Τζορτζ Μπους : Προσπαθεί να αποσυνδέσει τον εαυτό του από τα βασανιστήρια και το Ιράκ – Λανσάρεται ως προοδευτικός

Ο Τζορτζ Μπους ο νεότερος επέστρεψε στην πολιτική σκηνή χρόνια μετά τη λήξη της προεδρικής του θητείας, προωθώντας το νέο του βιβλίου μέσα από πολλαπλές «ψηφιακές συζητήσεις» και συνεντεύξεις στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση.

Οι εμφανίσεις του στα ΜΜΕ εστιάζουν στη μεταρρύθμιση του μεταναστευτικού και δείχνουν να εντάσσονται στην προσπάθεια της αποσύνδεσης του Μπους από τον καταστροφικό πόλεμο στο Ιράκ, του οποίου υπήρξε αρχιτέκτονας και της μετατροπής του σε έναν μεγαλύτερης ηλικίας πολιτικό, τον οποίο θα εκτιμά ακόμη και μέρος των φιλελεύθερων της χώρας. Από όταν εγκατέλειψε το αξίωμα του προέδρου, το 2009, η δημοτικότητά του έχει απογειωθεί, ενώ έχει δεχθεί τους επαίνους του διαδόχου του στην προεδρία, του Δημοκρατικού Μπαράκ Ομπάμα.

Δεν αισθάνονται, όμως, όλοι εξίσου άνετα με τη νέα ταυτότητα ενός ηγέτη, ο οποίος εξαπέλυσε τον διαβόητο «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας», που οδήγησε στη χρήση μιας ευρείας γκάμας βασανιστηρίων από τα αμερικανικά σώματα ασφαλείας. Οι επικριτές αυτής της προσπάθειας υποστηρίζουν ότι οι Αμερικανοί με «κοντή μνήμη» παραείναι πρόθυμοι να αποδεχτούν τον Μπους ως έναν λαϊκό και προσηνή εθνικό θησαυρό.

«Ελπίζω ότι θα υπάρξουν κάποιες αντιδράσεις απέναντι σε αυτή την εξέλιξη, γιατί θεωρώ ότι είναι απολύτως σκανδαλώδες αυτός ο άνδρας να “αθωωθεί” και να παρουσιαστεί ως προοδευτικός με οποιονδήποτε τρόπο», δήλωσε στον Guardian ο Τζάκσον Λίαρς, ένας ιστορικός του πολιτισμού.

Επιπλέον προσθέτει: «Πρόκειται για έναν άνδρα που από κοινού με τον τότε αντιπρόεδρο Ντικ Τσέινι προκάλεσαν μεγαλύτερες και πιο μακροχρόνιες καταστροφές στην προεδρία και το αμερικανικό σύστημα διακυβέρνησης σε σχέση με οποιονδήποτε άλλο πρόεδρο πριν ή μετά από εκείνον».

Το νέο βιβλίο του Μπους, «Out of Many, One» ταιριάζει στη νέα εικόνα που επιχειρεί να λανσάρει. Ο 43^ος πρόεδρος των ΗΠΑ έχει φιλοτεχνήσει 43 πορτραίτα μεταναστών που έχει γνωρίσει προσωπικά και έχει γράψει τις ιστορίες τους. Ο στόχος του, σύμφωνα με το γραφείο του, είναι να βάλει ανθρώπινο πρόσωπο στη συζήτηση γύρω από τη μετανάστευση και να καταστήσει σαφή την ανάγκη για μεταρρυθμίσεις.

Μέχρι στιγμής, στις εκδηλώσεις για το νέο βιβλίο του Μπους έχει συμπεριληφθεί μια ψηφιακή συζήτηση με τον Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ, που είναι και ο ίδιος μετανάστης στις ΗΠΑ, ενώ έχει υπάρξει και κυβερνήτης της Καλιφόρνια, το οποίο πραγματοποιήθηκε την Κυριακή στο Προεδρικό Κέντρο Τζορτζ Γ. Μπους.

Επιπλέον, πρόκειται να πραγματοποιηθεί συζήτηση με την κόρη του, Μπάρμπαρα Μπους. Οι εμφανίσεις του στα ΜΜΕ συμπεριλαμβάνουν μια «άποψη» στη Washington Post και μια συνέντευξη σε τρία μέρη στο CBS, στο πλαίσιο της οποίας η παρουσιάστρια Νόρα Οντόνελ επισκέφθηκε τον ίδιο και τη σύζυγό του, Λόρα, στο ράντσο τους στο Τέξας.

Ο Μπους δήλωσε στην Οντόνελ ότι το μεταναστευτικό σύστημα ήταν μια από τις μεγαλύτερες απογοητεύσεις της προεδρίας του. «Έκανα εκστρατεία για την μεταρρύθμιση του μεταναστευτικού», δήλωσε. «Κατέστησα απολύτως σαφές στους ψηφοφόρους μου ότι αυτό ήταν κάτι που ήθελα να κάνω».

Όμως ο Λίαρς, που εργάζεται ως καθηγητής ιστορίας στο Πανεπιστήμιο «Ράτζερς» του Νιου Τζέρσεϊ και ως επιμελητής στο επιστημονικό περιοδικό «Raritan Quarterly», αντιμετωπίζει την ιδέα ότι ο Μπους υπερασπιζόταν τα δικαιώματα των μεταναστών ως «παρωδία του εαυτού του».

Όπως εξηγεί στον Guardian: «Είναι σχεδόν πέρα από κάθε φαντασία ότι θα μπορούσε κανείς να τον επαινέσει για αυτό ή για οποιαδήποτε άλλη ανθρώπινη χειρονομία προς την κατεύθυνση της συμπερίληψης και της ανεκτικότητας».

«Ήταν ένας άνδρας που κάλυψε τον εθνικισμό, τον σωβινισμό και τον μιλιταρισμό του με μια ρητορική ηθικής. Ήταν ευαγγελιστής χριστιανός και αυτό, για μένα, είναι από πολλές απόψεις πολύ πιο προσβλητικό από το στυλ του Τραμπ, το οποίο ήταν απροκάλυπτο, προσβλητικό και αποκρουστικό».

Μεταξύ άλλων, ο Μπους έδωσε συνέντευξη και στο σόου του κωμικού Τζίμι Κίμελ – μια κίνηση που θα μπορούσε να θεωρηθεί ριψοκίνδυνη για τον Κίμελ, αφού ο μεγαλύτερός του ανταγωνιστής, ο Τζίμι Φάλον, είχε δεχθεί σφοδρότατη κριτική όταν κάλεσε στη δική του εκπομπή τον Ντόναλντ Τραμπ λίγες εβδομάδες πριν τις εκλογές του 2016.

Η επιστροφή του Μπους στην αμερικανική πολιτική σκηνή ξεκίνησε με την κοινή του τηλεοπτική εμφάνιση στο πλευρό της Χίλαρι Κλίντον και του Ομπάμα μετά την ορκωμοσία Μπάιντεν, με τους τρεις τους να εμφανίζονται ως προστάτες της δημοκρατίας, ως αντίπαλο δέος στις εμπρηστικές τακτικές του Τραμπ μετά την ήττα του στις εκλογές.

Όμως πολλοί Αμερικανοί δεν μπορούν να δεχτούν αυτή τη νέα εικόνα του άνδρα που κάποτε κινδύνευσε να διωχθεί για εγκλήματα πολέμου εξαιτίας της χρήσης «προηγμένων ανακριτικών τεχνικών» – δηλαδή βασανιστηρίων – στα «μαύρα κελιά » της CIA μετά την τρομοκρατική επίθεση της 11^ης Σεπτεμβρίου.

Η κληρονομιά του Μπους περιλαμβάνει μια παράνομη εισβολή στο Ιράκ σε αναζήτηση ανύπαρκτων όπλων μαζικής καταστροφής που κόστισε εκατοντάδες χιλιάδες ζωές. Επιπλέον, ο πρώην πρόεδρος προέβαλε εμπόδια στην αναγνώριση των ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιωμάτων, ήταν υπεύθυνος για την αποτυχημένη αντίδραση του κρατικού μηχανισμού στον Τυφώνα Κατρίνα, ενώ επί της προεδρίας του η χώρα κυλίστηκε στη μεγαλύτερη οικονομική κρίση μετά την Μεγάλη Ύφεση.

Ο Λίαρς επικρίνει τον Μπους και για την αντισυνταγματική επέκταση της εκτελεστικής εξουσίας που παραμένει σε ισχύ μέχρι και σήμερα. «Αυτός ο άνδρας διέπραξε περισσότερα αδικήματα από όσα θα μπορούσε να αναφέρει κανείς και εξακολουθεί να δέχεται επαίνους με έναν ανόητο τρόπο», τονίζει.

«Πιστεύω ότι πρόκειται για άλλη μια ακούσια και καταστροφική επίπτωση του συνδρόμου παραφροσύνης που προκάλεσε ο Τραμπ: Υπάρχει η αίσθηση ότι, εντάξει, ίσως και να μην ήταν τόσο κακός τελικά, καθώς στο κάτω-κάτω εκείνος, η Λόρα, η Μισέλ και ο Μπαράκ συμπαθιούνται μεταξύ τους. Φαίνεται πως με αυτή τη νοοτροπία έχουμε να κάνουμε».

«Αυτή τη στιγμή είμαστε μπροστά σε ένα τεράστιο τυφλό σημείο και είναι τέλειο που ένας ελαφρόμυαλος σαν τον Τζίμι Κίμελ παίρνει μέρος σε αυτό το ξέπλυμα. Δεν μπορώ να φανταστώ τίποτα που θα μπορούσε να σηματοδοτήσει καλύτερα τον πάτο που έχει φτάσει ο δημόσιος λόγος στη χώρα, από το να τιμάται ο Τζορτζ Μπους στην εκπομπή του Τζίμι Κίμελ».

Ωστόσο, ακόμη και ορισμένοι εκ των επικριτών του Μπους έχουν αναγνωρίσει κάποιες από τις επιτυχίες της προεδρίας του, όπως το Σχέδιο Έκτακτης Ανάγκης του Προέδρου για την Ανακούφιση από το AIDS (Pefpar) μια ιστορική παγκόσμια υγειονομική πρωτοβουλία που έσωσε ή βελτίωσε εκατομμύρια ζωές στην Αφρική. Όμως κι εκείνοι αντιδρούν στο ξέπλυμα της τεράστιας λίστας των αποτυχιών του, μέσω μιας λογικής που λέει ότι «τουλάχιστον δεν είναι ο Τραμπ».

Ο Νταν Κόναλικ, ένας συγγραφέας που διδάσκει διεθνή ανθρώπινα δικαιώματα στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου του Πίτσμπουργκ δήλωσε στον Guardian: «Η Αμερική είναι η χώρα της λήθης. Δεν είναι μια χώρα στην οποία οι άνθρωποι θυμούνται τι έγινε χθες, πόσο μάλλον τι συνέβαινε επί της προεδρίας του Μπους. Επίσης, επειδή ο Τραμπ ήταν τόσο κακός, τουλάχιστον από άποψη προσωπικότητας, όλοι οι υπόλοιποι φαίνονται καλοί μέσα από τη σύγκριση μαζί του».