Τσουρέκια και το κόστος της αμετροέπειας

Μέσα στη Μεγάλη Εβδομάδα ο  Έλληνας διαβάζει σενάρια τηλεταινίας: πως σύμφωνα με τις μαρτυρίες ,ο  Φουρθιώτης  θα πλήρωνε  «40.000 ευρώ ώστε να στηθεί  ολόκληρη επιχείρηση και να ξαναέχει αστυνομικούς  να τον φυλάνε». Με τα ίδια λεφτά θα μπορούσε να έχει ολόκληρη ομάδα ιδιωτικών φρουρών ,όμως μαλλον ήθελε, αν οι ισχυρισμοί αληθεύουν ,να γράφει Police στα οχήματα , να έχουν  εθνόσημο στις στολές τους, να μπορούν να βάλουν και την σειρήνα να χτυπάει που λέει ο λόγος ώστε ο VIP να μεταφέρεται με χλαπαταγή !

Φτάσαμε να διαβάζουμε ρεπορτάζ για τιμοκαταλόγους του υποκόσμου, για δοσοληψίες του απόπατου ενώ στη κανονική ζωή , 40.000 ευρώ,  η τιμή της αμετροέπειας δηλαδή, είναι πολλά λεφτά.

Ας  δούμε λοιπόν μερικά οικονομικά  παραδείγματα, όχι από τον κόσμο του Φουρθιώτη αλλά από τον κανονικό.

40.000 ευρώ για τον μισθωτό: είναι το ετήσιο καθαρό εισόδημα  όπου ο  άνθρωπος σύμφωνα με έρευνες αρχίζει να βρίσκεται κοντά στο επίπεδο όπου η οικονομική άνεση συναντά την ευτυχία. Από εκεί και πέρα, ο πλούτος, τα εκατομμύρια δεν έχει αποδειχθεί πως έχουν να προσφέρουν σε ψυχολογικό επίπεδο . Είναι μαλλον κατασκευαστικό το ζήτημα. Μας είναι αναγκαίο  να δουλεύουμε να κερδίζουμε τα προς το ζην, να κυνηγάμε για την τροφή μας γιατί  έτσι μας έχει φτιάξει η φύση ,  αλλά αν  νιώθουμε πως ο κόπος μας δεν ανταμείβεται γινόμαστε δυστυχείς.

Ας το πούμε απλά, όταν  το να έχεις 40.000 για  είναι σχεδόν άπιαστο όνειρο, η αγανάκτηση μέσα σου φουσκώνει σαν τα πασχαλινά τσουρέκια. Έτσι είναι η κανονική ζωή, στην οποία βέβαια δεν έχουμε ακόμη επιστρέψει αλλά γνωρίζουμε τους περιορισμούς της.

Ο Έλληνας που ετοιμάζεται να  περάσει Πάσχα με την εμβολιασμένη  πεθερά του , έχει στην πλάτη του έναν  ολόκληρο δύσκολο χρόνο, όπου τα επιδόματα έρεαν αλλά δυστυχώς οι μισθοί που τον περιμένουν είναι ίσως χαμηλότεροι, όμως για τέτοια ζητήματα ούτε λόγος. Από την μια ακούει για ξεστοκάρισμα των εμβολίων και από την άλλη για  «μη κατάργηση του SMS για μετακίνηση για λόγους  παιδαγωγικής και συμβολικής σημασίας». Ο Έλληνας μισθωτός βέβαια δεν η μόνη κατηγορία με την οποία θα ασχοληθούμε  σήμερα καθώς ζούμε στην χώρα όπου όλοι θέλουν να είναι αφεντικά.

40.000  ευρώ για τον επιχειρηματία: είναι ένα καλό ποσόν για μια μικρή επιχείρηση και ενώ  υπήρξαν επιστρεπτέες προκαταβολές που άγγιξαν και ξεπέρασαν κατά πολύ τις 40.000, στην καθημερινότητα  που όπου να ναι θα αντιμετωπίσουμε , δεν αναμένεται να είναι εφικτό, οποιοσδήποτε θελήσει να ανοίξει ένα ψιλικατζίδικό για παράδειγμα, να μπορεί να λάβει από ελληνική τράπεζα 40.000 ευρώ δάνειο  για το  ξεκίνημα του. Υπάρχουν όμως και άλλοι τρόποι να αποκτήσεις «τέτοια περιουσία» καθώς  40.000 για τον φιλόδοξο σταρ είναι πιο ρεαλιστικός στόχος.

Επειδή στην Ελλάδα οι μισθοί ήταν πάντα χαμηλοί και οι επιχειρήσεις δύσκολες, ακόμη και μέσα στην πανδημία , η κοινωνία μας  διατηρεί  το  όνειρο της  τηλεοπτικής καριέρας που μπορεί να έχει ατονήσει τελευταία αλλά επιβιώνει και υπόσχεται καλά λεφτά σε αυτούς που δεν ξέρουν πόσο λίγοι άνθρωποι καλοπληρώνονται στη τηλεόραση. Ένα κορίτσι ή αγόρι ευπαρουσίαστο με δύο  πτυχία που ξέρει ελληνικά, είναι σχεδόν σίγουρο  πως θα δει το  βιογραφικό του να το σνομπάρουν επιδεικτικά όλα τα ΜΜΕ στα οποία θα τολμήσει να το στείλει . Έχουν τις δικιές του διαδικασίες, τα δικά τους άτομα   να βολέψουν , γιατί να  ψάξουν για άλλα καλύτερα; Αφήστε που  δεν εμπιστεύονται νέα πρόσωπα και έχουν λίγες θέσεις κενές για κορίτσια και αγόρια όμορφα και έξυπνα. Και  για να πούμε και του στραβού το δίκιο , δεν απέχει και τόσο ο Φουρθιώτης και το επίπεδο του  από άλλα πιο mainstream ακριβοπληρωμένα  και κοινώς αποδεκτά  τηλεοπτικά φαινόμενα…

40.000 ευρώ όμως μπορει τελικά να μην είναι το ζητούμενο . Λόγω του εγκλεισμού μας, ζούμε  μια μοιρασμένη κοινή εμπειρία,  σύμφυρμα εντυπώσεων μεγεθυμένων από την δημόσια και μιντιακή ζωή που δεν δίνει καλά παραδείγματα αλλά στο κάτω κάτω , ο  μέσος Έλληνας πότε είχε σχέση με Φουρθιώτηδες ,αυστηρές  κυβερνητικές δηλώσεις και γραμμές της αντιπολίτευσης που τρέφουν σενάρια ψεκασμένων ; Πότε έζησε σε μια χώρα όπου η παραφροσύνη έκανε ένα διάλειμμα ,όπου  η εργασία του πληρώθηκε ικανοποιητικά ;Είναι λοιπόν συνηθισμένος και τα καταφέρνει- ας πούμε και κάτι υπέραισιόδοξο μέρες που είναι- χωρίς να γίνει μαφιόζος. Χωρίς να ελπίζει σε τηλεοπτική καριέρα και χωρίς να χάσει την προσγειωμένη ελπίδα του πως τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα και δεν είναι τυχαίο που οι πλατφόρμες γεμίζουν ραντεβού και  έξω από τα εμβολιαστικά κέντρα αρχίζουν να σχηματίζονται ουρές- τι να τα κάνεις τα λεφτά, όταν έχεις την άνοιξη;