Λουκία Παπαδάκη: Στα reality shows, ποτέ δεν ήμουν υπέρ

Για το τι θα δούμε στα επόμενα επεισόδια στην «Έξαψη», την πορεία της στην τηλεόραση αλλά και για τα ριάλιτι, μίλησε σήμερα η ηθοποιός Λουκία Παπαδάκη. Καλεσμένη στο «Πάμε Δανάη!», θυμήθηκε πως ξεκίνησε να κάνει πρωινό ενώ αποκάλυψε τι της έκανε εντύπωση στην συμπεριφορά της Γιούλικας Σκαφιδά.

Ειδικότερα, μιλώντας για το ξεκίνημά της στην ιδιωτική τηλεόραση είπε :

«Έκανα το πρώτο πρωινό της ιδιωτικής τηλεόρασης το 1990. Την εκπομπή την είχε ξεκινήσει η Νανά Παλαιτσάκη, που έφυγε ως ανταποκρίτρια στον πόλεμο του Κόλπου, και πήγα εγώ στη θέση της. Μου άρεσε πολύ. Ήταν το έμβρυο της ιδιωτικής τηλεόρασης. Ό,τι κάναμε το κάναμε για πρώτη φορά. Η ιδιωτική τηλεόραση ήταν ένα άλλο μέσο. Με ενοχλεί ότι πολλοί άνθρωποι στην τηλεόραση δε συνειδητοποιούν ότι όταν μιλούν σε πολύ κόσμο και δεν τον ξέρουν, έχουν ευθύνη. Δημιουργείς τρόπο σκέψης, τάσεις. Τότε ήταν όλα φρέσκα, με τρέλα, κάτι χωρίς προηγούμενο».

«Στα ριάλιτι, ποτέ δεν ήμουν υπέρ. Είναι ένας τρόπος λειτουργίας που αλλοιώνει τους χαρακτήρες και τις προσωπικότητες. Είμαι πολύ ιδιωτικός άνθρωπος, δεν μπορώ το γδύσιμο των ανθρώπων που γίνεται σε αυτά τα shows. Αρέσουν στον κόσμο επειδή έτσι είναι η ανθρώπινη φύση, που από τη μία θέλει να συνειδητοποιεί τη μοναδικότητα του καθενός μας, αλλά από την άλλη, αυτό που μας κάνει διαφορετικούς, θέλουμε να μας εντάσσει ταυτόχρονα σε μια κοινότητα που όλοι κάνουμε κάτι κοινό. Αλλά δε θα είχα κανένα πρόβλημα να συνεργαστώ σε μια δουλειά με κάποιον που βγήκε από ένα reality show», ανέφερε η ίδια σχετικά με τα ριάλιτι», σημείωσε στη συνέχεια.

Όσο για την «Έξαψη» τόνισε: «Στην Έξαψη, η Γιούλικα Σκαφιδά, που στο σίριαλ είναι η μία μου κόρη, είναι ένα σπάνιο πλάσμα. Με το που μπήκα στη σειρά ήταν από τους ανθρώπους που με ρωτούσαν κάθε μέρα αν είμαι καλά και αν έχω εγκλιματιστεί. Είναι ένα εξαίρετο πλάσμα. Ο ρόλος μου, η μητέρα των κοριτσιών, έχει μεγάλη αδυναμία στη Βίκυ, που είναι και η μικρότερη κόρη».

«Δεν υπάρχει μεγαλύτερο βραβείο για έναν καλλιτέχνη από την εκτίμηση, το σεβασμό, και την αγάπη των ανθρώπων, κυρίως αυτών που τον έχουν συναναστραφεί», κατέληξε η Λουκία Παπαδάκη.