Το ζήτημα του ισλαμο-αριστερισμού στη Γαλλία

Στη Γαλλία συμβαίνουν περίεργα πράγματα. Προ ημερών διάφορες αστικές οργανώσεις πολιτών ζήτησαν από την πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν να ξεκινήσει έρευνες μέσω του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τη Γαλλία. Αυτές θα πρέπει να αφορούν μια συγκεκριμένη κυβερνητική πρωτοβουλία με τον τίτλο «Κεφάλαιο των ιμάμηδων». Μέσω αυτού, και των προϋποθέσεων και κατευθύνσεων που εκεί περιλαμβάνονται, η κυβέρνηση επιδιώκει να παντρέψει το Ισλάμ με τις αξίες της γαλλικής κοινωνίας. Κάτι όμως που ενοχλεί κάποιους που ξιφουλκούν ισχυριζόμενοι πως το «Κεφάλαιο» περιορίζει την ελεύθερη έκφραση των μουσουλμάνων που βρίσκονται στη χώρα και παραβιάζει τις θρησκευτικές ελευθερίες.

Αντιδράσεις όμως προέρχονται κι από χώρες άλλες εκτός από τη Γαλλία. Κυβερνητικές οργανώσεις από, μεταξύ άλλων, τη Βρετανία, την Ολλανδία, την Ελβετία και την Αυστραλία κατηγορούν την κυβέρνηση του Μακρόν για επίσημη πλέον ισλαμοφοβία μέσω του επίσημα θεσπισμένου κεφαλαίου των ιμάμηδων που παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Η ιστορία του «Κεφαλαίου» έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Το Γαλλικό Συμβούλιο για τη Μουσουλμανική Πίστη (CFCM) υιοθέτησε εδώ και μήνες τις διατάξεις που απαρτίζουν το «Κεφάλαιο» (Charter), που οριοθετούν ένα σχήμα οδηγιών για τους ηγήτορες της μουσουλμανικής πίστης για να διαμορφώσουν ένα «Ισλάμ της Γαλλίας». Το οποίο βέβαια προωθεί με ενθουσιασμό ο Εμανουέλ Μακρόν.

Αυτό που κυρίως ενοχλεί τους λεγόμενους δικαιωματιστές είναι η προσπάθεια που γίνεται ώστε οι μουσουλμάνοι που γεννιούνται, μεγαλώνουν, δουλεύουν και κάνουν οικογένειες στη Γαλλία να είναι υποχρεωμένοι να δείχνουν σεβασμό στις δημοκρατικές αξίες. Οι ιμάμηδες, σύμφωνα με μια διάταξη, οφείλουν να παραδεχθούν πως δεν υπάρχει κρατικός ρατσισμός στη χώρα. Και βέβαια να αποτρέπουν τη διασπορά διδασκαλιών που ενισχύουν εκδοχές θρησκευτικού ρατσισμού κατά των μη μουσουλμάνων. Κι ότι οφείλεται σεβασμός στη λαϊκή κυριαρχία, που αποτελεί θεμέλιο των δημοκρατικών αρχών. Τιποτα δεν θα επιτρέπεται πάνω και πέρα από αυτή. Ούτε η βούληση ή η επιταγή του Θεού. Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η άρνηση της δημοκρατίας από το Ισλάμ. Ισλάμ σημαίνει υποταγή. Στις εντολές του Θεού. Για κάθε θέμα. Το «Κεφάλαιο» επιβάλλει την πρόταξη της λαϊκής κυριαρχίας = δημοκρατίας πάνω από τον λόγο του Θεού. Διότι αυτές είναι οι αξίες της γαλλικής κουλτούρας. Κι αυτό είναι που κυρίως ενοχλεί στη σχετική πρωτοβουλία της γαλλικής κυβέρνησης.

Στο κείμενο του «Κεφαλαίου» γίνεται σαφής υποστηρικτική αναφορά στο γαλλικό ιδεώδες της «εκκοσμίκευσης» – στη διάκριση δηλαδή ανάμεσα στην πολιτεία και στη θρησκεία. Κάτι που για τους ακραίους ισλαμιστές αποτελεί κόκκινο πανί. Και αποσαφηνίζει πέραν κάθε αμφιβολίας τον σεβασμό της λαϊκής κυριαρχίας απέναντι στον αέναο λόγο του Θεού. Οπως και στο άρθρο 6 δίχως επιφυλάξεις ορίζεται η αντίθεση «σε κάθε προσπάθεια αξιοποίησης του Ισλάμ με στόχους ιδεολογικούς».

Αυτό που δεν γίνεται κατανοητό είναι το πώς οι απόψεις αυτές συνιστούν για κάποιους «ισλαμοφοβία» και περιορισμό δικαιωμάτων. Μήπως θα έπρεπε να θεσμοθετηθούν, για να ικανοποιηθούν, περιορισμοί δικαιωμάτων για μη μουσουλμάνους καθώς και κάποιο είδος χριστιανοφοβίας; Τελικά ποιανού τις αξίες εκφράζει η Ευρώπη;