Χαρμολύπη

Το πασχαλινό τραπέζι, η συναισθηματικά φορτισμένη συνάντηση με οικείους και αγαπημένους.

Η τρυφερότητα, τα στοργικά χαμόγελα, η νοσταλγική διάθεση, και μαζί η γλυκιά μελαγχολία.

Η επώδυνη αναμέτρηση με το κενό των απόντων, με τις μνήμες τού χθες και τις ρυτίδες τού σήμερα.

Τα ανεκπλήρωτα όνειρα της νιότης, η βασανιστική αμφιβολία για το αν θα είμαστε και του χρόνου όλοι και όλες μαζί.

Μαζί, ταυτόχρονα, η χαρά και η λύπη, η ευφροσύνη και η στενοχώρια.

Η χαρμολύπη αυτή, συστατικό στοιχείο του συναισθηματικού κόσμου μας και των κοινωνικών συναναστροφών μας, αποτελεί το θεματικό πυρήνα του ποιήματος της κερκυραίας Κατίνας Βλάχου που φέρει τον τίτλο «Επίγνωση» (ποιητική συλλογή «Σκιά και Μνήμη», εκδόσεις Φιλύρα, 2019):

Χωρίς φως η σκιά/ δεν ορίζει τον τόπο της/ Χωρίς πόνο/ η ψυχή/ τη χαρά της δε γεύεται/ Να δεχτώ τη ζωή/ όπως έρχεται/ Να κρατώ τη στιγμή/ σαν πολύτιμο χάρισμα/ Κι ας ξεπλύνει ένα δάκρυ/ της χαράς την υπόσχεση/ που προσπέρασε άκαρδη/ Την κρυφή ομορφιά/ της ματαίωσης/ σαν λουλούδι ας ποτίσω/ στα σπλάχνα μου/ να ευωδιάσει ο τόπος επίγνωση.