Ο πρωταθλητής κολύμβησης της Αρμενίας που κατέστρεψε την καριέρα του για να σώσει 20 επιβάτες τρόλεϊ από βέβαιο πνιγμό

16 Σεπτεμβρίου 1976. Ο παγκόσμιος πρωταθλητής στην τεχνική κολύμβηση, Σαβάρς Καραπετιάν, είχε ξεκινήσει την καθημερινή του προπόνηση στη λίμνη Γερεβάν της Αρμενίας, όταν είδε ένα τρόλεϋ γεμάτο επιβάτες να πέφτει στο νερό.

Χωρίς δεύτερη σκέψη, κολύμπησε μέχρι το βυθισμένο όχημα, έσπασε το παρμπρίζ με τα πόδια του. Κατάφερε να απεγκλωβίσει και να σώσει είκοσι ανθρώπους από βέβαιο θάνατο.

Η συγκινητική αυτοθυσία του αθλητή παραλίγο να του κοστίσει τη ζωή, αφού λίγο μετά και την τελευταία διάσωση έπεσε σε κώμα για 46 ημέρες.

Δεν αγωνίστηκε ποτέ ξανά. Η προσφορά του αναγνωρίστηκε παγκοσμίως, έστω κι αν καθυστέρησε έξι χρόνια.

Η υποβρύχια μάχη

Το πρωί της 16ης Σεπτεμβρίου 1976, ο Αρμένιος πρωταθλητής, Σαβάρς Καραπετιάν, βρισκόταν στη λίμνη Γερεβάν με τον αδερφό του, Κάμο, για την προγραμματισμένη τους προπόνηση. Αφού είχαν τρέξει τη συνηθισμένη διαδρομή είκοσι χιλιομέτρων, άκουσαν έναν εκκωφαντικό θόρυβο.

Με το που σήκωσαν το βλέμμα τους, είδαν ένα τρόλεϋ να πέφτει στη λίμνη. Ο Σαβάρς Καραπετιάν αμέσως βούτηξε και κατευθύνθηκε στο σημείο. Όταν έφτασε, το τρόλεϋ βρισκόταν ήδη δέκα μέτρα κάτω από το νερό.

Παρά τη μηδενική, σχεδόν, ορατότητα, λόγω της λάσπης που αναδυόταν από τον πάτο της λίμνης, ο πρωταθλητής έσπασε το πίσω παράθυρο με τα πόδια του και ανέλαβε τη διάσωση των επιβατών.

Ο πρ

Στο μοιραίο όχημα επέβαιναν 92 άνθρωποι. Ο Καραπετιάν άρχισε να μεταφέρει τους λιπόθυμους στην επιφάνεια, απ ‘όπου τους παραλάμβανε ο αδερφός του και τους ξάπλωνε για πρώτες βοήθειες. Κατάφερε να σώσει συνολικά είκοσι επιβάτες, παίζοντας κυριολεκτικά τη ζωή του κορώνα – γράμματα.

Οι επαναλαβανόμενες βουτιές στα παγωμένα, γεμάτα θραύσματα, νερά οδήγησαν στη κατάρρευσή του. Ο Αρμένιος πρωταθλητής έπεσε σε κώμα για 45 ημέρες ενώ διαγνώστηκε με πνευμονία και σηψαιμία. Οι πνευμονικές επιπλοκές που ανέπτυξε αργότερα, τον εμπόδισαν να συνεχίσει την κολύμβηση.

Ο ίδιος είχε πει σε μεταγενέστερη συνέντευξή του: «Ήξερα ότι θα μπορέσω να σώσω μόνο κάποιους, οπότε φοβόμουν μην κάνω κάποιο λάθος. Εκεί κάτω ήταν τόσο σκοτεινά, που δεν μπορούσα να δω σχεδόν τίποτα. Σε μία από τις βουτιές μου, άρπαξα κατά λάθος μία θέση αντί για έναν άνθρωπο… Θα μπορούσα να έχω σώσει άλλη μια ζωή. Αυτή η θέση στοιχειώνει μέχρι και σήμερα τους εφιάλτες μου».

Ο άγνωστος ήρωας

Η ιστορία του έμεινε για αρκετά χρόνια στην αφάνεια. Μόνο όταν, το 1982, η σοβιετική εφημερίδα «Κομσομόλσκαγια Πράβντα» δημοσίευσε αναλυτικό ρεπορτάζ του περιστατικού με τίτλο «Η υποβρύχια μάχη του πρωταθλητή», έγινε ευρέως γνωστή η καθοριστική συμβολή του Καραπετιάν.

Ακολούθησαν βραβεύσεις και τιμητικές διακρίσεις. Απέσπασε το Παράσημο Τιμής της Σοβιετικής Ένωσης και το βραβείο «ευ αγωνίζεσθαι» της UNESCO ενώ ένας αστεροειδής της κύριας ζώνης «βαπτίστηκε» με το όνομά του. Σήμερα είναι γνωστός ως «3027 Σαβάρς».

Το 1985, ο Αρμένιος κολυμβητής βρέθηκε ξανά αυτόπτης μάρτυρας μιας παρ ‘ολίγον τραγωδίας, καθώς έτυχε να περάσει κοντά από ένα κτήριο που είχε αρπάξει φωτιά. Αποδεικνύοντας για μια ακόμη φορά το αλτρουϊστικό του ένστικτο, δεν δίστασε να μπει ανάμεσα στις φλόγες, χωρίς προστατευτική στολή, και να σώσει τους εγκλωβισμένους.

Ο αθλητής – φαινόμενο

Ο Σαβάρς Καραπετιάν ξεκίνησε να αθλείται ήδη από μικρή ηλικία και στα δεκαεφτά του ήταν ήδη τέσσερις φορές πρωταθλητής στην κολύμβηση. Συμμετείχε στην εθνική ομάδα της Σοβιετικής Ένωσης και στην πρώτη του διοργάνωση έκανε τρία παγκόσμια ρεκόρ.

Σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του, έσπασε συνολικά έντεκα παγκόσμια ρεκόρ και απέκτησε δεκάδες χρυσά μετάλλια από Παγκόσμια και Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα.

Το 2014, και έχοντας πλέον τον τίτλο του «εθνικού ήρωα» ορίστηκε λαμπαδηδρόμος στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του Σότσι. Επρόκειτο να μεταφέρει τη φλόγα από τη Μόσχα στο Κράσνογκορσκ. Ωστόσο, για κακή του τύχη, η φλόγα έσβησε όταν ήταν στη ρωσική πρωτεύουσα και, για πρώτη φορά στα χρονικά, η αρμόδια επιτροπή του επέτρεψε να μεταφέρει τη δάδα για δεύτερη φορά.

Έτσι, ο Καραπετιάν είναι, μέχρι σήμερα, ο μοναδικός άνθρωπος στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων που έχει μεταφέρει τη φλόγα δύο φορές κατά τη διάρκεια της ίδιας διοργάνωσης.

Σήμερα, ζει στη Μόσχα και διατηρεί κατάστημα υποδημάτων.