Αυτή η ξύλινη πολυκατοικία έφερε ιαπωνικό αέρα στο Παρίσι

Η Mars Architectes δημιούργησε ένα ξύλινο συγκρότημα διαμερισμάτων στο εσωτερικό της αυλής ενός συγκροτήματος κατοικιών της δεκαετίας του 1970 στο Παρίσι. Με επιρροή από Ιαπωνία, ακόμα και η διαδικασία της εισόδου στο συγκρότημα είναι μια χαλαρωτική εμπειρία.

Το στούντιο σχεδίασε το κλιμακωτό κτίριο με αναφορά στους ιαπωνικούς ναούς, με λεπτές ξύλινες κολόνες που συγκρατούν κάθε όροφο.

Βρίσκεται έξω από τη λεωφόρο Saint-Mandé στη δωδέκατη συνοικία του Παρισιού, αλλά ενώ έξω βουίζει η ζωή και η κίνηση, μέσα επικρατεί μια γαλήνη και μια ηρεμία.

Η πρώην αυλή από μπετόν στην καρδιά του συγκροτήματος έχει διαμορφωθεί και φυτευτεί με φτέρες, δέντρα και κισσούς, ανάμεσα στα οποία χτίστηκε το τετραώροφο κτίριο.

Κατασκευασμένα εξ ολοκλήρου από ξύλο, τα δομικά στοιχεία του κτηρίου 716 τετραγωνικών μέτρων είναι κατασκευασμένα από έλατο.

Ο σχεδιασμός του συγκροτήματος διαμερισμάτων και η απόφαση χρήσης ξύλου για την κατασκευή του ήταν εν μέρει αποτέλεσμα της δυσκολίας κατασκευής στην κλειστή τοποθεσία, στην οποία ήταν δύσκολη η πρόσβαση από το δρόμο.

«Ο μόνος τρόπος κατασκευής στην αυλή ήταν η μεταφορά κάθε στοιχείου του κτηρίου μέσω του υπόγειου χώρου στάθμευσης και η εξαγωγή κάθε στοιχείου από αυτό στην αυλή», δήλωσε ο αρχιτέκτονας Mars Architectes, Raphaël Renard.

«Αυτές οι ακραίες δυσκολίες μάς ανάγκασαν να φανταστούμε μια διαδικασία κατασκευής από στοιχεία που δεν έχουν πλάτος 2,3 μέτρα και όχι περισσότερο από 3,5 μέτρα», είπε στο αρχιτεκτονικό περιοδικό Dezeen.

Το συγκρότημα περιλαμβάνει 14 διαμερίσματα και δημιουργήθηκε εν μέρει λόγω αλλαγών στα σχέδια τοπικής αστικοποίησης, με μια στροφή προς την φύση.

Το Mars Architectes στόχευε σε ένα σχέδιο που θα ταίριαζε με τα γύρω κτίρια και δεν θα προσέθετε πολύ βάρος στο χώρο στάθμευσης που βρίσκεται κάτω από την πολυκατοικία.

«Ο σεβασμός της γειτονιάς κατά τη διάρκεια της κατασκευής και το βάρος του κτιρίου στη δομή του χώρου στάθμευσης ήταν σοβαρά θέματα», σημείωσε ο Renard.

«Για όλους αυτούς τους λόγους, το ξύλο ήταν η μόνη λογική λύση για να καταστεί δυνατή η κατασκευή. «Τα ξύλινα δομοστοιχεία προκατασκευάστηκαν σε ένα εργαστήριο πριν συναρμολογηθούν επί τόπου. Το ξύλο επιλέχθηκε επίσης για τη δημιουργία ενός βιώσιμου κτηρίου.

«Η αειφορία και η οικολογική ευθύνη με ένα πρόγραμμα χαμηλών εκπομπών άνθρακα μας έκανε επίσης να επιλέξουμε ξύλο», δήλωσε ο Renard.

Το συγκρότημα διαμερισμάτων αποτελεί ένα tribute στα ιαπωνικά σχέδια μέσω της αυστηρότητας του πλαισίου του, καθώς και τα συρόμενα ξύλινα παραθυρόφυλλα που μπορούν να ανοίξουν ή να κλείσουν την πρόσοψη προς τον γύρω κήπο.

Η είσοδος ανοίγει σε έναν έντονο λευκό διάδρομο που οδηγεί σε μια λευκή αυλή που μοιράζονται οι ενοικιαστές της πολυκατοικίας.

Το κτίριο είναι προσβάσιμο μέσω μιας γέφυρας για πεζούς που συνδέεται με πλέγματα καλυμμένα με πλέγμα που ανοίγουν, χαγιάτι, για να βλέπουν στην αυλή.
Μέσα στην πολυκατοικία, οι λευκοί τοίχοι έρχονταν σε αντίθεση με ξύλινα δάπεδα, οροφές και σκάλες που έχουν μείνει άβαφα, τονίζοντας τις αποχρώσεις τόσο της ξύλινης πρόσοψης όσο και της λευκής αυλής.

Τα σαλόνια και τα υπνοδωμάτια των διαμερισμάτων βρίσκονται στην πλευρά του κήπου και το καθένα έχει πρόσβαση στο εξωτερικό με συρόμενα ξύλινα παραθυρόφυλλα.