«Αβελάρδος και Ελοΐζα» του Γιάννη Καλαβριανού στον Αθήνα 9.84

Στο μεσαιωνικό Παρίσι του 12ου αιώνα, ο σαραντάχρονος θεολόγος και φιλόσοφος Πέτρος Αβελάρδος και η δεκαεξάχρονη μαθήτριά του Ελοΐζα Φυλμπέρ, ερωτεύθηκαν, αψήφησαν μία ολόκληρη κοινωνία, σκανδάλισαν την Εκκλησία και πλήρωσαν για όλη τους τη ζωή, το τίμημα ενός έρωτα που δεν χώρεσε στον καιρό του.

Ο Αβελάρδος και η Ελοΐζα, αποτέλεσαν, 500 χρόνια πριν γραφτεί το «Ρωμαίος και Ιουλιέτα», το ζευγάρι-σύμβολο της αιώνιας αγάπης. Αυτό που τους καθιστά μοναδικούς σε σχέση με τους σαιξπηρικούς ήρωες, είναι πως υπήρξαν ιστορικά πρόσωπα και όχι προϊόντα μυθοπλασίας.

Ο κοινός τους τάφος στο Παρίσι, έχει πλέον μετατραπεί σε τόπο προσκυνήματος για τους ερωτευμένους όλου του κόσμου και αποτέλεσε την αφορμή για τη δημιουργία αυτής της παράστασης.

Το κείμενο βασίστηκε στα αληθινά περιστατικά της ζωής του ζευγαριού, ενώ χρησιμοποιήθηκαν και αποσπάσματα από την αυθεντική αλληλογραφία τους.

Η πρώτη εκδοχή της παράστασης δημιουργήθηκε για το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου 2014 και η δεύτερη παρουσιάσθηκε για 60 sold out παραστάσεις τον χειμώνα 2014-2015 στο Θέατρο του Νέου Κόσμου και σε περιοδεία.

Κείμενο-Σκηνοθεσία: Γιάννης Καλαβριανός

Μουσική: Άγγελος Τριανταφύλλου

Παίζουν: Γιώργος Γλάστρας, Ελένη Κοκκίδου, Χριστίνα Μαξούρη

Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή

Συντονισμός Project : Μαργαρίτα Μυτιληναίου

Ηχολήπτης : Πάνος Αργύρης

Γραφιστική Επιμέλεια: The Button Design

Φωτογραφία από την παράσταση

Η ιστορία του Αβελάρδου και της Ελοΐζας

Βρισκόμαστε στο Παρίσι του 12o αιώνα, την εποχή που μεσουρανεί το άστρο του σαραντάχρονου Πέτρου Αβελάρδου. Ο Αβελάρδος ήταν ένας από τους σημαντικότερους θεολόγους και φιλοσόφους του Μεσαίωνα, υπέρμαχος της διαλεκτικής, της αμφιβολίας και της έρευνας ως προϋπόθεση για την πίστη. Ο εφημέριος του Παρισιού, Φυλμπέρ, εκτιμώντας τον απεριόριστα, του εμπιστεύεται για μαθήτρια τη δεκαεξάχρονη ανιψιά του, Ελοΐζα, που παρά τη μικρή της ηλικία έχει ήδη μια εξαιρετικά ευρεία καλλιέργεια. Ο Αβελάρδος και η Ελοΐζα γρήγορα ερωτευονται και γίνονται εραστές. Το σκάνδαλο που ξεσπά είναι τεράστιο, η Ελοΐζα μένει έγκυος, η Εκκλησία αντιδρά και ο Φυλμπέρ, θεωρώντας την προσβολή στο πρόσωπό του τεράστια, διατάζει την τιμωρία του Αβελάρδου. Πληρωμένοι δολοφόνοι εισβάλουν στο σπίτι του ζευγαριού και τον ευνουχίζουν. Ο Αβελάρδος όμως, παρά τον ευνουχισμό του, επιζεί. Ταπεινωμένος, εγκαταλείπει τα πάντα, καταφεύγει στο μοναστήρι του Σαιν Ντενί και παραγγέλνει στην Ελοΐζα να γίνει και εκείνη μοναχή. Η ίδια, απολύτως ερωτευμένη μαζί του, υπακούει. Το ζευγάρι ζει σε χωριστά μοναστήρια για τα επόμενα 20 χρόνια, δεν συναντιέται παρά μόνο για μία και μοναδική φορά και επικοινωνεί μόνο με παθιασμένες επιστολές.

Ο Αβελάρδος συνεχίζει να συγγράφει και να προκαλεί την Εκκλησία που τον καταδιώκει μέχρι τον θάνατό του και καίει τα βιβλία του. Η Ελοΐζα ζει ακόμη 20 χρόνια. Η τελευταία  της επιθυμία πριν πεθάνει, ήταν να θαφτεί μαζί με τον αγαπημένο της, παράκληση που δεν εισακούγεται, παρά 700 χρόνια αργότερα, όταν χτίζεται το Κοιμητήριο του Père Lachaise και μεταφέρονται τα οστά τους σε κοινό τάφο. Ο τάφος τους σώζεται στο Παρίσι και έχει πλέον μετατραπεί σε σύμβολο της αιώνιας αγάπης και τόπο προσκυνήματος για τους ερωτευμένους.

Η ζωή και ο παθιασμένος έρωτας  του ζευγαριού, αποτέλεσε πηγή έμπνευσης και μελέτης για καλλιτέχνες και επιστήμονες των επόμενων αιώνων, γιγαντώνοντας τη φήμη τους.