Στο σημείο μηδέν βρίσκεται το Κυπριακό με το τοπίο να γίνεται όλο και περισσότερο περίπλοκο καθώς η Τουρκία και η τουρκοκυπριακή ηγεσία τραβούν το σχοινί στα άκρα, ενώ ταυτόχρονα έρχονται σε πλήρη αντίθεση και με τα πέντε μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.

Απέλπιδα προσπάθεια

Πλέον ο αγώνας δρόμου που θα γίνει το επόμενο δίμηνο-τρίμηνο για την επανάληψη των άτυπων συνομιλιών με τη διενέργεια μιας νέας πενταμερούς υπό την αιγίδα του ΓΓ του ΟΗΕ, μοιάζει περισσότερο με μια απέλπιδα προσπάθεια του Αντόνιο Γκουτέρες να αποφευχθεί η πλήρης κατάρρευση των συνομιλιών.

Το βέβαιο είναι πάντως ότι το ναυάγιο της άτυπης πενταμερούς διάσκεψης στη Γενεύη λόγω της στάσης του Τουρκοκύπριου εθνικιστή ηγέτη Ερσίν Τατάρ, ο οποίος με τις ευλογίες της Άγκυρας ζήτησε την επίσημη ουσιαστικά αναγνώριση του ψευδοκράτους στα Κατεχόμενα ως κυριαρχικά ισότιμο με την Κυπριακή Δημοκρατία δημιουργεί νέα δεδομένα.

Το πρώτο δεδομένο είναι ότι η Τουρκία και η τουρκοκυπριακή πλευρά συρόμενη από τη θέση της Άγκυρας ζητούν ανατροπή των ισχυόντων ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, νομιμοποίηση των τετελεσμένων της τουρκικής εισβολής και κατοχής και σε αυτό το πλαίσιο εγκατάλλειψη της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας ως πλαίσιο λύσης και επανένωσης της Κύπρου.

Σε αντίθεση με τις μεγάλες δυνάμεις

Το δεύτερο δεδομένο είναι ότι η Τουρκία με τη θέση για δύο ισότιμα κράτη στην Κύπρο έρχεται πλέον και επισήμως σε αντίθεση με το σύνολο των πέντε μονίμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.

Μάλιστα η Τουρκία κατόρθωσε να βάλει απέναντι της ταυτόχρονα τις ΗΠΑ, τη Γαλλία και τη Βρετανία μαζί με τη Ρωσία και την Κίνα που είναι τα πέντε μόνιμα μέλη του ΣΑ του ΟΗΕ. Παράλληλα η Άγκυρα υποχρέωσε ακόμα και το Βερολίνο να αντιταχθεί με την τουρκική πρόταση στο Κυπριακό παρά το γεγονός ότι όλο το προηγούμενο διάστημα υπήρξε η Γερμανία υπήρξε ο καλύτερος συνομιλητής του Ερντογάν στην Ευρώπη και βασικός παράγοντας που η ΕΕ είχε μια σχετικά ήπια στάση έναντι της τουρκικής επιθετικότητας στην Ανατολική Μεσόγειο.

Τεχνητή παράταση

Πλέον ο αγώνας δρόμου που θα γίνει το επόμενο δίμηνο για την πραγματοποίηση της νέας πενταμερούς στο Κυπριακό στην πραγματικότητα φαντάζει ως μια τεχνητή παράταση προς αποτροπή της πλήρους κατάρρευσης των συζητήσεων με ότι αυτό θα μπορούσε να σημαίνει για την συνολική πορεία των εξελίξεων στην Ανατολική Μεσόγειο.

Το ερώτημα είναι αν μέσα από αυτό το μπρα ντε φερ πως θα μπορούσε να εξευρεθεί κοινός τόπος μεταξύ δύο πλήρως αντιτιθέμενων και αλληλοαποκλειόμενων θέσεων όπως είναι η επανένωση της Κύπρου από τη μια πλευρά και η οριστική διχοτόμηση από την άλλη πλευρά.

Ποιος και που θα υποχωρήσει πρώτος

Η τουρκική και τουρκοκυπριακή αδιαλλαξία θα οδηγήσει σε υποχώρηση την άλλη πλευρά (ελληνική και ελληνοκυπριακή) για μετατόπιση από τη λύση της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας σε μια χαλαρή συνομοσπονδία; Θα το χρησιμοποιήσει ως διαπραγματευτικό χαρτί για ανταλλάγματα σε άλλα ανοιχτά μέτωπα της Ανατολικής Μεσογείου όπως τα ελληνοτουρκικά, το λιβυκό ζήτημα κλπ;

Αυτό που είναι σαφές πάντως είναι ότι εν μέσω δημόσιας καταγραφής και αντιπαράθεσης Ελλάδας και Τουρκίας θα συνεχιστούν το επόμενο διάστημα οι συνομιλίες μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας, ενώ επί της ουσίας βρισκόμαστε σε πορεία πραγματοποίησης μιας νέας συνάντησης Δένδια και Τσαβούσογλου ως προάγγελο ενός τετ α τετ σε επίπεδο κορυφής μεταξύ Ταγίπ Ερντογάν και Κυριάκου Μητσοτάκη.

Στις καλένδες οι κυρώσεις

Σε αυτό το πλαίσιο θεωρείται σίγουρο -αν δεν μεσολαβήσει κάποιο συγκλονιστικό απρόοπτο- ότι για ακόμα μια σύνοδο κορυφής της ΕΕ όπου θα συζητηθεί το συνολικό πλαίσιο των ευρωτουρκικών σχέσεων η Τουρκία δεν πρόκειται να υποστεί κυρώσεις για τη στάση της στην Ανατολική Μεσόγειο συμπεριλαμβανομένου του Κυπριακού.

Η ανακοίνωση από πλευράς Γκουτέρες για μια νέα πενταμερή λειτουργεί προς την κατεύθυνση παραπομπής των κυρώσεων στις ελληνικές καλένδες.

Headlines