Θα φτιάξουμε νέες «Σπιναλόγκες» και κοινωνικά γκέτο για όσους δεν εμβολιαστούν;

Από την πρώτη στιγμή είπαμε ότι τα εμβόλια είναι αυτή την ώρα το μοναδικό όπλο κατά του κοροναϊού.

Ακόμη και μέχρι πρότινος επιφυλακτικοί ή και αρνητές του εμβολιασμού, αντιλαμβάνονται ότι πρέπει να δυναμώσει αυτή η ασπίδα κατά της πανδημίας που έχει σκοτώσει εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο.

Και με τα προβλήματα που παρουσιάζουν τα εμβόλια (λίγα ευτυχώς), και με τους φόβους που υπάρχουν, ακόμη και με μια κακή πολλές φορές ενημέρωση που έχουν οι πολίτες, εντούτοις σπεύδουν να εμβολιαστούν.

Να νιώσουν ξανά ελεύθεροι, να μπορέσουν να ταξιδέψουν, να αγκαλιάσουν τους δικούς τους, να ζήσουν όπως στο παρελθόν, έστω και με ορισμένους κανόνες.

Γι’ αυτό από την πρώτη στιγμή είπαμε ότι όλοι πρέπει να τρέξουν να εμβολιαστούν. Αλλά και να πειστούν όσοι μέχρι στιγμής εκφράζουν επιφυλάξεις.

Δεν μιλάμε για τους ανόητους αρνητές, τους ψεκασμένους ηλίθιους που «τρέφονται» από αντιεπιστημονικές γνώσεις ή που το παίζουν επιστήμονες και γνώστες των πάντων.

Ο καθένας είναι ελεύθερος να είναι ανόητος, αρκεί η ανοησία του να μην προκαλεί κακό στην πλειονότητα.

Ωστόσο, είναι εγκληματικό να συζητάμε αυτή την ώρα ή και πάντα για «μπόνους», για «προνόμια», για «ειδική μεταχείριση» που πρέπει να έχουν οι εμβολιασμένοι σε σχέση με τους ανεμβολίαστους.

Κατ’ αρχάς είναι λάθος να γίνεται αυτή η συζήτηση ενώ το πρόγραμμα εμβολιασμού είναι ακόμη στη μέση, και ορθώς έσπευσε η κυβέρνηση να το κλείσει.

Όταν δεν έχουν όλοι οι πολίτες ακόμη πρόσβαση στα εμβόλια, όταν ακόμη περιμένουμε δόσεις από τις εταιρείες κι όταν θα πάρει καιρό για να εμβολιαστούν όλοι οι Ελληνες (ή όσοι το επιθυμούν), τότε είναι και ανόητο κι εγκληματικό να μιλάμε για «ειδικές μεταχειρίσεις» και άλλα τέτοια.

Ωστόσο, όλη αυτή η συζήτηση είναι κατά τη γνώμη μου δυστοπική, θυμίζει οργουελιανή κοινωνία και μας γυρίζει χρόνια πίσω, διότι οι γραμμές είναι τόσο δυσδιάκριτες και τα ερωτήματα τόσα πολλά που δεν μπορεί κανείς να αποφασίζει με το «έτσι θέλω», αφοριστικά και τελικά δικτατορικά.

Ποιος θα κρίνει π.χ. τι θα κάνουν οι εμβολιασμένοι και τι οι άλλοι; Το καλοκαίρι στην Ελλάδα, ποιος θα κρίνει ποιοι θα μπαίνουν στα πλοία για τα νησιά και ποιος θα τρώει απαγορευτικό;

Δηλαδή οι εμβολιασμένοι θα μπορούν να πάνε παντού όμως οι άλλοι θα κλειστούν στα σπίτια τους;

Θα δημιουργήσουμε νέες Σπιναλόγκες που θα τους κλείσουμε εκεί; Θα φτιάξουμε κοινωνικά κάτεργα και πολίτες δύο κατηγοριών;

Θα είναι κοινωνικά στιγματισμένοι οι ανεμβολίαστοι; Κι αν ο μη εμβολιασμός τους οφείλεται στην αδυναμία της πολιτείας να τους εξασφαλίσει την πρόσβαση στο φάρμακο;

Αν κάποιος δεν μπορεί να εμβολιαστεί για λόγους υγείας;

Τι θα γίνει με όσους έχουν περάσει κοροναϊό, έχουν αναρρώσει κι έχουν αντισώματα και ανοσία κι επομένως δεν χρειάζεται να κάνουν ενδεχομένως το εμβόλιο;

Ποιος θα πιστοποιεί την ανοσία των πολιτών; Μια… υπέρτατη αρχή που θα καθορίζει ποιοι θα κυκλοφορούν ελεύθεροι και ποιοι όχι;

Αλλωστε, το εμβόλιο το κάνουμε όχι για να μην κολλήσουμε, αυτό μπορεί να συμβεί, αλλά για να το περάσουμε όσο πιο ανώδυνα. Οποιος δεν θέλει να πάρει μέτρα αναλαμβάνει το ρίσκο να νοσήσει βαριά ή και να πεθάνει.

Δεν μοιάζει «μαύρο» όλο αυτό το σκηνικό; Δεν είναι τραγικό να μιλάμε για διαχωρισμούς;

Και το επόμενο βήμα ποιο θα είναι; Να μαστιγώνουμε όσους δεν έχουν εμβολιαστεί; Να τους κρεμάμε στο Σύνταγμα ή να τους βάζουμε… σφραγίδα για να ξεχωρίζουν από τους υπόλοιπους;

Χρειάζεται μεγάλη προσοχή στα θέματα των ατομικών ελευθεριών, ακόμη κι αν μιλάμε για μια πανδημία παγκοσμίων διαστάσεων.

Το ορθό είναι να πείσουμε τους πολίτες ότι τα φάρμακα, η επιστήμη, οι γιατροί, τα εμβόλια είναι αυτά που θα μας προστατέψουν και πρέπει να μπούμε σ’ αυτή τη διαδικασία.

Και στο κάτω – κάτω, μια συζήτηση περί «προνομίων» αυτή την ώρα θα γεννήσει περισσότερους αρνητές, θα κάνει μεγαλύτερη ζημιά στο εμβολιαστικό κίνημα.

Ειδικά από τη στιγμή που δεν είμαστε ακόμη σίγουροι για τα εμβόλια, ειδικά από τη στιγμή που οι αλληλοσυγκρουόμενες απόψεις των ειδικών προκαλούν προβληματισμό.

Η κοινωνία μετά την πανδημία πρέπει να βρει τους ανθρώπους πιο σοφούς. Που να εμπιστεύονται την επιστήμη και να μην άγονται και φέρονται από απόψεις που δεν έχουν καμιά βάση.

Αλλά πρέπει να βρει και μια κοινωνία που δεν θα έχουν δημιουργηθεί «γκέτο». Υγιή αλλά ελεύθερη…