O βασιλιάς Σολομώντας αποτελεί ένα από τα πιο σεβαστά πρόσωπα για τη σοφία του τόσο για την Ιουδαϊκή όσο και για την Χριστιανική θρησκεία ενώ οι Ισλαμιστές τον αντιμετωπίζουν ως προφήτη.

Η ιστορική του ύπαρξη, όμως, αποτελεί ένα από τα πιο μεγάλα μυστήρια της Βίβλου.

Αρχαιολόγοι όλο το προηγούμενο διάστημα είχαν προσπαθήσει εις μάτην να βρουν καθοριστικές αποδείξεις ότι ήταν υπαρκτό πρόσωπο. Η παρουσία επιγραφών ή στοιχείων του περίφημου ναού που έχτισε στην Ιερουσαλήμ πριν από 3.000 χρόνια έφεραν τον βασιλιά Σολομώντα στο επίπεδο του μύθου.

Τώρα, όμως σύμφωνα με τον Guardian ο Βρετανός αρχαιολόγος Σον Κίνγκσλεϊ υποστηρίζει ότι έχει συγκεντρώσει στοιχεία ότι ο βασιλιάς Σολομώντας όχι μόνο υπήρξε ως ανθρώπινη οντότητα αλλά αποτέλεσε και έναν από τους πρώτους στον κόσμο μεγιστάνες του θαλάσσιου εμπορίου ο οποίος χρηματοδότησε ταξίδια που πραγματοποίησαν Φοίνικες σύμμαχοί του στην ιστορικά πρώτη τέτοια συνεργασία.

Η έρευνα και ο έλεγχος των στοιχείων του Κίνγκσλεϊ για το «ερώτημα του Σολομώντα» διήρκησε περισσότερα από 10 χρόνια.

Αυτό που έκανε ο Βρετανός αρχαιολόγος ήταν να επεκτείνει τις έρευνες του πολύ πέρα από τους Αγίους Τόπους, σε όλο το μήκος των ακτών της Μεσογείου από την Ισπανία μέχρι τη Σαρδηνία.

Αυτό που ανακάλυψε ήταν αρχαιολογικές αποδείξεις που να στηρίζουν τις βιβλικές περιγραφές μιας συνεργασίας ανάμεσα στον Σολομώντα, ο οποίος «ήταν ο πιο πλούσιος και ο πιο σοφός ανάμεσα στους βασιλιάδες επί Γης» και του βασιλιά των Φοινίκων, Χιράμ, ο οποίος «προμήθευε τον Σολομώντας με κέδρο και χρυσάφι, όπως επιθυμούσε».

«Άπλωσα πολύ το «δίχτυ» των ερευνών μου. Ποτέ μέχρι σήμερα δεν είχε γίνει τέτοιας έκτασης έρευνα» δήλωσε στον Observer ο Κίνγκσλεϊ.

Όπως εξήγησε «εδώ και 100 χρόνια οι αρχαιολόγοι έχουν ελέγξει εξονυχιστικά τα ιερά εδάφη της Ιερουσαλήμ, της πιο πολυερευνημένης πόλης στην κόσμο. Τίποτα από όσα βρέθηκαν δεν παραπέμπει στις αναφορές στο βιβλίο των Βασιλέων για το παλάτι και τον ναό του Σολομώντα. Εξετάζοντας, όμως, στοιχεία για λιμάνια, αποθήκες και ναυάγια βρέθηκαν νέες αποδείξεις για την αναζήτηση της αλήθειας».

Η προσοχή του Βρετανού αρχαιολόγου στράφηκε στις παραθαλάσσιες πόλεις της Ανδαλουσίας από την Μεζκιτίλα μέχρι την Μάλαγα. Αυτό που βρήκε ήταν αρχαιολογικές αποδείξεις για μια «φοινικική ακτή».

Ο ίδιος επισκέφθηκε ένα από τα μεγαλύτερα ορυχεία του αρχαίου κόσμου, το Ρίο Τίντο, που βρίσκεται 70χλμ. μακριά από την πόλη Ουέλβα.

Στο ορυχείο από το οποίο έβγαζαν χρυσάφι, ασήμι, μόλυβδο, ζιρκόνιο και χαλκό, ο Κίνγκσλεϊ διαπίστωσε ότι παλαιοί χάρτες και ιστορικές αναφορές μιλούσαν για ένα συγκεκριμένο σημείο με την ονομασία Cerro Solomon ή Solomon’s Hill (λόφος του Σολομώντα).

Περαιτέρω αποδείξεις βρέθηκαν σε ένα σημείωμα από τον 17ο αιώνα στο οποίο η περιοχή αυτή του «λόφου του Σολομώντα» είχε το όνομα «Κάστρο του Σολομώντα» (Solomon’s Castle) ενώ σε ένα δεύτερο σημείωμα της ίδιας περιόδου υπήρχαν αναφορές για ανθρώπους που «εστάλησαν εδώ από τον βασιλιά Σολομώντα για χρυσάφι και ασήμι».

Οι αρχαιολόγοι βρήκαν στην περιοχή αρχαία εργαλεία όπως γουδοχέρια από γρανίτη και γουδιά από πέτρες για να συνθλίβουν άλατα καθώς και υπολείμματα σκουριάς μολύβδου με μεγάλη περιεκτικότητα σε ασήμι.

Σύμφωνα με τον Κίνγκσλεϊ η ανάλυση έδειξε ότι αποθέματα ασημιού που ανακαλύφθηκαν στο Ισραήλ, προήλθαν από την Ιβηρική χερσόνησο.

Πρόσφατες ανασκαφές σε περιοχές κοντά στην Ουέλβα έδωσαν αποδείξεις για την παρουσία Ισραηλιτών και Φοινίκων – ανάμεσά τους ελεφαντόδοντα, βάρη που χρησιμοποιούσαν έμποροι και είδη κεραμικής.

Τα αντικείμενα αυτά δείχνουν σε μια περίοδο μέχρι το 930 π.χ., στο τέλος, δηλαδή, της βασιλείας του Σολομώντα με τον Κίνγκσλεϊ να έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η Ουέλβα «είναι ό,τι πιο κοντινό στην πρωτεύουσα της βιβλικής Ταρσού».

Η Ταρσός, η αρχαία περιοχή πηγής μετάλλων, έχει τοποθετηθεί από διάφορους αρχαιολόγους σε διάφορα σημεία σε μια έκταση από το νότιο Ισραήλ μέχρι την Ερυθρά Θάλασσα, την Αιθιοπία και την Τυνησία.

Ο Βρετανός αρχαιολόγος βρήκε έγγραφα και ευρήματα που στηρίζουν «μια αρκετά πιο σημαντική υποψήφια» σε αυτή την περιοχή της νότιας Ιβηρικής χερσονήσου, η οποία στην αρχαιότητα ήταν γνωστή ως Ταρτέσος, μια ελληνική παραλλαγή της Ταρσού.

Προς αυτή την εκδοχή δείχνει και μια φοινικική γραφή σε μια στήλη του 9ου π.Χ. αιώνα που βρέθηκε στην Σαρδήνια και στην οποία γίνεται αναφορά στην γη της Ταρσού, επιβεβαιώνοντας, έτσι, την ιστορική ύπαρξη της βιβλικής πόλης.

Η εκτενής δημοσίευση της έρευνας του Κίνγκσλεϊ, ο οποίος έχει στο επιστημονικό παλμαρέ του την έρευνα περισσότερων από 350 ναυαγιών τα προηγούμενα 30 χρόνια, θα γίνει στο επόμενο τεύχος του περιοδικού Wreckwatch.

Ο Σολομώντας, σύμφωνα με τις Γραφές, είχε χτίσει τον ναό του στην Ιερουσαλήμ με τον Κίνγκσλεϊ να σημειώνει πως όλα όσα γνωρίζουν οι ιστορικοί για το πρόσωπό του προέρχονται από τη Βίβλο.

«Η ανέγερση πόλεων, παλατιών και του σημαίνοντος ναού δεν ήταν μια μη κοστοβόρα διαδικασία. Ταξίδια μεγάλων αποστάσεων στην περιοχή της Ταρσού και αλλού έφεραν «ποτάμια» από χρυσάφι, ασήμι, πολύτιμες λίθους και μάρμαρο στην βασιλική αυλή.

Όμως ούτε η γη του Ισραήλ, ούτε η γη του Λιβάνου δεν θα μπορούσαν να παρέχουν τέτοιες ποσότητες. Οι ερμηνευτές της Βίβλου χρειάστηκε να κοιτάξουν στον ορίζοντα. Η περιοχή της Ταρσού αποτέλεσε μια ζωτική πηγή για ασήμι στην εποχή του Σολομώντα. Όπως αναφέρεται στο βιβλίο του Ιεζεκιήλ «η Ταρσός έκανε συναλλαγές μαζί σου επειδή ήσουν πλούσιος»» λέει ο αρχαιολόγος.

«Αυτά που βρήκαν στην ανατολική Ισπανία είναι αδιαμφισβήτητα. Τα ευρήματα των φοινικικών γραφών σε μια περιοχή από το Ρίο Τίντο μέχρι τη Μάλαγα δεν αφήνουν καμία αμφιβολία ότι πλοία από την περιοχή της Μέσης Ανατολής ταξίδεψαν σε αυτό που τότε (900 π.Χ.) φάνταζε ως η άλλη πλευρά του φεγγαριού» συμπληρώνει ο ίδιος.

«Όταν εντόπισα τις ιστορικές αναφορές για το όνομα του λόφου στον οποίο γίνονταν εκσκαφές στο Ρίο Τίντο – Λόφος του Σολομώντα – έμεινα άναυδος.

Η ιστορία της Βίβλου, η αρχαιολογία και ο μύθος έγιναν ένα για να φανερώσουν την μυθική γη της Ταρσού στην οποία γίνονται τόσες αναφορές στην Παλαιά Διαθήκη.

Όπως φαίνεται ο Σολομώντας ήταν τόσο σοφός στο να σχεδιάζει την δραστηριότητά του στη θάλασσα. Αυτό που έκανε ήταν να χρηματοδοτεί ταξίδια από την Ιερουσαλήμ, αφήνοντας τους θαλασσοδαρμένους ναύτες από τη Φοινίκη να ρισκάρουν στη θάλασσα» καταλήγει ο Βρετανός αρχαιολόγος.

Headlines