Το Ραμαζάνι, οι θρησκείες και η μόδα της λοιδορίας

Χθες το απόγευμα Μεγάλης Τετάρτης ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΣ Γιάννενα αγωνίζονταν στον ημιτελικό για το Κύπελλο Ελλάδος στο ποδόσφαιρο.

Στο 57^ο λεπτό του παιχνιδιού ο διαιτητής Πάβελ Ρατσκόφσκι διέκοψε το ματς.

Ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου που διακόπτεται αγώνας λόγω του Ραμαζανιού.

Το Ραμαζάνι (ραμαζάν στα τουρκικά και ραμαντάν στα αραβικά) είναι το όνομα του ένατου μήνα του μουσουλμανικού έτους, κατά τον οποίο, σύμφωνα με τη μουσουλμανική παράδοση δόθηκε στους ανθρώπους το Κοράνι, ο λόγος του Θεού.

Ο μήνας του Ραμαζανιού, φέτος διαρκεί από τις 12 Απρίλιου ως τις 12 Μαΐου, είναι μήνας αυστηρής νηστείας, κατά τον οποίο οι Μουσουλμάνοι από το πρωί έως και τη δύση του ηλίου, εκτός των άλλων, δεν τρώνε και δεν πίνουν τίποτα.

Αμέσως λοιπόν μετά τη χθεσινή δύση του ηλίου, ο διαιτητής διέκοψε το παιχνίδι ώστε οι μουσουλμάνοι ποδοσφαιριστές, που αγωνίζονταν ήδη για αρκετά λεπτά, να πιουν και να φάνε κάτι.

Ο Μαροκινός Γιουσέφ Ελ Αραμπί, ο Γάλλος Γιαν Εμβιλά, ο Γουινέζος Μαντί Καμαρά, ο πορτογάλος Μπρουμά που βρίσκονταν εντός αγωνιστικού χώρου και ο επίσης Γάλλος Κένι Λαλά που βρισκόταν στον πάγκο, παίκτες του Ολυμπιακού, συγκεντρώθηκαν στη γραμμή του πλάγιου άουτ γύρω από τον πορτογάλο διατροφολόγο της ομάδας, Ερνάνι Γκόμεζ για να πιουν νερό και να φάνε κάτι.

Αξίζει να παρατηρήσει κανείς την ησυχία με την οποία, σχεδόν ιεροτελεστικά μοιράζουν μεταξύ τους οι άνθρωποι αυτοί το φαγητό και το νερό, σαν να βρίσκονται δύο χιλιετίες πίσω στο τραπέζι κάποιου παλαιού πολιτισμού και μοιράζονται μεταξύ τους ψωμί και κούπες με κρασί.

Κι όμως βρίσκονται σ’ ένα ποδοσφαιρικό γήπεδο του 2021, στο Στάδιο Καραϊσκάκη, και μοιράζονται μπάρες δημητριακών και πλαστικά μπουκαλάκια με νερό και ισοτονικά ποτά.

Αυτό που ενώνει τους συγκεκριμένους μουσουλμάνους ποδοσφαιριστές είναι η πίστη τους σε μια συγκεκριμένη θρησκεία, και αυτό που τους ενώνει με τον διατροφολόγο της ομάδας τους, τον διαιτητή, τους υπόλοιπους ποδοσφαιριστές (συμπαίκτες και αντιπάλους) τους αρμόδιους διεξαγωγής του αγώνα είναι ο σεβασμός όλων στην πίστη του ανθρώπου σε μια θρησκεία, όποια κι αν είναι αυτή.

«Τους ευχαριστώ πάρα πολύ», δήλωσε μετά το παιχνίδι, ο Γιουσέφ Ελ Αραμπί «Την Ομοσπονδία, τους διαιτητές που επέτρεψαν να γίνει κάτι τέτοιο και όσους το οργάνωσαν. Τους ευχαριστώ πάρα πολύ. Μας δείχνουν σεβασμό. Σημαίνει πολλά για εμάς και ελπίζω να συνεχιστεί», ενώ ο Μαντί Καμαρά, ευχαριστώντας και αυτός από την πλευρά του, δήλωσε πως «είναι πολύ όμορφο να δείχνουν σεβασμό στις θρησκείες»

Σεβασμός

Η αλήθεια είναι πως αυτό ακριβώς που έκανε τον Ελ Αραμπί και τον Καμαρά να χαρούν και να αισθανθούν ευγνωμοσύνη, ο σεβασμός των άλλων, είναι και αυτό που λείπει περισσότερο μεταξύ των ανθρώπων όσον αφορά τη θρησκευτική πίστη.

Μάλιστα, εκτός της μακραίωνης μισαλλοδοξίας μεταξύ των πιστών διαφορετικών θρησκειών και δογμάτων που έχει πολύ βαθιές ρίζες, επικρατεί όλο και περισσότερο η μόδα της λοιδορίας και της προκατάληψης, έναντι όσων δηλώνουν ότι πιστεύουν.

Παρατηρείται η τάση, διάφορες γραφικές περιπτώσεις υπερφανατικών ομάδων πιστών που πχ διαδηλώνουν με εθνικά και θρησκευτικά λάβαρα έναντι των δικαιωμάτων άλλων θρησκειών ή κατά της «Νέας Τάξης Πραγμάτων» να θεωρούνται από πολλούς ως οι κατεξοχήν εκπρόσωποι της χριστιανικής ή μουσουλμανικής πίστης και εν τέλει ως εκπρόσωποι όλων όσοι δηλώνουν ότι πιστεύουν σε κάποια θρησκεία.

Ανθρώπους που δηλώνουν ότι πιστεύουν, πολλές φορές τους λοιδορούμε και χωρίς καν να τους έχουμε γνωρίσει τους θεωρούμε ανθρώπους μειωμένης νοημοσύνης και παρωχυμένων αντιλήψεων.

Φαίνεται ότι παγκοσμίως ως κοινωνία, από την επιθυμία και προσπάθειά μας να αποδράσουμε από την θρησκευτική απολυταρχία, έχουμε αρχίσει να κάνουμε ακριβώς αυτό για το οποίο δικαίως την κατηγορούσαμε. Να ζούμε με στερεότυπα και να μην σεβόμαστε τις επιλογές του διπλανού μας και εν τέλει τη διαφορετικότητα.

Το χθεσινό ολιγόλεπτο διάλειμμα στο Καραϊσκάκη, πάντως, ήταν αρκετό για να μας δείξει πώς αισθάνεται κανείς όταν εισπράττει σεβασμό για την πίστη του αλλά και πως η πίστη στην θρησκεία και στον Θεό, όπως και αν τον ονομάζει ο κάθε πιστός, δεν συνοδεύεται απαραίτητα από φανατισμό, μισαλλοδοξία, οργίλες κραυγές και γραφικότητες.