Από την τελευταία συνέντευξη του υφυπουργού Κοινωνικών Υποθέσεων Πάνου Τσακλόγλου στην εφημερίδα «Τα Νέα Σαββατοκύριακο» και στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο» κράτησα μια σημείωση «για τον δημογραφικό κίνδυνο που απειλεί το ασφαλιστικό σύστημα» και μάλιστα με το σχόλιο ότι «είναι πολύ  μεγάλος για να συνεχίσουμε να σφυρίζουμε αδιάφορα».

Σημειώνω ότι την ίδια επισήμανση κάνει συνεχώς ο κ.  Τσακλόγου σε κάθε ευκαιρία, δηλαδή σε δημόσιες συζητήσεις, σε συνέδρια, σε δηλώσεις, στη μελέτη της υπ΄ αυτόν Ομάδας Εμπειρογνωμόνων του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, σε επιτροπές,  αλλά πάντοτε «κομψά». Και στην παραπάνω συνέντευξη  τόνισε, μετά την επισήμανση του μόνιμου αυτού κινδύνου, ότι «η βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος δεν αμφισβητείται», για να μη διαταράξει προφανώς απότομα τη μακαριότητα των εκάστοτε διαχειριστών της φανταστικής μόνιμης «εύφορης κοιλάδας».

Είναι πικρή η αλήθεια ότι το μονίμως σε «κώμα» και  δαπανηρότατα «διασωληνωμένο» ασφαλιστικό σύστημα είχε και έχει ευτυχήσει να βρίσκεται διαχρονικά  σε χέρια διαπρεπών «γιατρών» ως αρμόδιων υπουργών και πανεπιστημιακών, όπως ο καθηγητής Τάσος Γιαννίτσης, ο οποίος, ωστόσο, προκάλεσε το 2000 τον γνωστό (εσωκομματικό, πολιτικό και πανελλαδικό συνδικαλιστικό) χαλασμό. Και σήμερα πάλι είναι σε καλά χέρια, καθώς ο κ. Τσακλόγλου είναι καθηγητής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, συμμετείχε στη συγγραφή   τμημάτων της Έκθεσης Πισσαρίδη και σε επιτροπές και συνέδρια. Και ελπίζεται  ότι τελικά θα κάνει ο κ. Τσακλόγλου το κατάλληλο … «εμβόλιο»! Επίσης, υπενθυμίζω ότι βρισκόταν και βρίσκεται  σε καλά χέρια κεντροτραπεζιτών οικονομολόγων και πανεπιστημιακών, όπως του Λουκά Παπαδήμου, του Νίκου Γκαργκάνα και του σημερινού Γιάννη Στουρνάρα, οι οποίοι το έχουν χαρακτηρίσει ως “γενναιόδωρο” με “ξένα κόλλυβα” (φορολογούμενοι, κρατικός προϋπολογισμός), προκαλώντας την μήνιν γνωστών ντόπιων «πονόψυχων» Αθηνών και πάσης Ελλάδος και Ευρώπης, οι οποίοι τους κατήγγειλαν ως … «λαγούς» του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ).

Ακόμα, συνεχώς και επι δεκαετίες, κάθε χρόνο διεθνείς οργανισμοί, όπως η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) και το ΔΝΤ στις εκθέσεις τους για την ελληνική οικονομία επισημαίνουν τα αίτια του βαρέως ασθενούντος ασφαλιστικού συστήματος και κάνουν προτάσεις για την εξυγίανσή του, προκαλώντας πάλι την μήνιν των ιδίων «πονόψυχων» και τάχα ενδιαφερόμενων για τους βαρύτατα φορολογούμενους μισθωτούς και συνταξιούχους, χαρακτηρίζοντας τους οργανισμούς αυτούς ως «όργανα του μεγάλου κεφαλαίου»! Σε όλους αυτούς τους «γιατρούς» ας προσθέσω και τους ειδικούς  πανεπιστημιακούς, τους  καθηγητές ασφαλιστικής επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς Μιλτιάδη Νεκτάριο (πρώην Διοικητή του ΙΚΑ) και Πλάτωνα Τήνιο, τον Γιώργο Συμεωνίδη και άλλους (για να μη φανώ άδικος), οι οποίοι συνεχώς κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου και κάνουν σημαντικές προτάσεις.

Αλλά, δυστυχώς, αντί βελτίωσης, παρατηρείτο συνεχής επιδείνωση του προβλήματος του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος, καθώς όλες οι προτάσεις επιτροπών, μελετών, ομάδων, διεθνών οργανισμών προκαλούσαν τον φόβο, τον τρόμο και το μορμολύκειο του κομματικού κόστους. Αυτόν τον φόβο  τον διασκέδαζαν  οι εκάστοτε αρμόδιοι διαχειριστές των εθνικών και  κοινωνικών πόρων με το «στρίβειν δ΄επιτροπών και κοινωνικών διαλόγων»! Υπενθυμίζω ότι η πρώτη Επιτροπή για τη μελέτη του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος συγκροτήθηκε το 1955, η οποία συνέταξε μια ογκώδη έκθεση, η οποία συνοδεύθηκε από δεκάδες άλλες μέχρι σήμερα με συχνότητα μία κάθε δύο χρόνια! Δηλαδή, έως τώρα συγκροτήθηκαν περίπου τριάντα τέτοιες επιτροπές και κοινωνικοί διάλογοι, με τελευταία εκείνη το 2015. Υπενθυμίζω ότι το 2014 συγκροτήθηκε, ύστερα από απαίτηση των δανειστών (τρόικα) μία ακόμα επιτροπή, αλλά η έκθεσή της δεν δόθηκε ποτέ στη δημοσιότητα, όπως έχει καταγγείλει το Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Αθηνών!!!

Εις τας καλένδας και το δημογραφικό

Το ίδιο έγινε και γίνεται και με το δημογραφικό πρόβλημα, το οποίο ύστερα από απειλές δεκαετιών, τώρα δίνει τη χαριστική βολή στο ασφαλιστικό σύστημα. Μόνο τα στοιχεία που ανέφερε στην παραπάνω συνέντευξη ο κ. Τσακλόγλου έπρεπε να είχαν σημάνει συνεγαρμό  ήδη από το 1980, αλλά, φευ! Οι γεννήσεις στην Ελλάδα, όπως ανέφερε ο κ. Τσακλόγλου ήταν  157.000 το 1960, το 1980 έγιναν 148.000, το 2000 έγιναν 103.000 και το 2019 έγιναν 84.000.  Ταυτόχρονα αυξάνεται συνεχώς ο αριθμός των ατόμων ηλικίας 65 ετών και άνω και οι θάνατοι με το δημογραφικό ισοζύγιο να εξελίσσεται σε εφιαλτικό, ενώ σήμερα η σχέση είναι 1,7 εργαζόμενοι προς ένα συνταξιούχο, έναντι 4 προς 1 πριν από λίγα χρόνια. Συμφορά, δηλαδή!

Και στην περίπτωση αυτή, αντί συναγερμού, το ρίξαμε πάλι σε επιτροπές. Η πρώτη Διακομματική Επιτροπή της Βουλής συγκροτήθηκε το 1992, η οποία κατάρτισε μια σημαντική έκθεση  με εύστοχες διαπιστώσεις και σοφές προτάσεις, αλλά γίνονταν τα… αντίθετα! Το 2018 συγκροτήθηκε κι άλλη Διακομματική Επιτροπή  και κάπου θα είναι σε κάποιο συρτάρι!

Τα αποτελέσματα είναι γνωστά. Κρατάμε σε «κώμα» και μονίμως «διασωληνωμένο» το ασφαλιστικό σύστημα σε βάρος των φορολογουμένων και, κυρίως, με τη διάθεση πόρων που πρέπει να πηγαίνουν στην ενίσχυση της ανάπτυξης. Ο πίνακας του προϋπολογισμού με τις μεταβιβάσεις πόρων προς το ασφαλιστικό σύστημα είναι προκλητικός. Ήδη, από το 2000 διατίθενται από τον κρατικό προϋπολογισμό για τη χρηματοδότηση  των συντάξεων ποσά συνεχώς αυξανόμενα. To 2020 οι μεταβιβάσεις αυτές, λόγω πανδημίας, ανήλθαν στα 22 δισ. ευρώ, έναντι 19 δισ. το 2019, απορρφώντας το 38% περίπου των φορολογικών εσόδων. Το ποσό αυτό, ως ποσοστό του ΑΕΠ, αποτελεί… παγκόσμιο ρεκόρ, όπως ευρωπαϊκό ρεκόρ αποτελεί και συνταξιοδοτική δαπάνη καθώς και η συνταξιοδοτική και μισθολογική δαπάνη.

Πηγή: OT

Headlines