόσμο.

«Έχουμε λυγίσει»

Αρκετές είναι οι γυναίκες επιστήμονες που ανησυχούν για την επίδραση της πανδημίας στη σταδιοδρομία τους ενώ πολλές είναι θυμωμένες σε ένα σύστημα που τους προσέφερε λίγη υποστήριξη.

«Είναι μια εξαιρετικά δύσκολη στιγμή να είσαι γυναίκα που εργάζεται στον επιστημονικό κλάδο», δήλωσε η Leslie Vosshall, νευροεπιστήμονας στο Πανεπιστήμιο Rockefeller της Νέας Υόρκης. «Είμαστε ήδη κάτω, έχουμε λυγίσει».

Πριν από λίγα χρόνια, το Πανεπιστήμιο Rockefeller κάλεσε την παρουσιάστρια ειδήσεων Rachel Maddow να παρουσιάσει ένα βραβείο.

Ενώ κατευθυνόταν προς το αμφιθέατρο, η Maddow έδειξε έναν τοίχο διακοσμημένο με φωτογραφίες από το βραβείο Lasker και τους νικητές του βραβείου Νόμπελ – όλοι άνδρες – που σχετίζονταν με το πανεπιστήμιο. Τουλάχιστον τέσσερις γυναίκες στο πανεπιστήμιο είχαν επίσης κερδίσει βραβεία, αλλά οι φωτογραφίες τους δεν συμπεριλαμβάνονταν.

«Τι συμβαίνει με τον τοίχο των αντρών (dude wall);» Ρώτησε η κα Maddow. Και ο Δρ Vosshall, ο οποίος είχε περάσει από τον τοίχο χίλιες φορές, ξαφνικά το είδε διαφορετικά. Συνειδητοποίησε ότι έστελνε λάθος μήνυμα σε όλους τους μαθητές λυκείου, προπτυχιακούς και μεταπτυχιακούς. «Μόλις δεις αυτό το «dude wall», το βλέπεις παντού», είπε. «Βρίσκεται σε κάθε αίθουσα συνεδριάσεων, σε κάθε διάδρομο, σε κάθε τμήμα, σε κάθε αίθουσα συνεδριάσεων».