ΗΠΑ: Εκατοντάδες γυναίκες καταγγέλλουν επιπτώσεις στην υγεία τους μετά την έκθεση σε δακρυγόνα

Χρησιμοποιούνται τόσο συχνά που θα μάντευε κανείς ότι είναι τόσο ασφαλή όσο το νερό. Όμως η αλήθεια είναι ότι ελάχιστα είναι γνωστά για τις πραγματικές επιπτώσεις των δακρυγόνων για την υγεία του γενικού πληθυσμού που εκτίθεται σε αυτά, καθώς οι δοκιμές τους έχουν πραγματοποιηθεί σε πληθυσμούς με πολύ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά: Νέους, υγιείς, άρρενες και… ένστολους. Τώρα, μια νέα αμερικανική μελέτη δημιουργεί ανησυχίες, καθώς δείχνει πως τα χημικά που εξαπολύονται για την καταστολή των διαδηλώσεων ενδέχεται να έχουν σημαντικές επιπτώσεις για την ανθρώπινη υγεία – και ιδίως για εκείνη των γυναικών.

Περισσότερα από χίλια άτομα κατήγγειλαν μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στην υγεία τους μετά την έκθεσή τους σε δακρυγόνα κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων στο Πόρτλαντ του Όρεγκονστη διάρκεια του περασμένου καλοκαιριού, σύμφωνα με πρόσφατα δημοσιευμένη επιστημονική μελέτη.

Σχεδόν 900 άτομα ανέφεραν ακανόνιστους έμμηνους κύκλους, με συμπτώματα όπως έντονες κράμπες και αυξημένη αιμορραγία που ξεκίνησαν ή επέμειναν επί σειρά ημερών μετά την έκθεσή τους σε δακρυγόνα. Εκατοντάδες άλλοι κατήγγειλαν άλλες αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία τους όπως ισχυρούς πονοκεφάλους, ναυτίες, διάρροιες και προβλήματα ψυχικής υγείας.

Η νέα έρευνα που στηρίχτηκε σε δείγμα περισσότερων από 2.200 ατόμων που απάντησαν σε ηλεκτρονικά ερωτηματολόγια, ανατρέπει τους ισχυρισμούς ότι οι επιπτώσεις των δακρυγόνων στην ανθρώπινη υγεία είναι περιορισμένες και προσωρινές, υποστήριξε η Δρ. Μπρίτα Τόργκριμσον-Οχέριο, ερευνήτρια στο Kaiser Permanente Northwest και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης.

Επιπλέον, πρόκειται για την πρώτη δημοσιευμένη έρευνα που έχει αξιολογηθεί από ομότιμους και η οποία επιβεβαιώνει σύνδεση μεταξύ των δακρυγόνων και των ανωμαλιών στην έμμηνο ρύση, μια σύνδεση την οποία είχαν αναδείξει αμερικανίδες διαδηλώτριες μέσω αναρτήσεων στα κοινωνικά δίκτυα, αλλά και σε άρθρα στα ΜΜΕ στη διάρκεια της περσινής χρονιάς.

Οι συμμετέχουσες στις διαδηλώσεις κατά της αστυνομικής βίας το περασμένο καλοκαίρι στο Πόρτλαντ, το Σιάτλ, τη Μιννεάπολις, το Ρότσετερ και άλλες πόλεις των ΗΠΑ, δήλωσαν στα ΜΜΕ ότι μετά την έκθεσή τους σε δακρυγόνα βίωσαν ξαφνική αιμορραγία, ασυνήθιστα επώδυνες κράμπες και άλλες ανωμαλίες στους κανονικούς τους έμμηνους κύκλους.

Τον περασμένο Ιούλιο το Oregon Public Broadcast μίλησε με 26 διαδηλώτριες, ηλικίας 17 έως 43 ετών που υποστήριξαν ότι τα δακρυγόνα επηρέασαν τις περιόδους τους. Ορισμένες μίλησαν για μεγάλους θρόμβους αίματος, ενώ άλλες για «κράμπες που έμοιαζαν σαν να με τρυπάνε αιχμηρές πέτρες».

«Δεν είμαστε παρανοϊκές. Δεν είναι σύμπτωση. Κάτι συμβαίνει», είχε δηλώσει χαρακτηριστικά μια 29χρονη.

Πέντε τρανς άτομα που λάμβαναν τεστοστερόνη, η οποία υπό φυσιολογικές συνθήκες οδηγεί σε διακοπή της περιόδου, δήλωσαν στον ραδιοφωνικό σταθμό ότι μετά την έκθεσή τους σε δακρυγόνο τόσο η περίοδός τους, όσο και οι κράμπες που τη συνοδεύουν, επέστρεψε.

Στο Σιάτλ, πάνω από 12 άτομα, μεταξύ άλλων και ορισμένα που δεν συμμετείχαν στις διαδηλώσεις αλλά εκτέθηκαν στα χημικά καθώς κινούνταν προς το σπίτι τους, δήλωσαν στο KUOW ότι πίστευαν πως είχαν επηρεαστεί οι περίοδοί τους.

Ένας από τους λόγους που οι επιστήμονες αποφάσισαν πέρσι το καλοκαίρι να πραγματοποιήσουν την έρευνα είναι το ότι ελάχιστα είναι γνωστά στην πραγματικότητα για τις επιπτώσεις που έχει η χρήση δακρυγόνων για την υγεία των πολιτών, όταν αυτά εξαπολύονται εναντίον ενός πλήθους που αποτελείται από πολύ διαφορετικά άτομα, σύμφωνα με την Τόργκριμσον-Οχέριο.

Παρά την απουσία των γνώσεων αυτών, όπως τόνισε, «το δακρυγόνο χρησιμοποιείται συχνά, τη μια νύχτα μετά την άλλη, σε ένα πλήθος», επηρεάζοντας «εγκύους, ανθρώπους που είναι ευάλωτοι εξαιτίας άλλων ασθενειών, δυνητικά παιδιά ή ανήλικους, αλλά και ηλικιωμένους».
Τα αποτελέσματα της μελέτης του Πόρτλαντ αποτελούν σημαντική προσθήκη στην επιστημονική έρευνα για τα δακρυγόνα, τα οποία έχουν δοκιμαστεί κατά κύριο λόγο σε νεαρούς άνδρες σε στρατιωτικό ή αστυνομικό περιβάλλον, εξηγεί στον Guardian ο Σβεν-Έρικ Γιορντ, καθηγητής αναισθησιολογίας στο Πανεπιστήμιο Duke.

«Αυτή τη στιγμή δεν ξέρουμε πώς ακριβώς τα δακρυγόνα οδηγούν σε ανωμαλίες στην έμμηνο ρύση. Είναι πιθανό ότι ο πόνος, το στρες, η αφυδάτωση και η εξάντληση παίζουν κάποιο ρόλο. Εναλλακτικά, τα προϊόντα της αποδόμησης των δακρυγόνων από τον ανθρώπινο οργανισμό ενδέχεται να έχουν ενδοκρινικές επιπτώσεις».

Αν και οι τρέχουσες ιατρικές οδηγίες για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων των δακρυγόνων συστήνουν απλώς την… απομάκρυνση από αυτά – και στη συνέχεια την αφαίρεση των ρούχων και ένα μπάνιο -, οι απαντήσεις στη μελέτη δείχνουν ότι οι σωματικές και ψυχολογικές επιπτώσεις της έκθεσης στα χημικά ενδέχεται να έχουν μεγαλύτερη διάρκεια, σύμφωνα με την Τόργκριμσον-Οχέριο.

Ορισμένες συμμετέχουσες ανέφεραν «ιατρικά προβλήματα και προβλήματα ψυχικής υγείας που διήρκεσαν επί ημέρες, ενίοτε και εβδομάδες ή και μήνες μετά την έκθεσή τους», υποστήριξε.

Περισσότερα από τα μισά άτομα που συμμετείχαν στην έρευνα και τα οποία έχουν έμμηνο κύκλο, περιέγραψαν κάποιου είδους ανωμαλία στην περίοδό τους ή στην ευαισθησία του στήθους και του στέρνου τους μετά την έκθεση σε δακρυγόνα.

Επιπλέον, κάποιες περιέγραψαν τις κράμπες τους ως τόσο επώδυνες, ώστε να αναγκαστούν να αναζητήσουν ιατρική περίθαλψη στα επείγοντα περιστατικά, συνέχισε.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν επίσης «σχέση δόσης-απόκρισης»: Τα άτομα που ανέφεραν συχνότερη και επανειλημμένη έκθεση σε δακρυγόνο, έκαναν λόγο και για σοβαρότερες διαταράξεις των έμμηνων κύκλων τους.

Η νέα μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό BMC Public Health, χαρακτηρίζεται από ορισμένους περιορισμούς. Τα αποτελέσματά της στηρίζονται σε ανώνυμη διαδικτυακή έρευνα, πράγμα που συνεπάγεται ότι οι επιστήμονες δεν ήταν σε θέση να επιβεβαιώσουν ανεξάρτητα τις ταυτότητες των συμμετεχόντων, όπως εξήγησε η Τόργκριμσον-Οχέριο.

«Κάθε φορά που οι άνθρωποι καταγγέλλουν σημαντικές αλλαγές στο σώμα και την υγεία τους, είναι ανησυχητικό», τόνισε. Επειδή, όμως οι επιστήμονες δεν μπορούσαν να εντοπίσουν τις συμμετέχουσες για να τις ρωτήσουν τι επιπτώσεις είχαν στις ζωές τους αυτά τα συμπτώματα «δεν μπορούμε να πούμε με σιγουριά πόσο άσχημα είναι τα πράγματα».