Ωδη στον Φαρμακοποιό

Όπως σε κάθε πόλεμο, έτσι και σε αυτόν κατά της Covid-19, τα μέτωπα μεταβάλλονται και νέοι ήρωες και πρωταγωνιστές αναδεικνύονται.

Καθώς λοιπόν η μάχη κατά του κορωνοϊού στρέφεται στην προσπάθεια κατακόρυφης αύξησης διαγνωστικών τεστ, οι νέες συνθήκες που διαμορφώνονται από τα  χιλιάδες self test εργαζομένων, εκπαιδευτικών και μαθητών, αναδεικνύουν ως νέους πρωταγωνιστές, τους φαρμακοποιούς.

Ασχέτως αν κάποιος συμφωνεί ή διαφωνεί με τον τρόπο που κάποιοι εκπρόσωποί τους αντέδρασαν κατά καιρούς στα νέα καθήκοντα που τους επέβαλε η πανδημία και η κυβέρνηση, είναι γεγονός ότι οι φαρμακοποιοί έχουν σηκώσει μεγάλο βάρος της προσπάθειας που γίνεται για επιστροφή στην προ Covid-19 ζωή μας.

Στην πραγματικότητα, τα φαρμακεία έχουν μετατραπεί σε υγειονομικά ΚΕΠ της χώρας, έχοντας την υποχρέωση να διαχειριστούν δύο από τις βασικότερες δράσεις κατά της πανδημίας: το κλείσιμο των ραντεβού για εμβολιασμό και τη διανομή των self tests σε χιλιάδες πολίτες.

Κι αν ως προς τα ραντεβού, καθώς αυτά πλέον αφορούν νεότερες ηλικίες πιο εξοικειωμένες με την τεχνολογία, οι φαρμακοποιοί φαίνεται να παίρνουν μιαν ανάσα, δεν συμβαίνει το ίδιο και με τα self tests.

Επειδή, ως γνωστόν, η παραπληροφόρηση επεκτείνεται πολύ πιο γρήγορα από τη σωστή πληροφόρηση, είναι εκατοντάδες οι πολίτες που μπαίνουν καθημερινά μέσα στα φαρμακεία απαιτώντας, εδώ και τώρα, το «δωρεάν self test» που δικαιούνται, χωρίς όμως να γνωρίζουν ότι στην πραγματικότητα δεν το δικαιούνται.

Είτε γιατί τη συγκεκριμένη ημέρα εξυπηρετούνται κατ’ αποκλειστικότητα συγκεκριμένες μόνο κοινωνικές ομάδες, είτε γιατί oι ίδιοι έχουν εξαντλήσει τον αριθμό δωρεάν τεστ που δικαιούνται ανά εβδομάδα.

Υπάρχουν άλλοι, που ενώ γκρινιάζουν στην ουρά για αργοπορία, όταν τελικά έρθει η σειρά τους, δεν έχουν μαζί τους το ΑΜΚΑ τους. Έτσι, ο φαρμακοποιός που τα «άκουγε» τόση ώρα για την αργοπορία, είναι υποχρεωμένος τώρα να ψάξει και στο internet για το ΑΜΚΑ του παραπονούμενου πελάτη του.

Μέσα σε όλον αυτόν το χαμό προσθέστε και τα μεγάλα προβλήματα που δημιουργήθηκαν από τα πολλά ελαττωματικά self test που είτε δεν περιείχαν το ειδικό δοχείο με το υγρό, είτε έδιναν ψευδώς θετικά αποτελέσματα κάνοντας εκατοντάδες γονείς μαθητών να επιστρέφουν στα φαρμακεία πανικόβλητοι.

Όλα αυτά δημιουργούν ένα τεράστιο βάρος ειδικά στα συνοικιακά φαρμακεία, πολλά από τα οποία δεν έχουν καν το απαραίτητο αριθμό προσωπικού για να ανταπεξέλθουν σε μια τέτοια πίεση.

Φυσικά υπάρχει και ο αντίλογος, ο οποίος συνοψίζεται στον αρκετά δημοφιλή συλλογισμό:

«Ε μην κλαίγονται τώρα και οι φαρμακοποίοι. Οι μοναδικοί μαγαζάτορες που έβγαλαν λεφτά στην πανδημία…».

Η αλήθεια είναι πως η σχέση μας με τους φαρμακοποιούς στην Ελλάδα είναι αρκετά ιδιαίτερη.

Από τη μία τούς θεωρούμε στυγνούς εμπόρους που κερδοσκοπούν εκμεταλλευόμενοι την ανάγκη των ανθρώπων για υγεία, από την άλλη όμως, με την πρώτη ανάγκη, αντιμετωπίζουμε τα φαρμακεία σαν εξωτερικά ιατρεία και τους φαρμακοποιούς σαν ιατρούς, απαιτώντας από αυτούς όχι μόνο το φάρμακο αλλά και την πάραυτα και επι τόπου διάγνωση και θεραπεία.

Για να μην αναφέρουμε τον ρόλο καφετζή, παρηγορήτη και εξομολογητή που παίζουν εδώ και δεκαετίες οι φαρμακοποιοί με τις πολυθρόνες και τις καρέκλες των φαρμακείων τους κατειλημμένες από θαμώνες τρίτης κυρίως ηλικίας.

Ίσως λοιπόν να αξίζει να μπαίνουμε στα φαρμακεία τους ,με περισσότερη κατανόηση και αναγνώριση για όσα προσφέρουν.

ΥΓ: Tα τελευταία νέα από το μέτωπο αναφέρουν ότι για τους εκπαιδευτικούς και τους μαθητές θα απαιτείται πλέον να κάνουν ένα, και όχι δύο, self test την εβδομάδα, οπότε κάτι ίσως είναι και αυτό.

ΥΓ2: Όπως αναφέρουν σήμερα ΤΑ ΝΕΑ και ο Γιώργος Μανέττας, η κυβέρνηση εξετάζει το ενδεχόμενο να διατίθενται τα self tests και από τα σουπερμάρκετ.

Μακάρι να πάνε όλα καλά.

Όσοι όμως έχουν βιώσει την εμπειρία της αναμονής σε ουρές στα τυριά και στα ταμεία των σουπερμάρκετ και στο πως αντιδρά σε αυτές μια μεγάλη μερίδα πελατών εις βάρος υπαλλήλων και αλλήλων,  τότε μάλλον μπορούν να φανταστούν ποιοι θα είναι οι επόμενοι μεγάλοι ήρωες της μάχης κατά της πανδημίας.