Νικάμε στον πόλεμο, αλλά ας μη δώσουμε αφορμή στον ιό να μας σκοτώσει

Η Ελλάδα παίρνει ανάσα. Οι πολίτες αισθάνονται ξανά ελεύθεροι. Τα καταστήματα άνοιξαν, ο κόσμος ξεχύθηκε για έναν καφέ, ένα ποτό και φαγητό.

Σε μια χώρα που ζει από το… έξω και σε μια κοινωνία που δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς τον ήλιο, τη θάλασσα, τις παρέες, τα γέλια, τα φλερτ, τους έρωτες και τις φιλίες, αυτό που έγινε τις τελευταίες ημέρες ήταν σωτήριο.

Ένα «ουφ» βγήκε από την καρδιά εκατομμυρίων πολιτών και δικαιολογημένα. Μετά από τόσους μήνες εγκλεισμού (έστω και χαλαρού) και μετά από έναν δύσκολο, σκοτεινό, χρόνο, η ελπίδα επέστρεψε.

Δικαιολογημένα, λοιπόν, οι πολίτες χαλάρωσαν και βγαίνουν να γιορτάσουν την όποια ελευθερία τους.

Αλλωστε, οι εμβολιασμοί προχωρούν, η αισιοδοξία ότι νικάμε τον ιό και θα ξαναπάρουμε τη ζωή στα χέρια μας, ήδη έχει γίνει κτήμα όλων.

Όμως, από το βράδυ του Σαββάτου, από την Ανάσταση και μετά βλέπουμε και μια επικίνδυνη κατάσταση. Οι περισσότεροι νομίζουν ότι ξεμπερδέψαμε με τον ιό και μπορούμε να επιστρέψουμε στη ζωή μου είχαμε πριν από τον Φεβρουάριο του 2020.

Χιλιάδες, οι περισσότεροι χωρίς μάσκες, πήγαν στις εκκλησίες, παρά τις απαγορεύσεις. Τα μέτρα δεν τηρήθηκαν, οι αποστάσεις πήγαν περίπατο, οι υγειονομικοί κανόνες έχουν ξεχαστεί. Γιατί ο άνθρωπος ξεχνάει εύκολα.

Την ημέρα του Πάσχα ούτε λόγος για τραπέζια με κανόνες. Στήθηκαν γλέντια από τα… παλιά, με μουσικές, χορούς και τραγούδια και χωρίς να υπάρχει η παραμικρή σκέψη ότι ο ιός είναι εδώ και δεν έχει φύγει.

Οσο για τη Δευτέρα του Πάσχα; Χαμός στα μαγαζιά, στις παραλίες, στις πλατείες, παρά την προσπάθεια των επιχειρηματιών να τηρήσουν τους κανόνες.

Αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε. Ούτε τους σχεδόν 11 χιλιάδες νεκρούς από κοροναϊό, ούτε τις χιλιάδες των πολιτών που πέρασαν αυτή τη μεγάλη περιπέτεια, ούτε φυσικά τους περισσότερους από 800 συμπολίτες μας που δίνουν μάχη στις εντατικές διασωληνωμένοι.

Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα μέτρα χαλάρωσαν και η ελπίδα επιστρέφει, όμως, κάθε μέρα 70-80 οικογένειες χάνουν κάποιον δικό τους άνθρωπο.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε τις προειδοποιήσεις των επιστημόνων ότι τίποτε δεν έχει τελειώσει ακόμη κι ότι μπορεί να έχουμε νέες εξάρσεις της πανδημίας.

Ο εφησυχασμός, η χωρίς κανόνες αίσθηση της ελευθερίας, η μη τήρηση των μέτρων που θα σώσουν εμάς και τους γύρω μας δεν πρέπει να περάσει.

Δεν πρέπει να περάσει το μήνυμα ότι ο κοροναϊός νικήθηκε και δεν θα τον ξαναδούμε ποτέ.

Πρόκειται για μια πολύ κρίσιμη παράμετρο στη μάχη που δίνει ο άνθρωπος με την ασθένεια.

Οι Ελληνες πρέπει να καταλάβουν ότι η πανδημία δεν έχει περάσει. Ότι κανείς δεν είναι απόλυτα προστατευμένος.

Ότι ο ιός μπορεί να υποχωρεί τώρα και με τα εμβόλια, αλλά θα συνεχίσει να μας ταλαιπωρεί.

Κι ότι σε καμιά περίπτωση δεν μπορούμε να φτάσουμε στην κανονικότητα που γνωρίζαμε πριν από τον κοροναϊό.

Τη ζωή στα χέρια μας θα την πάρουμε μόνον όταν δεν θα υπάρχουν νεκροί πουθενά στον κόσμο. Μόνον εφόσον ο ιός καταστεί ανενεργός, μόνο στην περίπτωση που δεν θα κινδυνεύουμε.

Γι’ αυτό λοιπόν ας μην δώσουμε αφορμές στην αρρώστια να μας σκοτώσει ή στην καλύτερη περίπτωση να μας οδηγήσει στο νοσοκομείο.

Ας αποφύγουμε τους συνωστισμούς και τα κορονοπάρτι.

Ας τηρούμε τις αποστάσεις, ας φοράμε τις μάσκες μας και ας κάνουμε μικρά και σταθερά βήματα προς την κανονικότητα.

Με μικρές νίκες θα κερδίσουμε τον πόλεμο.

Το χρωστάμε στους χιλιάδες νεκρούς ως φόρο τιμής.

Το χρωστάμε στους δικούς μας, αλλά και στους εαυτούς μας.