Μπαγλαμάς

Με τη μουσική ασχολείται εδώ και χρόνια. Ανάμεσα στα τραγούδια που έχει γράψει, μάλιστα, είναι κι ένα για τους τούρκους στρατιώτες που σκοτώθηκαν το 1915 στη Μάχη της Καλλίπολης. Το τελευταίο του single, όμως, είναι ρομαντικό, νοσταλγικό και βαθιά μελαγχολικό. Ο τίτλος του είναι «Είμαι ένα τίποτα». Ο ίδιος έγραψε τους στίχους, τη μουσική, παίζει μπαγλαμά και τραγουδά: «Είμαι μια φωτιά χωρίς καπνό, είμαι η Αραβική θάλασσα χωρίς παραλία». Μέσα σε δέκα μέρες, το τραγούδι είχε 640.000 views στο YouTube. Τους πάει τους Τούρκους η μελαγχολία, όπως μας πάει βέβαια κι εμάς.
Η αντίδραση του Ιμπραχίμ Καλίν στην αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων από τον πρόεδρο Μπάιντεν δεν ήταν το ίδιο τρυφερή με τους στίχους του. Ο προεδρικός σύμβουλος μίλησε για μια ατυχή δήλωση που θα ανοίξει βαθιές πληγές στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις, επικαλέστηκε ιστορικούς όπως ο Μπέρναρντ Λιούις που απορρίπτουν τη λέξη «γενοκτονία» και υποστήριξε ότι ένας όρος που επινοήθηκε το 1948 (για την ακρίβεια πρωτοδιατυπώθηκε το 1944 από έναν πολωνό δικηγόρο που είχε χάσει 49 μέλη της οικογενείας του στο Ολοκαύτωμα) δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για γεγονότα που είχαν προηγηθεί.

Κάποιες τουρκικές εφημερίδες , πάλι, θυμήθηκαν μια αραβική παροιμία που είχε επικαλεστεί κάποτε και ο Αλέξης Τσίπρας: «Τα σκυλιά ουρλιάζουν, το καραβάνι προχωρά». Και έτσι θα έπρεπε να είναι. Οπως οι σημερινοί Γερμανοί δεν φέρουν ευθύνη για το Ολοκαύτωμα, έτσι και οι σημερινοί Τούρκοι θα έπρεπε να μη θίγονται για τον χαρακτηρισμό εγκλημάτων που διαπράχθηκαν πριν από έναν αιώνα. Η χρήση της ιστορίας ήταν όμως πάντοτε ιδεολογικά φορτισμένη στη χώρα αυτή (όπως άλλωστε και στην Ελλάδα, γεγονός που καθιστά ακόμη δυσκολότερη την προσέγγιση των δύο γειτόνων). Με βάση το άρθρο 301 του Τουρκικού Ποινικού Κώδικα, όπως τροποποιήθηκε το 2008, όποιος προσβάλλει την τουρκική δημοκρατία και το τουρκικό έθνος τιμωρείται με φυλάκιση έξι μηνών ως δύο ετών.

Η τροποποίηση εκείνη είχε κριθεί σημαντική, καθώς είχε καταργηθεί η επίμαχη λέξη «τουρκοσύνη», με βάση την οποία σέρνονταν για χρόνια στα δικαστήρια όλοι οι διανοούμενοι της χώρας. Για δυσφήμηση της τουρκοσύνης (για κείμενά του δηλαδή σχετικά με την αρμενική γενοκτονία) είχε καταδικαστεί το 2005 και ο τουρκοαρμένιος δημοσιογράφος Χραντ Ντινκ, που δολοφονήθηκε δύο χρόνια αργότερα στην Κωνσταντινούπολη. Για λίγα χρόνια, το τροποποιημένο άρθρο 301 ξεχάστηκε. Μετά το 2017 όμως, και τη σκλήρυνση του καθεστώτος, το υπουργείο Δικαιοσύνης άρχισε και πάλι να το χρησιμοποιεί με το παραμικρό. Σήμερα, θα μπορούσε εύκολα να εκδοθεί ένταλμα σύλληψης για προσβολή του τουρκικού έθνους τόσο κατά του Μάριο Ντράγκι, για το περίφημο «δικτάτορας», όσο και κατά του Τζο Μπάιντεν, για την αναγνώριση της αρμενικής γενοκτονίας.

Μετά τα τελευταία γεγονότα, ο Καλίν σίγουρα ετοιμάζει κι άλλο τραγούδι. Με μπαγλαμά πάλι, ασφαλώς. Και με έναν λιγότερο αυτοκριτικό τίτλο.