Ο Λούντβιχ Μις φαν ντερ Ρόε θεωρείται από τους μεγαλύτερους αρχιτέκτονες του 20ού αιώνα, δίπλα στον Λε Κορμπυζιέ και στον Φρανκ Λόιντ Ράιτ, και από τις μεγάλες μορφές του μοντέρνου κινήματος στην αρχιτεκτονική. Επιδίωξε μια λογική προσέγγιση που θα καθοδηγούσε τη δημιουργική διαδικασία του αρχιτεκτονικού σχεδίου, και είναι γνωστός για τη χρήση των αφορισμών «το λιγότερο είναι περισσότερο» («weniger ist mehr») και «ο Θεός κρύβεται στις λεπτομέρειες».

Το 1921 ο Μις βαν ντερ Ρόε παρουσίασε τον «ουρανοξύστη Friedrichstrasse», μια ριζοσπαστική πρόταση στο πλαίσιο ενός διαγωνισμού για τον σχεδιασμό του πρώτου ουρανοξύστη του Βερολίνου.

Έναν χρόνο αργότερα, το 1922, ο διάσημος αρχιτέκτονας υιοθέτησε την ίδια προσέγγιση για να δημιουργήσει τον «γυάλινο ουρανοξύστη». Αυτά τα δύο επαναστατικά έργα βασίστηκαν σε χαλύβδινες δομές, που υποστήριζαν τις γυάλινες δομές, αντί για συμπαγείς φέροντες τοίχους.

Έναν αιώνα αργότερα, η ερευνητική εταιρεία αρχιτεκτονικής ZUMO αποδίδει ψηφιακά την καινοτόμο ιδέα του Ρόε που διαμόρφωσε τη σύγχρονη αρχιτεκτονική και μας επιτρέπει για άλλη μια φορά θα θαυμάσουμε το καινοτόμο και πρωτοποριακό πνεύμα του με αυτές τις απεικονίσεις των μη κατασκευασμένων έργων.

Ο Ρόε, σύμφωνα με τη lifo.gr στα κτίρια του έκανε εκτεταμένη χρήση των σύγχρονων υλικών όπως ο βιομηχανικός χάλυβας και το γυαλί για να καθορίσουν τον αυστηρό αλλά κομψό χώρο. Η αρχιτεκτονική λιτότητα, η ελευθερία προς τον ανοιχτό χώρο, τα ελάχιστα πλαίσια χαρακτηρίζουν ένα ύφος που μελέτησαν και μελετούν μέχρι σήμερα οι αρχιτέκτονες σε όλο τον κόσμο.

Για τον Ρόε είχε μεγάλη σημασία η σχέση των έργων του ανθρώπου με τη φύση. Οι αναλογίες, η αρμονία, η διαφάνεια και η χρήση της τεχνολογίας σε κάθε λεπτομέρεια κάνουν το έργο του μοναδικό και ανεπανάληπτο.

Η ZUMO ψηφιοποίησε τους δύο ουρανοξύστες για να διατηρήσει τη μνήμη των μη πραγματοποιημένων έργων και, ταυτόχρονα, να ανοίξει ένα νέο όραμά τους στον ψηφιακό κόσμο. Αντί απλώς να δείξει τους πύργους μέσω της ψηφιακής οπτικοποίησης, η ZUMO θέλησε να αποκαλύψει και να αναδείξει την επαναστατική αυτή στιγμή στην ιστορία της αρχιτεκτονικής του περασμένου αιώνα.

Οι νέες ψηφιακές προοπτικές επιτρέπουν στον παρατηρητή να βυθιστεί σε έναν κόσμο όπως ήταν πριν από εκατό χρόνια, και να βρεθεί απέναντι από κτίρια της εποχής, δημιουργώντας όχι μόνο ένα εικονικό κτίριο αλλά μια εικονική πραγματικότητα.

Η όλη ιδέα έχει σκοπό να δείξει ότι η μη οικοδομημένη αρχιτεκτονική μπορεί να παρουσιαστεί με πολλές διαφορετικές μορφές και αναπαραστάσεις, συμπεριλαμβανομένης της ψηφιακής της αναγέννησης.

Headlines