Ανοιξιάτικα Road Trips στην πόλη

I. On The Road To Athens
Υπάρχει κάτι καλύτερο από την Αθήνα την Άνοιξη;

Unpopular opinion: Η Αθήνα μπορεί να μην είναι η ομορφότερη πόλη του κόσμου, αλλά είναι το καλύτερο μέρος για να απολαύσεις την Άνοιξη. Και εξηγώ. Η θερμοκρασία είναι άψογη, οι μέρες φωτεινές, ο περιβόητος αττικός ουρανός καταγάλανος και όποια και αν είναι η άποψή σου για την τέλεια ανοιξιάτικη μέρα, υπάρχει σίγουρα ένα σημείο ιδανικό για εσένα.

Σε περίπτωση που η συγκεκριμένη τοποθέτηση δεν είναι ήδη αρκετά αντιδημοφιλής, ας την ενισχύσουμε λιγάκι ακόμη. Φέτος, η αθηναϊκή Άνοιξη από ορισμένες απόψεις ζει τις καλύτερες στιγμές της. Ας μπούμε στο αυτοκίνητο, ας πάρουμε έναν καφέ On The Road και ας την απολαύσουμε στο μέγιστο.

Εν αρχή ην ο περίπατος

Ας το παραδεχτούμε όλοι μαζί: Καμιά άλλη Άνοιξη δεν μας βρήκε να περιπλανιόμαστε τόσο, όσο η φετινή. Από τις βόλτες στα κοντινά μας πάρκα – κι όμως, είναι διάσπαρτα παντού στην αγαπημένη μας τσιμεντούπολη – μέχρι και τις μεγάλες διαδρομές στο κέντρο, σε σημεία που ίσως δεν είχαμε ξαναπερπατήσει ποτέ και που απαιτούν να μπούμε στο αμάξι πριν αρχίσουμε την πεζοπορία, ο καιρός μας καλεί σε αμέτρητες βόλτες – κι εμείς υποκύπτουμε.

Μετά από δέκα χρόνια που ζω στην Αθήνα, πριν μια βδομάδα πήγα για πρώτη φορά στο Πάρκο Πρωτομαγιάς. Πριν ένα μήνα ανακάλυψα τα μονοπάτια που βγάζουν από το Μοναστηράκι στον Λόφο του Φιλοπάππου. Και το επόμενο σχέδιό μου είναι μια επίσκεψη στον Βοτανικό Κήπο. Προφανώς, θα μπορούσα να πάω σε όλα αυτά τα μέρη και χωρίς lockdown. Δεν είμαι, όμως, καθόλου σίγουρη ότι θα το έκανα.

Ο δρόμος είναι ανοιχτός…

…και τα αυτοκίνητα παρκαρισμένα. Όσοι συνεχίζουμε να μετακινούμαστε από και προς το γραφείο βλέπουμε πια με άλλο μάτι το καθημερινό μας δρομολόγιο. Ακόμη και η Λεωφόρος Συγγρού μοιάζει διαφορετική όταν δεν είναι πλημμυρισμένη από αυτοκίνητα, αλλά από ήλιο. Και φυσικά, δεν θα με πιάσετε ποτέ να παραπονιέμαι που ξαφνικά ο χρόνος που με χωρίζει από την έξοδο του σπιτιού μου μέχρι την είσοδο της εταιρείας έχει κοπεί σχεδόν στη μέση.

Οι εξπρές διαδρομές του μεσονυχτίου

Κι αν στη διάρκεια της ημέρας η κίνηση είναι αραιή, είναι τις νύχτες που αποκαλύπτεται το μέγεθος της διαφοράς. Σχολάω αργά – αρκετά αργά ώστε να απαιτούνται αρκετοί καφέδες για να με κρατήσουν όρθια μέχρι το βράδυ – και δεν μπορώ με τίποτα να ξεπεράσω την απόκοσμη ομορφιά της άδειας νυχτερινής Αθήνας. Έρημοι δρόμοι, επιβλητικά κτήρια και, συγχωρήστε με αν γίνομαι γραφική, όλη η πόλη γεμάτη από το άρωμα των ανθισμένων νεραντζιών. Δεν είχα καταλάβει ότι ήμουν τόσο ρομαντική.

Για μια θέση (parking) στον ήλιο

Κοιτάξτε να δείτε τι γίνεται. Μένω σε μια από εκείνες τις περιοχές του κέντρου, στις οποίες η εύρεση μιας θέσης parking μετατρέπεται από καθημερινή συνήθεια σε… στόχο ζωής. Και στη διάρκεια της καραντίνας έχουν συμβεί δυο πράγματα που έχουν αναβαθμίσει αφάνταστα τη φετινή μου Άνοιξη. Πρώτα από όλα, οι θέσεις στη γειτονιά έχουν λίγο-πολύ… μοιραστεί. Δηλαδή, όλοι πλέον ξέρουμε περίπου πού παρκάρει ο κάθε γείτονας και, αφού έχουμε μείνει μεταξύ μας, ξέρουμε και ότι κατά πάσα πιθανότητα θα βρούμε τη δική μας να μας περιμένει. Καταλαβαίνετε πόσο πιο ανάλαφρα ξεπαρκάρω όταν ξεκινώ για τους περιπάτους μου;

Όμως η μεγαλύτερη αποκάλυψη, δεν ήταν αυτή. Όσοι με ξέρουν, γνωρίζουν καλά ότι δεν πάω πουθενά χωρίς τον κλασικό μου freddo espresso – πάντα σκέτο, σε περίπτωση που σκέφτεστε να με κεράσετε. Αυτό σημαίνει ότι πριν από κάθε μου βόλτα, μεταξύ της αναχώρησης και της άφιξης στον τελικό προορισμό, μεσολαβούσε πάντα και ένα ακόμη (πανδύσκολο) παρκάρισμα-ξεπαρκάρισμα μπροστά στα everest της γειτονιάς μου. Τους τελευταίους μήνες, όμως, αυτό έχει ανατραπεί πλήρως με το everest «On The Road».

Πλέον, το μόνο που χρειάζεται να κάνω, είναι να μπω στο everest app μου (εσείς μπορείτε και μέσω του everest.gr), να παραγγείλω τον καφέ μου και κάποιο σνακ για το δρόμο, να επιλέξω το κατάστημα που με βολεύει και να σημειώσω τον τύπο και το χρώμα του αυτοκινήτου μου. Όταν φτάσω έξω από τα everest της γειτονιάς μου, αντί να ψάξω parking, απλώς πατάω δυο κουμπιά: Τα alarm του αυτοκινήτου και το «Έφτασα» της εφαρμογής. Μέσα σε 3 λεπτά, ως δια μαγείας, ένας εργαζόμενος των everest μου χαμογελά έξω από το παράθυρο, με την παραγγελία μου στο χέρι. Και λειτουργώντας ως καλός οιωνός για την άνεση που θα ακολουθούσε, ο πρώτος καφές #ontheroad ήταν κερασμένος από τα everest. Όχι επειδή με συμπαθούν, αλλά επειδή έτσι είναι. Για όλους.

Έτσι, τα ατέλειωτα ανοιξιάτικα «road trip» μου έγιναν ακόμη πιο φωτεινά. Σε ευχαριστώ καφεΐνη!

II. The Long Road to Fitness
Σαν βγεις στον πηγαιμό για τη μετακίνηση 6, να εύχεσαι να είναι μακρύς ο δρόμος

Αν με ρωτούσες ένα χρόνο πριν πόσο καιρό πιστεύω ότι θα αντέξω μακριά από το γυμναστήριο, η απάντησή μου θα μετριόταν σε εβδομάδες – αν όχι σε μέρες. Και να ‘μαι τώρα, μήνες ολόκληρους μακριά από μηχανήματα και αποδυτήρια, όχι απλώς να έχω προσαρμοστεί στη νέα πραγματικότητα, αλλά και να απολαμβάνω τις προπονήσεις μου περισσότερο από ποτέ.

Γιατί μπορεί τον πρώτο καιρό να γκρίνιαξα πολύ (μπορεί και πάρα πολύ), όμως σταδιακά η Μετακίνηση 6 μετατράπηκε στην καλύτερη στιγμή της καθημερινότητάς μου. Και όχι μόνο εξαιτίας του lockdown.

Όλα είναι δρόμος

Και όχι διάδρομος. Κακό το αστείο μου, ξέρετε όμως τι είναι εξαιρετικό; Το να τρέχεις στη φύση (ή στην… περίπου φύση) αντί για τον διάδρομο. Άλση, πάρκα και το λατρεμένο άνω διάζωμα του Καλλιμάρμαρου έχουν μεταμορφωθεί σε αγαπημένους πρωινούς προορισμούς και η μέρα μου ξεκινά με περισσότερο φως και ενέργεια από ποτέ. Εντάξει, προφανώς βοηθάει κι ο καφές που παίρνω στην επιστροφή προς το σπίτι.

Δείξε μου τον φίλο σου να σου πω πώς προπονείσαι

Άλλο ένα τεράστιο plus της… Μετακίνησης 6; Είναι ο καλύτερος και ασφαλέστερος τρόπος να συναντώ, πάντα από απόσταση, την καλύτερή μου φίλη. Μένουμε στην ίδια γειτονιά και κάποτε βλεπόμασταν κυριολεκτικά κάθε μέρα. Πλέον, όμως, αν δεν υπήρχαν οι κοινές μας προπονήσεις στη φύση, δεν θα βρισκόμασταν ποτέ – ενώ συχνά οι συναντήσεις μας, μας… ταξιδεύουν. Εντός λεκανοπεδίου, προφανώς, όμως και πάλι απαιτούν κάποιο χρόνο πίσω από το τιμόνι και μας μεταφέρουν σε τοπία σαφώς ομορφότερα από τα σαλόνια των σπιτιών μας. Και το καλύτερο είναι ότι εκτός από τα νέα της, βρέθηκα να μαθαίνω και νέα προγράμματα άσκησης. Γιόγκα εκείνη, σύγχρονο χορό εγώ, είχαμε να ανταλλάξουμε αμέτρητες «σημειώσεις». Οι προπονήσεις μας δεν έγιναν μόνο πιο αποτελεσματικές, αλλά και πιο ενδιαφέρουσες. Και θα το ομολογήσω: Στο τέλος απολαμβάνουμε κι από έναν φρέσκο χυμό everest, συζητώντας η καθεμιά από το… παγκάκι της.

Προπόνηση στα ύψη

Κυριολεκτικά. Γιατί σε αυτό το lockdown κατέληξα ξαφνικά να δοκιμάζω την αναρρίχηση, στον απολύτως αθηναϊκό και προσβάσιμο Υμηττό. Και το φοβερό, είναι ότι τελικά μου άρεσε κιόλας. Δεν έχω πάρει μόνο τα βουνά. Κάθε βδομάδα, το αυτοκίνητό μου με μεταφέρει σε ένα νέο αθλητικό προορισμό: Αυξάνω τη δυσκολία της προπόνησης πηγαίνοντας για τρέξιμο στην ακρογιαλιά, πεζοπορώ σε λόφους – και καμιά φορά απλώς περπατώ ατέλειωτες ώρες στο κέντρο της Αθήνας. Το σώμα μου παραμένει δραστήριο και ενεργό, αλλά κυρίως, ανοίγει λίγο και το μυαλό μου.

Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι κάθε προπόνηση αποτελεί και μια καινούργια πρόκληση: Νέες παραστάσεις, νέες κινήσεις και, κυρίως, νέα επιτεύγματα, όσο μικρά ή μεγάλα και αν είναι αυτά, αναβαθμίζουν σημαντικά την καθημερινότητά μου. Και μου δίνουν άλλον ένα λόγο να επιβραβεύσω τον εαυτό μου με μια λαχταριστή (αλλά και υγιεινή) σαλάτα everest, την οποία μάλιστα παραλαμβάνω… από την άνεση του αυτοκινήτου μου.

Απλώς μπαίνω στο everest app μου – ή βάζω την κολλητή μου να μπει στο everest.gr από το δικό της κινητό – κάνω κλικ στην επιλογή «On The Road», διαλέγω το κατάστημα που με βολεύει πιο πολύ, φτιάχνω την τέλεια σαλάτα, προσθέτω και ένα νόστιμο ρόφημα ανάλογα με τα κέφια, και δηλώνω απλά τον τύπο και το χρώμα του αυτοκινήτου μου. Όταν πια φτάσω μπροστά στο κατάστημα, ενημερώνω με το πάτημα ενός κουμπιού και ένας εργαζόμενος των everest φτάνει μέσα σε 3 λεπτά στο παράθυρό μου, με ένα χαμόγελο και… την παραγγελία μου. Ούτε αναμονές, ούτε ουρές, ούτε ρίσκο. Εντυπωσιακό; Μην τα λέτε σε μένα. Ήξερα ότι θα λατρέψω το #ontheroad από όταν έμαθα ότι ο πρώτος καφές θα ήταν κερασμένος.

Τώρα, όπως και οι προπονήσεις στη φύση, έχει μετατραπεί κι αυτό σε μια από τις ευχάριστες νέες σταθερές της καθημερινότητάς μου. Και κάτι μου λέει ότι θα με ακολουθήσουν και τα δύο στην επιστροφή στην κανονικότητα.

III. Shopping On The Road
Η σχέση μου με το click away δεν ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά. Όμως πλέον νιώθω ότι με φέρνει λίγο πιο κοντά στην κανονικότητα.

Υπάρχουν έρωτες που ξεκινούν από το πρώτο δευτερόλεπτο κι υπάρχουν κι άλλοι, που χρειάζονται τον χρόνο τους για να ανθίσουν. Για μένα, το click away ανήκει στη δεύτερη κατηγορία. Οφείλω να παραδεχτώ ότι ως shopping addict, στην αρχή δεν είδα με καλό μάτι την απόσταση που με χώριζε από τις κρεμάστρες και τα ράφια των αγαπημένων μου καταστημάτων. Όμως για να είμαι ειλικρινής, πλέον δεν είμαι σίγουρη ότι βιάζομαι να τα ξαναδώ από κοντά.

Και να γιατί:

Κατ’ αρχάς, γιατί υπάρχουν και προτεραιότητες

Καλά τα ψώνια, καλές οι βόλτες στην Ερμού, ακόμη καλύτεροι κι οι καφέδες που συνήθιζα να απολαμβάνω με τις φίλες μου πριν, μετά ή κατά τη διάρκεια των αγορών μας. Όμως πώς να το κάνουμε; Αυτή τη στιγμή προηγείται η ασφάλεια και το click away είναι σε θέση να μας την προσφέρει. Ούτε στριμώγματα, ούτε πολλές αλληλεπιδράσεις, ούτε ρούχα που κάποιος δοκίμαζε πέντε λεπτά νωρίτερα. Καθόλου άσχημα, έτσι δεν είναι;

Γιατί τελικά, ξέρω τι ζητάω

Κάποτε, για να δοκιμάσω ένα τζιν, έπαιρνα μαζί μου στο δοκιμαστήριο τρία: Ένα στο νούμερό μου, ένα μικρότερο κι ένα μεγαλύτερο. Και εκτός από τα ρούχα που ήξερα ότι ταιριάζουν στο στυλ μου, κουβαλούσα και μια θάλασσα από κρεμάστρες με πράγματα που «ίσως να στρώνουν τέλεια». Και ξέρετε κάτι; Ιστορικά, στο τέλος αγόραζα το τζιν που ήταν αναμενόμενο ότι θα μου έκανε, ενώ όλα τα υπόλοιπα κομμάτια παρέμεναν στα δοκιμαστήρια. Αναπόφευκτα, το click away μου απέδειξε με κάθε βεβαιότητα ότι δαπανούσα στα ψώνια μου περισσότερη ενέργεια από όση χρειαζόταν.

Γιατί ελπίζω σε ένα καλύτερο αγοραστικό αύριο

Θυμάμαι πριν από περίπου έξι μήνες, όταν δοκίμασα για πρώτη φορά την τότε νέα υπηρεσία everest On The Road, πίνοντας τον δωρεάν καφέ που προσφέρουν τα everest ως κέρασμα για αυτή την πρώτη γνωριμία, δεν μπορούσα καν να φανταστώ ότι σύντομα θα μπορούσα να ψωνίσω οτιδήποτε ήθελα χωρίς να περάσω καν την είσοδο του εκάστοτε καταστήματος. Πλέον, έχω φτάσει να ελπίζω ότι κάθε μου αγορά θα γίνεται #ontheroad αλά #everestgr.

Φανταστείτε το: Όπως στην περίπτωση των everest, που σου επιτρέπουν να επιλέξεις την παραλαβή της παραγγελίας σου On The Road, σημειώνοντας απλώς τον τύπο και το χρώμα του αυτοκινήτου σου και ενημερώνοντας με ένα κλικ για την άφιξή σου, ώστε μέσα σε τρία λεπτά ένας εργαζόμενος να σου την παραδώσει στο αυτοκίνητο, το ίδιο να συνέβαινε παντού. Οδηγώντας μέσα στην πόλη, ανάβοντας απλώς για λίγο τα alarm μπροστά από το κάθε κατάστημα, να μπορούσαμε να παραλάβουμε τα πάντα, από ρούχα μέχρι μικροέπιπλα. Χωρίς ταλαιπωρία, χωρίς κουβάλημα, χωρίς – κυρίως – αναζήτηση για parking. Ποιος ξέρει; Μπορεί να έρθει κι αυτή η «επανάσταση» στο shopping.

Ως τότε, ανακαλύψτε την υπηρεσία On The Road εδώ και ενημερωθείτε για όλα τα νέα προϊόντα και υπηρεσίες των everest ακολουθώντας τη σελίδα του στο Facebook και το Instagram.