Από το πρωί κάνει το γύρο του διαδικτύου το βίντεο και οι φωτογραφίες του νεαρού στη Νέα Σμύρνη ο οποίος… πιάστηκε με το πουλί έξω από το παντελόνι.

Κι αν σας φαίνεται αστεία η φάση, ίσως και να σας προκαλεί γέλιο ότι ένας άνθρωπος κυκλοφορεί με το μόριο του έξω, δείτε και την άλλη πλευρά.

Ο τύπος αυτός ακολουθούσε μια νεαρή κοπέλα, μια όμορφη νέα γυναίκα η οποία πήγαινε στο σπίτι της. Την ακολουθούσε για 300 και πλέον μέτρα από το τραμ μέχρι την είσοδο της πολυκατοικίας της.

Και το έκανε… με το πουλί στο χέρι. Και δεν είναι αστείο, είναι τραγικό.

Η νεαρή κοπέλα έκανε βιαστικές κινήσεις για να φτάσει σπίτι της, άνοιξε στα γρήγορα την πόρτα και μπήκε, προτού προλάβει ο νεαρός να την φτάσει.

Το βίντεο τον δείχνει να πλησιάζει την πόρτα, πάντα με το μόριό του έξω από το παντελόνι, και μόλις διαπιστώνει ότι δεν μπορεί να μπει φεύγει απογοητευμένος.

Για κακή του τύχη η πολυκατοικία έχει κάμερα, όλα καταγράφονται και ο νεαρός φιγουράρει στα social media εκατοντάδων γυναικών, με αποτέλεσμα λίγες ώρες μετά να προσαχθεί στην Αστυνομία.

Δεν ξέρω αν η Δικαιοσύνη μπορεί να του κάνει κάτι, αν θα τιμωρηθεί γιατί αποφάσισε να βγάλει έξω τα γεννητικά του όργανα και να κυνηγάει κορίτσια στο δρόμο.

Μπορεί να επικαλεστεί ψυχολογικά προβλήματα, ανωριμότητα ή δεν ξέρω εγώ τι άλλο και να μην τιμωρηθεί.

Μπορεί να πει ότι έκανε ένα… αστείο για να γελάσει. Ενδεχομένως, να μην είναι το μόριό του, αλλά η ζώνη του και να υπήρξε πλάνη.

Αλλά ας το δούμε και πάλι από την άλλη πλευρά. Αν η κοπέλα δεν έκλεινε γρήγορα την πόρτα πίσω της; Αν προλάβαινε να μπει μέσα ο νεαρός;

Αν μια απλή σεξουαλική παρενόχληση γινόταν βιασμός; Αν γινόταν κάτι χειρότερο; Πόσες γυναίκες έχουν βιαστεί ή δολοφονηθεί επειδή ήταν… η κακιά η ώρα;

Ναι, τα πράγματα είναι πολύ πιο σοβαρά από ένα… πουλί έξω από το παντελόνι. Κι αυτό μάλιστα λίγους μήνες μετά την απαγωγή και δολοφονία της Σάρας Εβεραρντ στη Βρετανία γιατί… τόλμησε να περπατάει το βράδυ στους δρόμους του Λονδίνου.

Κι αν είχα, όπως και αρκετοί άλλοι, ενδοιασμούς για το αν πρέπει να δημοσιοποιείται η φωτογραφία ενός απλού επιδειξία ή ενός επίδοξου βιαστή, αυτοί οι ενδοιασμοί μου ήρθησαν όταν μίλησα με γυναίκες.

Όταν μου είπαν ότι δεν είναι δυνατόν να φοβούνται να κυκλοφορήσουν στο δρόμο της γειτονιάς τους.

Όταν μου είπαν αφοπλιστικά «τι, να φοράμε μπούργκες για να μην σας προκαλούμε;»

Πρόκειται για ένα σοβαρό κοινωνικό φαινόμενο που το έχουμε θίξει κατά καιρούς, αλλά που πρέπει πάντα να αναλύεται, να δημοσιοποιείται, να γίνεται ντόρος, μπας και προλάβουμε επικίνδυνες καταστάσεις.

Οι γυναίκες κατά πρώτον, αλλά και οι οικογένειες, τα μικρά παιδιά πρέπει να κυκλοφορούν ελεύθερα, χωρίς να φοβούνται.

Δεν μπορεί κανένα κορίτσι να κοιτάζει πίσω του μη τυχόν και την έχει δει ο… αυνάνας, ο επιδειξίας ή ο υποψήφιος βιαστής της.

Κι αυτό, πέραν συγκεκριμένων περιπτώσεων που δύσκολα μπορείς να προβλέψεις, μπορείς να το προλάβεις μόνο εφόσον εκπαιδεύσεις τους ανθρώπους στον σεβασμό.

Σεβασμό στη γυναίκα που θέλει να περπατά ελεύθερη και χωρίς να την παρενοχλούν.

Σεβασμό στη γυναίκα που θέλει να ντύνεται όπως γουστάρει και το κάνει για την πάρτη της.

Σεβασμό στην γυναίκα εργαζόμενη που δεν θέλει να την πειράζουν στη δουλειά, να της την «πέφτουν» ενώ δε δίνει δικαιώματα, να την πιέζουν να κάνει κάτι πέρα από τη θέλησή της.

Τον σεβασμό στη γυναίκα τον μαθαίνεις από μικρός, από την οικογένεια, από το σχολείο, από την κοινωνικοποίηση.

Κι αν το παιδί της Νέας Σμύρνης, ελληνόπουλο, καλοντυμένο, καλοκουρεμένο και… αγόρι της διπλανής πόρτας έχει βίτσιο να κυνηγάει κορίτσια με το μόριο έξω, τότε έχει πρόβλημα όλη η κοινωνία.

Μια κοινωνία που ακόμη και σήμερα ανέχεται τέτοιες συμπεριφορές με δικαιολογίες του στυλ «παιδί είναι, έκανε ένα λάθος» ή το χειρότερο «τα ’θελε κι αυτή, γιατί έβαλε μίνι, για να προκαλέσει;»

Οσο, λοιπόν, δεν θα αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα, τόσο θα κλαίμε για λίγο, αλλά θα ξεχνάμε σύντομα περιπτώσεις όπως η Ελένη της Ρόδου, η Μυρτώ της Πάρου ή τόσες άγνωστες βιασμένες ή κακοποιημένες γυναίκες.

Headlines