Ρωσία, όπως Τουρκία: Κυρώσεις από την ΕΕ εάν, εφόσον και όταν…

Θεωρούνται επαρκώς απειλητικές οι εξελίξεις στην ανατολική Ουκρανία ώστε η Ευρωπαϊκή Ένωση να επιβάλει νέες και ουσιαστικές κυρώσεις σε βάρος της Ρωσίας; Αρκούν, άραγε, οι αλλεπάλληλες αποκαλύψεις για τη δράση ρωσικών κυκλωμάτων κατασκοπίας (Τσεχία, Βουλγαρία, Ολλανδία, Ιταλία κ.λπ) προκειμένου να χτυπήσει το καμπανάκι στις Βρυξέλλες και να πειστούν όλοι να σκληρύνουν τη στάση τους;

Και μήπως η «άμεση απειλή» για τη ζωή του Αλεξέι Ναβάλνι εξαιτίας της απεργίας πείνας που έχει κηρύξει – όπως τουλάχιστον ισχυρίζονται οι δικηγόροι του, οι γιατροί του και η οικογένειά του – μπορεί να αποτελέσει τον καταλύτη ώστε να αρθούν οι αμφιβολίες και αντιρρήσεις που υπάρχουν εντός της ΕΕ;

Η σημερινή σύνοδος των υπουργών Εξωτερικών των «27» θα δώσει, αναμφίβολα, κάποιες απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα, καθώς οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών είναι ιδιαιτέρως πυκνές. Δεν είναι βέβαιο, ωστόσο, ότι θα ξεκαθαρίσει το τοπίο, μιας και – για μια ακόμη φορά – οι εταίροι εμφανίζονται χωρισμένοι σε στρατόπεδα.

Είναι κάτι ανάλογο, πρακτικά, με ό,τι συμβαίνει στην περίπτωση της Τουρκίας, όπου σε αλλεπάλληλες συνόδους, σε όλα τα επίπεδα, έχει κυριαρχήσει το «βλέποντας και κάνοντας». Κι αυτό όχι εξαιτίας του… καπρίτσιου ορισμένων, αλλά των σημαντικών συμφερόντων που διακυβεύονται.

Τρία στρατόπεδα

Όλα δείχνουν, λοιπόν, ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση έχει διαμορφωθεί ήδη μια ισχυρή ομάδα χωρών, με επικεφαλής την Πολωνία (η οποία αναβαθμίζει διαρκώς τον ρόλο της και την επιρροή της) και την Τσεχία – τις οποίες συνεπικουρούν οι τρεις της Βαλτικής και κάποιες άλλες χώρες – που προτίθεται να επιμείνει και να πιέσει ώστε αυτή τη φορά η ΕΕ να εμφανιστεί αποφασιστική και να πάρει αποφάσεις που πραγματικά θα «δαγκώνουν».

Απέναντί τους θα βρουν, όμως, κάποιους που δεν αντιμετωπίζουν τόσο… θερμά το σενάριο της ρήξης με τη Μόσχα. Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν η Αυστρία του Σεμπάστιαν Κουρτς – η οποία, όπως δήλωσε και ο υπουργός Εξωτερικών της, θέτει αυτή τη στιγμή ως προτεραιότητα τον διάλογο και την αποκλιμάκωση της έντασης – και φυσικά η Ουγγαρία του Βίκτορ Όρμπαν, ο οποίος είναι γνωστός για τη φιλική του στάση προς τη Μόσχα.

Στο ενδιάμεσο, όπως εύκολα καταλαβαίνει κανείς, βρίσκονται όλοι σχεδόν οι ισχυροί της ΕΕ. Η Γερμανία, η οποία με κανένα τρόπο δεν θέλει να διακινδυνεύσει την ολοκλήρωση του αγωγού Nord Stream 2 και τα συμφέροντα των επιχειρήσεών της που δραστηριοποιούνται στη Ρωσία.

Η Γαλλία, της οποίας ο πρόεδρος, Εμανουέλ Μακρόν, δήλωσε μεν ότι πρέπει να τεθούν «σαφείς κόκκινες γραμμές» απέναντι στη Μόσχα, ταυτόχρονα όμως εμπλέκεται άμεσα στο «παζάρι» που διεξάγεται για την Ουκρανία. Αλλά και η Ιταλία, η οποία συνεχίζει την παραδοσιακά μετριοπαθή στάση της έναντι της Ρωσίας.

Μέχρι νεωτέρας…

Ποιο μπορεί, λοιπόν, να είναι το αποτέλεσμα με βάση το παραπάνω σκηνικό; Εάν δεν προκύψει κάποια έκπληξη, το πιθανότερο είναι πως και αυτή τη φορά η αντιπαράθεση θα περιοριστεί σε πολιτικά… τζαρτζαρίσματα. Όπως συνέβη, εξάλλου, και κατά την πρόσφατη επίσκεψη του Ζοζέπ Μπορέλ στη Μόσχα, όταν ο Σεργκέι Λαβρόφ χαρακτήρισε την ΕΕ «μη αξιόπιστο εταίρο»…

Ωστόσο, δεν χωράει αμφιβολία ότι στην περίπτωση που είτε ξεσπάσει πόλεμος στην ανατολική Ουκρανία είτε πεθάνει ο Ναβάλνι είτε σημειωθεί κάποιο απρόβλεπτο «θερμό επεισόδιο» μεγάλης έκτασης, τα δεδομένα θα αλλάξουν ριζικά.