Οι ξορκισμένες επενδύσεις στα χρόνια της (οικονομικής)… «χολέρας»!

Κοινότοπο και πολυτραγουδισμένο, αλλά στην πραγματικότητα αρκούντως ξορκισμένο στη χώρα μας, είναι το ακροτελεύτιο συμπέρασμα του άρθρου του προέδρου του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Πειραιώς Βασίλη Κορκίδη στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο» (21 Απριλίου 2021) για τη σημασία των επενδύσεων στην ελληνική και πάσα οικονομία.

Το συμπέρασμά του ότι «η μόνη λύση για τη μεγέθυνση της οικονομίας και των επιχειρήσεων είναι οι επενδύσεις παγίων, που δημιουργούν την απαραίτητη προστιθέμενη αξία στην Ελλάδα», τεκμηριώνεται με πληθώρα στοιχείων για τις αρνητικές -ρεκόρ επιδόσεις της Ελλάδος στην Ευρωπαϊκή Ένωση στον τάλανα αυτόν τομέα κατά την περίοδο κυρίως των τελευταίων σαράντα ετών, της οικονομικής «χολέρας».

Κι όμως, μολονότι επιστημονικώς και εμπειρικώς οι επενδύσεις αποτελούν έναν από τους τέσσερις βασικούς παράγοντες που συμβάλλουν στην οικονομική μεγέθυνση, στη μείωση της ανεργίας (μία αύξηση του ΑΕΠ κατά μία ποσοστιαία μονάδα προκαλεί μείωση της ανεργίας κατά 0,30 ποσοστιαία μονάδα), στην ενίσχυση της διεθνούς επενδυτικής θέσης της χώρας μας, στην αύξηση των εσόδων των ασφαλιστικών ταμείων, στη μείωση του χρέους, στην αύξηση του διαθέσιμου και του κατά κεφαλήν εισοδήματος και στην ταχύτερη σύγκλιση με τον κοινοτικό μέσο όρο, σε όλα αυτά τα χρόνια κορυφωνόταν το μένος εναντίον τους με μεταβιβάσεις δεκάδων δις ευρώ σε μη παραγωγικούς τομείς (κάλυψη ζημιών και ανάληψη χρεών δημόσιων επιχειρήσεων και οργανισμών) χωρίς κανένα συντελεστή απόδοσης, με υπερφολόγηση της εργασίας και κεφαλαίου που εμφανίζουν τη χώρα μας “πρωταθλήτρια” στον πίνακα των χωρών του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), με γραφειοκρατία που «τσακίζει κόκαλα» και με κόστος δανεισμού που είναι το καταλιπτικότερο στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Όλα αυτά όμως κανουν απαγορευτική κάθε πρωτοβουλία για επενδύσεις.

Αυτό το μείζον μένος κατά των επενδύσεων ή αυτή η άφρων θυσία των επενδύσεων στον βωμό καταναλωτικών, αντιπαραγωγικών και πολιτικών σκοπιμοτήτων τεκμηριώνεται με εφιαλτικά στοιχεία τα οποία εμφανίζουν την αρνητική εξέλιξη της επενδυτικής δραστηριότητας και την αντίστοιχη αρνητική συμβολή τους στη μεταβολή του ΑΕΠ.

Συγκεκριμένα, από την επεξεργασία επίσημων στοιχείων (Ελληνική Στατιστική Αρχή, Τράπεζα της Ελλάδος) προκύπτουν οι ακόλουθες διαπιστώσεις:

Πρώτον, κατά την τελευταία εικοσαετία (2000-2020) οι επενδύσεις αθροιστικά παρουσιάζουν μείωση (αλγεβρική) κατά -68,8%, με κατάρρευση εκείνης σε κατοικίες (-173,4%)!

Δεύτερον, κατά την ίδια περίοδο των είκοσι ετών, οι επενδύσεις παρουσίασαν αύξηση μόνο εννιά χρόνια με ρεκόρ (μόνο 9,8%) το 2006) και μείωση ένδεκα χρόνια με ρεκόρ (-23,4%) το 2012.

Τρίτον, η συμβολή των επενδύσεων στη διαμόρφωση του ΑΕΠ ήταν αρνητική κατά 7,6 ποσοστιαίες μονάδες, ενώ ήταν θετική κατά 4,5% ποσοστιαίες μονάδες της κατανάλωσης (ιδιωτική και δημόσιας) η οποία μολονότι ξορκιζόταν ως πληθωριστική έως το 2008, αυξανόταν με ρυθμούς έως και 8%. Σημειώνεται η στάθμιση – συμβολή της κατανάλωσης ετησίως στη διαμόρφωση είναι εντονότερη από εκείνη των επενδύσεων και των εξαγωγών!)

Τέταρτον, αυτή η αρνητική συμβολή των επενδύσεων και της κατανάλωσης στην οικονομική μεγέθυνση της χώρας επηρέαζε αρνητικά και τη διαμόρφωση του χρέους, μαζί με την εγκληματική απορρόφηση των θετικών επιδράσεων που εξασφαλίζονταν κάθε χρόνο από τα υψηλά «αιματηρά» πρωτογενή πλεονάσματα, το προκλητικά ευνοϊκό διεθνές περιβάλλον και, ιδιαίτερα, τα χαμηλά επιτόκια κρατικού δανεισμού.

Όλα αυτά «καίγονταν» και αντί μείωσης, το χρέος, η ανεργία και η φτώχεια διαμορφώνονταν και διαμορφώνονται σε απαράδεκτα υψηλά επίπεδα με βάση τις θυσίες των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων…

Πηγή: ΟΤ