Ok το τηλετσιφτετέλι, ας ανοίξουμε τα θερινά σινεμά

Δεν έχω λόγο να πω ψέματα. Όταν έχω ένα λεπτό ελεύθερο, ένα λεπτό όπου δεν χρειάζεται να δουλέψω, να φροντίσω κάποιον, να ενημερωθώ ή να κάνω κάτι χρήσιμο, έχω πιάσει τον εαυτό μου να επιστρέφω στη νέα μου εμμονή ή στο κόλλημα μου πιο λαϊκά. Και «κόλλημα» σημαίνει πως δεν πρόκειται για κάτι που σε εκφράζει  ή που απευθύνεται στα κανονικά σου γούστα, γκουγκλάρω που λέτε: «Μαλέσκου τσιφτετέλι».

Ομολογώ πως δεν έχω ακούσει ή χορέψει ποτέ τσιφτετέλι στη ζωή μου, ούτε δημοσίως ούτε ιδιωτικώς. Θα μπορούσα ίσως να πω πως «απαγορεύω» τα τσιφτετέλια στον εαυτό μου και στους οικείους μου, όχι με μένος ή  από σνομπισμό αλλά  επειδή είναι κάτι που δεν  υπάρχει στην καθημερινότητα μου και δεν αισθάνθηκα την ανάγκη να το βάλω, ίσως για αυτό ακριβώς  και να με μαγεύουν η Ιωάννα Μαλέσκου και οι χοροί της ενώ η ποικιλία παραλλαγών κάνει το δρώμενο ακόμη πιο ενδιαφέρον. Επειδή δεν (αντέχω) να βλέπω ζωντανά όλη την εκπομπή, στο youtube, έχω να διαλέξω ανάμεσα στους τίτλους «Ιωάννα Μαλέσκου τσιφτετέλι», «Ιωάννα Μαλέσκου καυτό τσιφτετέλι», «Ιωάννα Μαλέσκου τσιφτετέλι και το ευχαριστώ στους τηλεθεατές» και το αγαπημένο μου: « Ιωάννα Μαλέσκου, τριπλό τσιφτετέλι ».

Αν νομίζετε πως υπερβάλλω, κάντε μια αναζήτηση  και είμαι βέβαιη  πως θα βρείτε κι άλλους τέτοιους τίτλους, χορών νωχελικών, που ξεχειλίζουν από  δύναμη εκστατική, παραληρηματική  και  υποτάσσουν με την μέθη που προκαλούν τον τηλεθεατή γιατί – ας πούμε τα πράγματα με το όνομα τους – είναι μια αισθησιακή ανάσα μέσα στο απόλυτο τίποτα αυτά τα λικνίσματα.

Με τη γενναιοδωρία της, η Μαλέσκου καταργεί τη χυδαιότητα, κάνει την έκπληξη ακόμη  πιο ενδιαφέρουσα επειδή ακριβώς την επαναλαμβάνει :μετα το τριπλό τσιφτετέλι, άραγε θα πάει στο τετραπλό;

Μέχρι σήμερα, που δεν είχα ασχοληθεί με τα τηλεοπτικά τσιφτετέλια δεν είχα συνειδητοποιήσει πως πρόκειται για ένα είδος τηλεοπτικής κορύφωσης . Όπως στα reality show  που το απαύγασμα της πλοκής είναι δυο παίκτες να κάνουν σεξ , έτσι και το τσιφτετέλι αποτελεί τη μεγάλη στιγμή μιας όμορφης παρουσιάστριας . Ήταν πάντα φειδωλές οι συνάδελφοι της  με το τσιφτετέλι τους ,φανέρωναν  ίσως πως μπορούν να χορέψουν με επαγγελματική δεξιοτεχνία «αν χρειαστεί» όμως  άφηναν να πλανάται  ένα αχρείαστο μυστήριο με το οποίο διαφωνώ κάθετα. Ανάμεσα στο  να ακούω κουτσομπολιά και απόψεις ανθρώπων σε τηλεπάνελ  που έχουν φτωχά εκφραστικά μέσα , προτιμώ να βλέπω χορό.

Δεν πιστεύω πως  πέφτει το επίπεδο κανενός, επειδή ένα καλλίγραμμο κορίτσι χορεύει απροκάλυπτα πλέον  χορό της κοιλιάς, ντυμένη ανάλογα. Όποιος έχει επίπεδο θα το διατηρήσει αλώβητο 1000 τσιφτετέλια να δει, όποιος δεν έχει χρειάζεται κι άλλα ερεθίσματα-όχι βαριά κουλτούρα και  Ταρκόφσκι , αλλά να ξεφεύγει και λίγο από «τον αυτισμό» της τηλεόρασης. Να δει και κάτι σε άλλη γλώσσα, από άλλη κουλτούρα…

Δεν κοροϊδεύω τίποτα από όλα αυτά τα τηλεοπτικά .Έχει αξία  το να κρατάς συντροφιά στον κόσμο που είναι σπίτι εκείνη τη στιγμή , όποιος «δεν θέλει», μπορεί να δει ντοκιμαντέρ ή να πάει να διαβάσει ποίηση και θα ήθελα με αυτή την  ευκαιρία και ενώ ξεκίνησα από το τσιφτετέλι να γράψω πως μετα από έναν χρόνο εγκλεισμού  χρειαζόμαστε απελπισμένα όλοι και  άλλα ερεθίσματα . Καλό είναι σιγά σιγά να ανοίξουν οι κινηματογράφοι . Η κυβέρνηση, διαβάζω πως έχει την πρόθεση να ανοίξει τους θερινούς  στις  21 Μάϊου, το ζήτημα  είναι όμως να «τους ανοίξουμε» και όλοι οι υπόλοιποι , να πάμε , να πάρουμε ποπ κορν και λεμονάδες και  να ξαναπάμε, να τιμήσουμε  αυτή την υπέροχη ελληνικότατη διασκέδαση που συνδυάζει τον καλό  καιρό, το χαλικάκι , το αγιόκλημα και τα γιασεμιά , και φυσικά  τις ταινίες- αυτές που δεν είδαμε ή κλασσικές που αξίζει να ξαναδούμε έξω: να μας φυσήξει αεράκι !

Δεν νομίζω πως η ανθρωπότητα θα εγκαταλείψει ποτέ πλήρως τα σινεμά, ακόμη και όταν οι πλατφόρμες αρχίζουν να παίζουν πρεμιέρες blockbuster  και είναι πραγματικά τύχη που  την ίδια  ώρα που ξανανοίγουν τα κλειστά σινεμά στην Ευρώπη, εμείς έχουμε την ασφαλέστερη λύση μέσα στα πόδια μας. Μέσα στα αστικά κέντρα ή  δίπλα στη θάλασσα ή  με θέα την Ακρόπολή  ή σε πλατείες, με καυσαέριο ή  καθαρό αέρα , εξαρτάται από τη δυνατότητα και την  όρεξη του σινεφίλ. Αντί για μολυσμένα σταγονίδια, για αλλαγή, ας ανησυχήσουμε πάλι για τα κουνούπια.

Αν  μου πείτε: «είναι συνάθροιση το σινεμά», θα σας απαντήσω πως ο κόσμος πάει και ψωνίζει σε εμπορικά κέντρα,  είναι λοιπόν  δυνατόν να μην τιμήσουμε όλοι  τα φτωχά μικρά, ρομαντικά, ελληνικά,  σινεμά ;Είναι κοιτίδα πολιτισμού και η  πανδημία και οι περιορισμοί της αποτελούν χρυσή ευκαιρία να μην αφήσουμε προβολή σε ανοιχτό κινηματογράφο .Για την ψύχρα υπάρχουν ζακέτες και για εμάς κινηματογραφικό, επιτέλους, θέαμα!