Η Χούντα και που είμαστε σήμερα

Πέρασαν πενήντα τέσσερα χρόνια από την επιβολή της κτηνώδους δικτατορίας στις 21 Απριλίου του 1967. Όμως φοβάμαι ότι δεν έχει καμία σημασία να μιλάμε για το παρελθόν , αν δεν δούμε που βρισκόμαστε σήμερα .

Και σε καιρό πανδημίας μπορούμε να στοχαστούμε τι έχει συμβεί όλα αυτά τα χρόνια.

Έτσι, ο συμβολισμός της εξέγερσης του Πολυτεχνείου μετατράπηκε σιγά- σιγά στο περίφημο πανεπιστημιακό άσυλο ( όπου ποικίλης μορφής κακοποιοί μπορούσαν να διαπράττουν εγκλήματα ή να πλασάρουν ναρκωτικά χωρίς να τους εμποδίζει κανείς). Μάλιστα ακόμη και σήμερα πρυτανεύουν οι ίδιες αντιλήψεις και πολλοί αρνούνται να αποδεχθούν το αυτονόητο .

Δηλαδή ότι στους πανεπιστημιακούς χώρους είναι απαραίτητο να εφαρμόζεται  η ποινική νομοθεσία του κράτους μας , όταν διαπράττονται εγκλήματα !

Είναι, μάλιστα, ενδεικτικό ότι πολύ πρόσφατα κατακρίθηκε σφοδρά ο Πρύτανης του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης , επειδή απευθύνθηκε στις Εισαγγελικές αρχές, λόγω του ότι είχε καταληφθεί παράνομα επί τρείς βδομάδες το κτίριο Διοίκησης (από φοιτητές και άλλα «εξωγενή στοιχεία»)!

Και αναρωτιέται κανείς το εξής: Σε ποια άλλη ευρωπαϊκή χώρα θα κατακρινόταν ένας Πρύτανης (ή άλλη αρχή) , επειδή έκανε το αυτονόητο;

Επίσης η ακύρωση της πολιτικής ζωής κατά τη διάρκεια της χούντας οδήγησε βδελυρά μετά το 1974 στην εγκαθίδρυση ενός ανεξέλεγκτου πολιτικού συστήματος , όπου οι πολιτικοί επιβίωναν μόνο αν έκαναν παράνομους διορισμούς κομματικών και προσωπικών φίλων στο δημόσιο τομέα.

Και φυσικά και η διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ διακρίθηκε σε αυτού του είδους τη διαφθορά , αφού χιλιάδες «ανειδίκευτοι Συριζαίοι» (και μέλη των οικογενειών των πρώην Υπουργών) είχαν διοριστεί παράτυπα στο Δημόσιο Τομέα!

Υπό την έννοια αυτή η «πρώτη φορά Αριστερά» δεν διαφοροποιήθηκε σε τίποτα από τη μετεμφυλιακή Δεξιά που κατάκρινε.

‘Η από το «κυβερνητικό» ΠΑΣΟΚ (το οποίο πάντως έκανε ιδίως την πρώτη τετραετία ορισμένες σημαντικές θεσμικές αλλαγές , όπως στο οικογενειακό δίκαιο, βελτιώνοντας ταυτόχρονα και την κατάσταση πολλών φτωχών Ελλήνων).

Μάλιστα, σε κάποιους τομείς η χώρα μας οπισθοδρόμησε ακόμη περισσότερο, αφού η κυβερνητική Αριστερά του Αλέξη Τσίπρα λίγο έλλειψε να βγάλει την Ελλάδα έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση (λόγω της καταστροφικής διαπραγμάτευσης που είχε ακολουθήσει με τους ηγετικούς κύκλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης  ο Γιάννης Βαρουφάκης το 2015)!

Επιπλέον – ακόμη και σήμερα- η φοροδιαφυγή θριαμβεύει και οι μόνοι οι οποίοι πληρώνουν φόρους είναι οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι, δηλαδή οι πιο αδύνατοι ( ενάντια σε οποιαδήποτε φιλοσοφία «συνταγματικού πατριωτισμού» υπερ της οποίας συνηγορεί ο Γερμανός φιλόσοφος Γιούργκεν Χάμπερμας ).

Τέλος στο επίπεδο «της ατομικής αυτογνωσίας» των Ελλήνων μπορεί να πει κανείς ότι κάποια πράγματα άλλαξαν προς το καλύτερο (κάποια όμως όχι).

Έτσι στην πρώτη φάση της πανδημίας οι Έλληνες έδειξαν μια απίστευτη υπευθυνότητα και η χώρα μας επαινέθηκε παγκόσμια για την επιτυχημένη αντιμετώπιση του θανατηφόρου ιού Covid 19.

Σε άλλα πράγματα, όμως, δεν έγινε το ίδιο (όπως για την καταπολέμηση της διαφθοράς ή τις άλλες αιτίες που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία και τα μνημόνια).

Όπου ο κάθε Έλληνας αρνείται -σύμφωνα με όλες τις στατιστικές έρευνες- να αναγνωρίσει την ατομική του ευθύνη στην επώαση της  οικονομικής και αξιακής έκπτωσης της χώρας μας.

Το συμπέρασμα; Ενώ κάναμε μετά το 1974 ως χώρα κάποιες υπολογίσιμες προόδους, ωστόσο η δημοκρατία μας  εξακολουθεί και σήμερα να παραμένει καχεκτική και αδύνατη (ιδίως από θεσμική άποψη)!

Και υπό την έννοια αυτή δεν έχει ιδιαίτερη σημασία να αναφερόμαστε ξανά και ξανά στους συνταγματάρχες που επέβαλαν (με τη στήριξη των Αμερικανών) την αιματηρή δικτατορία του 1967, όταν δεν αλλάζουμε  τους εαυτούς μας και τον τρόπο που λειτουργεί η δημοκρατία μας!

Διαφορετικά τα κάθε είδους εξτρεμιστικά μορφώματα θα εκμεταλλεύονται την απογοήτευση των πολιτών και θα προωθούν την αποτρόπαιη διχαστική τους ατζέντα ( όπως γίνεται άλλωστε και στην υπόλοιπη Ευρώπη)!

Και ας μην ξεχνούμε , ότι μόλις πριν από λίγους μήνες ο τόπος μας «απαλλάχθηκε» από τη νεοναζιστική Χρυσή Αυγή (λόγω της σημαντικής απόφασης που έλαβαν οι δικαστές του Τριμελούς Εφετείου Αθηνών)!

Γρηγόρης Καλφέλης – Καθηγητής tης Νομικής Σχολής του Α.Π.Θ (Kalfelis@law.auth.gr)