Γιατί το παιδί «τρώει» τα νύχια του;

Η κακή συνήθεια της ονυχοφαγίας ξεκινά συνήθως από μικρή ηλικία κι ενώ μπορεί να μας στενοχωρεί ή να μας αγχώνει η θέα του παιδιού μας να τρώει τα νύχια του, πρέπει να έχουμε κατά νου ότι πρόκειται για μια αρκετά συνηθισμένη πρακτική μεταξύ των παιδιών.

Οι λόγοι που το μικρό μας τρώει τα νύχια του ποικίλλουν.

Μπορεί να το κάνει από βαρεμάρα, μπορεί έτσι να χαλαρώνει, μπορεί να το έχει αντιγράψει από κάποιον φίλο του ή να είναι η αντίδρασή του σε στρεσογόνες καταστάσεις.

Πώς θα το βοηθήσουμε να σταματήσει;

Μπορούμε να το αφήσουμε να σταματήσει μόνο του, δεδομένου ότι ένα μεγάλο μέρος των παιδιών εγκαταλείπει την ονυχοφαγία αργά ή γρήγορα. Σε περίπτωση όμως που βλέπουμε ότι το κάνει συνεχώς ή ότι η συνήθειά του δεν ελαττώνεται με την πάροδο του χρόνου, μπορούμε να το βοηθήσουμε.

• Εξηγούμε στο παιδί γιατί δεν είναι σωστό να τρώει τα νύχια του. Του λέμε ότι το ζήτημα δεν είναι απλώς αισθητικό, αλλά ότι με αυτόν τον τρόπο μεταφέρει «βρωμιές» στο στόμα του.
• Φροντίζουμε ώστε τα νύχια του να είναι πάντα πολύ κοντά κομμένα, ώστε να μην αντλεί ιδιαίτερη ευχαρίστηση από την ονυχοφαγία και να μειωθεί ο κίνδυνος τραυματισμού και συσσώρευσης μικροβίων.
• Επιμένουμε να πλένει τα χέρια του συχνά, ώστε να απομακρύνει τα βακτήρια.
• Αφού πρώτα το συζητήσουμε με το παιδί, μπορούμε να εφαρμόσουμε στα νύχια του κάποιο ειδικό σκεύασμα με άσχημη γεύση. Έτσι, κάθε φορά που ασυναίσθητα βάζει το χέρι του στο στόμα η πικρή γεύση θα το απωθεί.
• Εντοπίζουμε το μοτίβο της συμπεριφοράς του. Παρατηρούμε, δηλαδή, ποιες στιγμές συνηθίζει να επιδίδεται στην ονυχοφαγία. Την ώρα που έχει τηλεκπαίδευση; Όταν χαλαρώνει βλέποντας τηλεόραση; Εντοπίζοντας το μοτίβο του θα είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε πιο καλά τη ρίζα του προβλήματος και να βοηθήσουμε το παιδί πιο ουσιαστικά.
• Δεν μαλώνουμε το παιδί, αφού οι φωνές και οι τιμωρίες δεν θα έχουν ούτε σε αυτήν την περίπτωση το επιθυμητό αποτέλεσμα. Το μόνο που θα καταφέρουμε βάζοντάς του τις φωνές ή κρίνοντάς το αυστηρά είναι να το αγχώσουμε ακόμη περισσότερο και να το «σπρώξουμε» με τη στάση μας στην αγχολυτική του συνήθεια που δεν είναι άλλη από την ονυχοφαγία.
• Βρίσκουμε μια δημιουργική απασχόληση που αρέσει στο παιδί και το βοηθά να εκτονώνεται και να χαλαρώνει, ενώ παράλληλα κρατά τα χεράκια του απασχολημένα (π.χ. ζωγραφική, εκμάθηση μουσικού οργάνου, κατασκευές).

Τι να προσέξουμε

• Αν το παιδί βιώνει μια σημαντική αλλαγή στη ζωή του (π.χ. μετακόμιση, διαζύγιο των γονιών, θάνατος αγαπημένου του προσώπου) θα πρέπει να συζητάμε μαζί του, ώστε να κατανοήσουμε τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς του, αλλά και για να του δώσουμε λύσεις που θα μειώσουν το στρες του.
• Όταν η ονυχοφαγία είναι συνεχής και έντονη και πιστεύουμε ότι το παιδί ενδέχεται να σωματοποιεί το άγχος, τις ανασφάλειες και τους φόβους του, δεν διστάζουμε να απευθυνθούμε σε ειδικό παιδοψυχολόγο. Με τη βοήθειά του το παιδί μπορεί όχι απλώς να αφήσει πίσω του αυτήν την κακή συνήθεια, αλλά και να μάθει να αναζητά τη βαθύτερη αιτία της κατάστασης, να διδαχθεί έναν υγιή τρόπο αποσυμπίεσης και μελλοντικά να διαχειρίζεται άλλες στρεσογόνες καταστάσεις μέσω δημιουργικών διεξόδων.