Σπάνιες εικόνες και μουσική υψηλού επιπέδου θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν οι τηλεθεατές του MEGA σήμερα, Μ. Πέμπτη μέσα από το οδοιπορικό «Της σιωπής ο τόπος».

Στις 23:20 το MEGA θα προβάλει μια ανθρώπινη προσέγγιση του Θείου, μια προσευχή για όλους με οδηγό την μουσική του Ανδρέα Κατσιγιάννη.

Μέσα από τον δίσκο «Της σιωπής ο τόπος», το οποίο αποτελεί τον πρώτο κύκλο ενότητας τραγουδιών και ορχηστρικών θεμάτων από το μουσικό έργο «Μεγάλες ώρες», θα παρακολουθήσουμε ένα οδοιπορικό στην πνευματική πρωτεύουσα της Ορθοδοξίας, το Άγιον Όρος.

Μια ιδιαίτερη προσέγγιση των συναισθημάτων της βαθιάς ευλάβειας μέσα από τις κορυφαίες ερμηνείες του Γιώργου Νταλάρα και του Jonathan Jackson. Το κινηματογραφικό ταξίδι στο «Περιβόλι της Παναγιάς» μας χαρίζει μοναδικές εικόνες από τους τόπους της απόλυτης συγκέντρωσης, σιωπής και επαφής με τον Θεό. Εικόνες που μας ταξιδεύουν εκεί όπου η προσευχή και η αφοσίωση γαληνεύουν τις ψυχές των ανθρώπων.

Η σκηνοθεσία είναι του Γιώργου Νανούρη που με τη ματιά του απέδωσε τα λόγια αλλά και τη συναισθηματική φόρτιση των τραγουδιών και των μελωδιών του Ανδρέα Κατσιγιάννη.

Τι γίνεται όμως με την εκφορά του λόγου; Όταν ξεκινάς ένα έργο ή έναν κύκλο τραγουδιών, έχεις την αγωνία να κοινωνήσεις το έργο σου με τον καλύτερο κοινωνό. Ο Γιώργος Νταλάρας κατέθεσε όλη του τη γνώση, με αυτό τον Βυζαντινό του μανδύα. Ο Ανδρέας Κατσιγιάννης γράφει σχετικά στο εισαγωγικό του σημείωμα: «Άκουσα στη φωνή του, την Δύση με την Ανατολή σε απόλυτη αρμονία…». Και αυτή είναι μια απόλυτη κοινώς αποδεκτή αλήθεια. Στο συλλογικό συνειδητό, στο αίσθημα και στην καρδιά του ελληνικού τραγουδιού, ο Γιώργος Νταλάρας έχει καταφέρει να πει, να τραγουδήσει και να εκφράσει με τον πιο άμεσο και ταυτόχρονα βαθύ και ουσιαστικό τρόπο, το νόημα κάθε λέξης που έχει τραγουδήσει. Με την φωνή του, Της Σιωπής ο Τόπος, αποκτάει φωνή».

Ο Γιώργος Νταλάρας μίλησε στo in.gr για την συμμετοχή του στο δίσκο αλλά και τη σχέση του με τον Ανδρέα Κατσιγιάννη.

Μιλήστε μας για το οδοιπορικό «Της σιωπής ο τόπο» που θα προβληθεί στο MEGA;

Η μουσική του Ανδρέα Κατσιγιάννη, οι τόσο ωραίοι στίχοι της Λίνας Νικολακοπούλου, της Ελένης Φωτάκη και του Αλέξανδρου Φωτεινού και η πρώτη συνεργασία με τον πολυτάλαντο Γιώργο Νανούρη, ήταν μια ξεχωριστή εμπειρία, μια καλή έκπληξη σε μια περίοδο που όλοι περνάμε δύσκολα.  Μου έδωσε χαρά και παρηγοριά.  Μέσα απ’ αυτή τη δουλειά γνώρισα και τον Jonathan Jackson, έναν εξαιρετικό καλλιτέχνη και πολύ γλυκό άνθρωπο.  Αυτό σε συνδυασμό με το μαγικό, άχρονο τοπίο του Αγίου Όρους αποτυπώθηκε σε αυτό το οδοιπορικό με τον καλύτερο τρόπο.

Συνεργάζεστε ξανά με τον Ανδρέα Κατσιγιάννη, τι σας εμπνέει στη μουσική του;

Γνωρίζω τον Ανδρέα από πολύ μικρό. Μου αρέσει ο τρόπος που αφομοιώνει τα διαφορετικά ακούσματα, ο τρόπος που «διαβάζει» τους στίχους.  Έχουμε μια στενή φιλική σχέση και μου φέρνει πολύ συχνά ν’ ακούσω τις μουσικές του.  Είναι ευφυής μουσικός και πάντα έχει να παρουσιάσει κάτι καινούργιο. Χαίρομαι γι’ αυτό και πιστεύω ότι έχει δρόμο μπροστά του.

Είναι σπάνιο στην εποχής μας να παρουσιάζονται ολοκληρωμένα μουσικά έργα με τέτοια θεματολογία. Είναι και αυτό ένα στοιχείο που σας έκανε να συμμετάσχετε στον δίσκο;

Ήταν κυρίως οι μουσικές και τα λόγια που με επηρέασαν.  Αυτό πάντα είναι το πρώτο στοιχείο για ν’ αποφασίσω μια καινούργια δουλειά.  Το έργο διατρέχει αναμφίβολα η θρησκευτικότητα, όμως εμένα με συγκίνησε πιο πολύ αυτή η παράλληλη αφήγηση της μοναχικής ζωής, που μοιάζει τον τελευταίο καιρό τόσο πολύ και με τη δική μας «εγκόσμια» ζωή.  Εκφράζουν αυτά τα τραγούδια πολύ έντονα την αγωνία που ζούμε αυτόν τον καιρό.  Τόπος σιωπής και αναμονής έγινε εξάλλου και η καθημερινότητά μας.

Η θεματολογία του έργου είναι πολύ ιδιαίτερη και βασίζεται πολύ στην βυζαντινή μουσική. Πως προσεγγίσατε τα συγκεκριμένα τραγούδια;

Όπως κάνω πάντα.  Σαν μουσικός.  Τα τραγούδια του Ανδρέα είχαν σαφή επιρροή από την βυζαντινή μουσική, αλλά και αρκετά δυτικότροπα στοιχεία.  Αυτό μου κέντρισε το ενδιαφέρον.  Να σας θυμίσω ότι δεν είναι η πρώτη φορά που καταπιάνομαι με κάτι τέτοιο.  Πολύ μικρός ακόμα ερμηνεύοντας τραγούδια από το «Ηλιοσκόπιο» του αγαπημένου μου Σταύρου Κουγιουμτζή και αργότερα μ’ ένα από τα κορυφαία έργα του «Ύμνοι Αγγέλων σε ρυθμούς ανθρώπων», το «Ίνα Τι» του Δημήτρη Λάγιου, το «Εξέδυσαν με τα ιμάτια μου» στο Σείριο και αρκετά άλλα.  Με συγκινεί βαθιά η βυζαντινή μουσική και υμνολογία.

Headlines