Η «κατάρα» των σουτιέν

Ένα χρόνο από την έναρξη της πανδημίας, τα σώματα και συνήθειες των γυναικών έχουν αλλάξει.

Αναγνώστριες του βρετανικού Guardian μοιράζονται τους λόγους για τους οποίους αποφάσισαν να ξεφορτωθούν τα σουτιέν από την γκαρνταρόμπα τους, με πρόσχημα το lockdown.

«Το Lockdown με απελευθέρωσε από το σουτιέν»

Ήμουν έφηβη στη δεκαετία του ’70 και εξελίχθηκε σε φεμινίστρια. Βρίσκω τα σουτιέν άβολα. Άρχισα να φοράω ένα μόνο το 2018 όταν επέστρεψα στη δουλειά και η έλλειψη εμπιστοσύνης που πολιορκεί συχνά τις γυναίκες άνω των 60 ετών με έκανε έκανε να νιώθω άβολα να βγω χωρίς σουτιέν. Το Lockdown με απελευθέρωσε από το σουτιέν και τη δουλειά, και αμφιβάλλω ότι θα το φορέσω ξανά.

«Τα underwired σουτιέν τώρα φαίνονται ένας άσχημος τρόπος να μεταχειρίζομαι το σώμα μου»

Χρησιμοποιούσα κυρίως τα underwired σουτιέν. Όλα αυτά άλλαξαν στο lockdown. Έχασα τη δουλειά μου και μέσα σε λίγες εβδομάδες αποφάσισα να επανεκπαιδεύσω ως περσοναλ τραινερ. Πέρασα τον τελευταίο χρόνο με ένα αθλητικό σουτιέν. Η ακαμψία και η σκληρότητα του μοιάζει τώρα ένας άσχημος τρόπος να μεταχειρίζομαι το σώμα μου. Και το lockdown με δίδαξε πολλά και να είμαι πιο περιποιητική.

«Η βαρύτητα δεν είχε το δραστικό αποτέλεσμα που φοβόμουν»

Δεν φοράω σουτιέν όταν βρίσκομαι στο σπίτι ή εργάζομαι στο στούντιο μου. Πριν από ένα χρόνο, είπα: «Αν αυτό το lockdown συνεχίσει για μεγάλο χρονικό διάστημα, το στήθος μου θα φτάσει στη μέση μου!» Αλλά η βαρύτητα δεν είχε τόσο δραστικό αποτέλεσμα όσο φοβόμουν (ακόμα).

«Έχω αγοράσει πολλά νέα σουτιέν φέτος»

Φαίνεται ότι αγόρασα περισσότερα σουτιέν φέτος από ό, τι πριν από ένα χρόνο – όλα αθλητικά σουτιέν, bralettes και σουτιέν ύπνου. Δεν είναι αστείο πώς νομίζετε ότι είστε ο κύριος των δικών σας ενεργειών, μόνο για να συνειδητοποιήσετε ότι είστε μέρος ενός πολύ μεγαλύτερου κύματος;

«Έχω γυρίσει πίσω στα underwired σουτιέν»

Πριν από το lockdown είχα έναν σύντροφο και είχα μια γκάμα από underwired σουτιέν. Η σχέση έγινε πιο τεταμένη στις πρώτες εβδομάδες του lockdown και τελικά απομακρυνθήκαμε ο ένας από τον άλλο. Στη συνέχεια, βρήκα ένα εξόγκωμα τον Ιούνιο, και γρήγορα παραπέμφθηκα και διαγνώστηκα με καρκίνο. Είχα χειρουργική επέμβαση τον Αύγουστο και πέρασα τρεις μήνες για να αναρρώσω. Τα μόνα μου σουτιέν ήταν τα μετεγχειρητικά.

Βρίσκω ότι αισθάνομαι πιο ασφαλής φορώντας έναν σουτιέν το βράδυ και μερικές φορές το κρατάω μερικές ώρες το πρωί.

«Το να βγάλω το σουτιέν ήταν μια πράξη εξέγερσης»

Τα underwired σουτιέν μου πρέπει να πιστεύουν ότι έχω πεθάνει . Όταν άρχισε η καραντίνα, σταμάτησα αμέσως να τα φοράω. Φορούσα αθλητικά σουτιέν στην αρχή και μετά το έβγαλα τελείως έξι ή επτά μήνες (είμαι 36ετών, οπότε αυτό ήταν μια πράξη απόλυτης εξέγερσης).

Το να είσαι χωρίς σουτιέν δεν ήταν τόσο καλό μαζί με την τηλεργασία: Με εξαίρεση τις κλήσεις μέσω zoom, δεν ένιωσα ποτέ ότι έκανα μετάβαση από το σαλόνι στον χρόνο εργασίας. Λοιπόν, τελικά κατέληξα σε δύο bralettes για μεγαλύτερα στήθη. Υποθέτω ότι ο φυσικός περιορισμός μου θυμίζει ότι είμαι «στο γραφείο».