Αρουντάτι Ρόι: «Αυτό που συμβαίνει στην Ινδία είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας»

Ο πρωθυπουργός Ναρέντρα Μόντι μάς λέει να μην παραπονούμαστε. Την ίδια στιγμή η «Washington Post» θέτει το ρητορικό ερώτημα αν η Ινδία με πληθυσμό 1,3 δισεκατομμύρια ανθρώπους είναι δυνατό να απομονωθεί για να μη γίνει υπερμετάδοση των μεταλλάξεων της COVID εκτός συνόρων. Ωστόσο μετά τον λόγο που εκφώνησε ο πρωθυπουργός μας στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ τον Ιανουάριο δεν δικαιούμαστε να προσβληθούμε.

Ο Μόντι μίλησε σε μια εποχή που οι άνθρωποι στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ υπέφεραν από την κορύφωση του δεύτερου κύματος της πανδημίας. Δεν είχε ούτε μία λέξη συμπάθειας να προσφέρει, παρά μόνο να καυχηθεί για την υποδομή της Ινδίας ως προς την αντιμετώπιση για την COVID.

Πού είναι λοιπόν αυτή η υποδομή ειδικά για την COVID και το «κίνημα των ανθρώπων» κατά του ιού για το οποίο καυχιόταν ο Μόντι στην ομιλία του; Τα κρεματόρια στο Δελχί έχουν ξεμείνει από καυσόξυλα. Το δασικό τμήμα χρειάστηκε να δώσει ειδική άδεια για την υλοτόμηση των δέντρων της πόλης. Απελπισμένοι άνθρωποι χρησιμοποιούν για προσάναμμα οτιδήποτε. Τα πάρκα και οι χώροι στάθμευσης μετατρέπονται σε χώρους αποτέφρωσης. Είναι σαν να υπάρχει ένα αόρατο UFO αιωρούμενο στον ουρανό από πάνω μας, ρουφώντας τον αέρα από τους πνεύμονές μας. Μια αεροπορική επιδρομή που όμοιά της δεν έχουμε γνωρίσει ποτέ.

Το οξυγόνο είναι το νέο νόμισμα στο νοσηρό νέο χρηματιστήριο της Ινδίας. Ανώτεροι πολιτικοί, δημοσιογράφοι, δικηγόροι – η ελίτ της Ινδίας – βρίσκονται στο Twitter ζητώντας νοσοκομειακά κρεβάτια και φιάλες οξυγόνου. Η μαύρη αγορά για τις κυλινδρικές φιάλες ανθίζει. Τα οξύμετρα και τα φάρμακα είναι δύσκολο να βρεθούν.

Κάποια στιγμή το κύμα θα καταλαγιάσει. Προς το παρόν μεταξύ των ασθενών και των ετοιμοθανάτων υπάρχει ένα ίχνος δημοκρατίας. Νοσούν ακόμα και οι πλούσιοι. Τα ιδιωτικά νοσοκομεία εκλιπαρούν για οξυγόνο. Μερικοί έχουν αρχίσει να φέρνουν τα δικά τους συστήματα οξυγόνου. Η κρίση οξυγόνου έχει οδηγήσει σε έντονες, απρεπείς μάχες μεταξύ των κρατιδίων, με τα πολιτικά κόμματα να προσπαθούν να αποβάλουν την ευθύνη.

Πού θα αναζητήσουμε παρηγοριά; Πού θα βρούμε την επιστήμη; Να προσκολληθούμε στα νούμερα; Πόσοι νεκροί; Πόσοι ανάρρωσαν; Πόσοι μολύνθηκαν; Πότε θα έρθει η κορυφή; Τα τεστ είναι δύσκολο να βρεθούν, ακόμα και στο Δελχί. Ο αριθμός των κηδειών πρωτοκόλλου COVID στα νεκροταφεία και στα κρεματόρια στις μικρές πόλεις υποδηλώνει ότι ο αριθμός θανάτων είναι έως και 30 φορές υψηλότερος από τον επίσημο αριθμό.

Τώρα, αν και δεν υπάρχει καθολικός αποκλεισμός και όσο τα μέσα μεταφοράς, τα τρένα και τα λεωφορεία εξακολουθούν να λειτουργούν, οι εργαζόμενοι έχουν φύγει από το Δελχί. Εφυγαν επειδή ξέρουν ότι παρόλο που αποτελούν την κινητήρια δύναμη της οικονομίας σε αυτή την τεράστια χώρα, όταν έρχεται μια κρίση, στα μάτια αυτής της κυβέρνησης, απλώς δεν υπάρχουν. Η φετινή έξοδός τους είχε ως αποτέλεσμα ένα διαφορετικό είδος χάους: δεν υπάρχουν κέντρα καραντίνας για να παραμείνουν προτού εισέλθουν στα σπίτια του χωριού τους. Δεν υπάρχει καν η πενιχρή προσποίηση της προσπάθειας να προστατευθεί η ύπαιθρος από τον ιό της πόλης.

Τρύπα σε σχήμα καρδιάς

Σε αυτά τα χωριά οι άνθρωποι πεθαίνουν άμεσα ακόμα και από ιάσιμες ασθένειες όπως η διάρροια και η φυματίωση. Πώς θα αντιμετωπίσουν την COVID αν δεν υπάρχουν διαθέσιμα τεστ, δεν υπάρχουν νοσοκομεία ούτε οξυγόνο; Περισσότερο από όλα αυτά, υπάρχει αγάπη; Ξεχάστε την αγάπη, υπάρχει μέριμνα; Δεν υπάρχει. Επειδή υπάρχει μόνο μια τρύπα σε σχήμα καρδιάς γεμάτη με ψυχρή αδιαφορία εκεί που θα έπρεπε να είναι η δημόσια καρδιά της Ινδίας.

Καταστρέφοντας τα τελευταία απομεινάρια της δημοκρατίας, διώκοντας μη ινδουιστικές μειονότητες και εδραιώνοντας τα θεμέλια του ινδουιστικού έθνους ο Μόντι δημιουργεί ένα αδυσώπητο πρόγραμμα. Είναι εκατοντάδες οι φοιτητές, ακτιβιστές και νεαροί μουσουλμάνοι πολίτες που θα δικαστούν και θα φυλακιστούν ως οι κύριοι κατηγορούμενοι στο αντιμουσουλμανικό πογκρόμ που διαπράχθηκε κατά της κοινότητάς τους στο βορειοανατολικό Δελχί τον περασμένο Μάρτιο.

Υπήρξαν εκατοντάδες χιλιάδες αγρότες που ξυλοκοπήθηκαν και δέχθηκαν επίθεση με δακρυγόνα όταν βγήκαν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν για τα αμφιλεγόμενα προς ψήφιση νέα αγροτικά νομοσχέδια που περνούν τη γεωργία στον έλεγχο επιχειρηματικών ομίλων.

Στη διάρκεια της διακυβέρνησης του Μόντι, η οικονομία της Ινδίας έχει χαθεί και εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι που ζούσαν ήδη στην επισφάλεια έχουν οδηγηθεί σε απελπιστική φτώχεια. Είναι αδύνατο να αναμένουμε ότι οι οικογένειες που βρίσκονται στα πρόθυρα της λιμοκτονίας θα πληρώσουν το μεγαλύτερο μέρος του μηνιαίου εισοδήματός τους για να εμβολιαστούν. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, τα εμβόλια είναι δωρεάν και η πρόσβαση στην Υγεία είναι θεμελιώδες δικαίωμα. Οσοι προσπαθούν να εμβολιαστούν εκτός σειράς μπορεί να διωχθούν ποινικά. Στην Ινδία, η προώθηση της εκστρατείας εμβολιασμού φαίνεται να αποσκοπεί στο εταιρικό κέρδος.

Καθώς αυτή η επική καταστροφή εξελίσσεται, στα ινδικά τηλεοπτικά κανάλια, που ευθυγραμμίζονται με τον Μόντι, παρατηρούμε πώς μιλούν όλοι δασκαλεμένοι λέγοντας το ίδιο. Το «σύστημα» έχει καταρρεύσει, λένε, ξανά και ξανά. Ο ιός έχει κατακλύσει το «σύστημα» υγειονομικής περίθαλψης της Ινδίας. Το σύστημα δεν έχει καταρρεύσει. Το «σύστημα» μετά βίας υπήρχε. Αυτό που συμβαίνει στην Ινδία είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Η χώρα δεν μπορεί λοιπόν να μπει σε απομόνωση. Χρειαζόμαστε βοήθεια.