Κυκλοφόρησε ανανεωμένη η «Νανά» του Εμίλ Ζολά

Στις εννιά το βράδυ η σάλα του θεάτρου «Βαριετέ» ήταν ακόμα άδεια. Λίγοι θεατές στον εξώστη και στην πλατεία είχαν πάρει τις θέσεις τους και ανέμεναν την πρώτη εμφάνιση της Νανάς…

Η Νανά, μια κοκότα πολυτελείας που δεν ξέρει ούτε να παίζει ούτε να τραγουδά θα εμφανιστεί στον ρόλο της ξανθιάς Αφροδίτης και θα κερδίσει τις εντυπώσεις χάρη στην πληθωρική της προσωπικότητα. Αυτή η θεατρική της επιτυχία θα εκτοξεύσει τις μετοχές της στα ύψη! Ματαιόδοξη και αχόρταγη, εθισμένη σε μια ανεξέλεγκτη σπατάλη εκμεταλλεύεται τον ανδρικό πληθυσμό και εξανεμίζει περιουσίες ολόκληρες μπροστά στα μάτια του κόσμου!

Ο Ζολά με αυτό του το έργο άφησε άφωνο το γαλλικό κοινό εξοργισμένος από την υποκρισία της «καθώς πρέπει» παρισινής πλουτοκρατίας.

Η «Νανά» κυκλοφόρησε μόλις από τις πάντα ενημερωμένες και δραστήριες εκδόσεις Αγγελάκη  σε μετάφραση του Α. Ιορδάνου-μια έκδοση ανανεωμένη, με μια γλώσσα φερμένη στο σήμερα.

Ο Εμίλ Ζολά γεννήθηκε στο Παρίσι (2 Απριλίου 1840 – 29 Σεπτεμβρίου 1902) από Γάλλο πατέρα και Ελληνίδα μητέρα. Η οικογένεια μετακόμισε στην επαρχιακή πόλη Αιξ της Προβηγκίας, όπου ο Ζολά πέρασε τα
παιδικά του χρόνια.

Ήταν Γάλλος συγγραφέας, ο πιο σημαντικός εκπρόσωπος της λογοτεχνικής σχολής του νατουραλισμού και
σημαντικός παράγοντας της ανάπτυξης του θεατρικού νατουραλισμού.

Πάντα αναζητούσε την αλήθεια. Παρουσίαζε τα γεγονότα και μόνο αυτά,αναζητώντας με πολλές λεπτομέρειες την σαφήνεια των πραγμάτων.

Το 1877 το μυθιστόρημά του με τίτλο «Η ταβέρνα» θα του χαρίσει ευρύτατη αναγνώριση, ενώ η έκδοση του μυθιστορήματος «Νανά» (1880) θα ξεσηκώσει σκάνδαλο.

Έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην πολιτική φιλελευθεροποίηση της Γαλλίας και στην απαλλαγή του λοχαγού
Άλφρεντ Ντρέιφους, ο οποίος κατηγορήθηκε και καταδικάστηκε άδικα, γεγονός που συνοψίζεται στη διάσημη ανοιχτή επιστολή του με τίτλο «Κατηγορώ».

Ο Εμίλ Ζολά ήταν υποψήφιος για Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1901 και το 1902. Ξεχώρισε όχι μόνο γιατί ανέδειξε το ρεύμα του νατουραλισμού, αλλά πρωτίστως επειδή άσκησε τεράστια κοινωνική επιρροή με το έργο και τις παρεμβάσεις του.

Πέθανε δηλητηριασμένος από καπνό, στις 29 Σεπτεμβρίου του 1902, στο διαμέρισμά του στο Παρίσι, εξαιτίας φραξίματος της καπνοδόχου. Παρόλο που η αστυνομία απέδωσε τον θάνατό του σε ατύχημα, δεδομένου του αριθμού των εχθρών που είχε δημιουργήσει από την υπόθεση Ντρέιφους, οι φήμες για δολοφονία του δεν έπαψαν να απασχολούν την κοινή γνώμη.